لوریس چکناواریان با بیان این‌که هر هنرمندی باید هنرش را با هنرهای دیگر تجربه کند، گفت: موسیقی همیشه عشق و انتخاب اول من بوده است، اما دوست دارم در هنرهای دیگر مانند فیلم، تئاتر و نقاشی نیز فعالیت کنم.
این موسیقی‌دان و رهبر ارکستر اظهار کرد: همه تعجب می‌کنند که یک موزیسین به نقاشی چه کار دارد، اما من می‌گویم هنرها همه یک خانواده هستند و با یکدیگر ارتباط دارند. من از کودکی، رنگ‌آمیزی واریاسیون را در موسیقی دوست داشتم. از طرفی تمام خانه ما از پوسترهای نقاشان بزرگ پر بود. من همیشه با خودم فکر می‌کردم که چگونه می‌توان این‌ها را به موسیقی تبدیل کرد.
این رهبر ارکستر با بیان این‌که سال‌ها تحت تأثیر نقاشی‌های زیادی بوده است، ادامه داد: در آکادمی وین، ارکستراسیون و ترکیب رنگ‌آمیزی را در رشته موسیقی یاد گرفتم. حدود ۱۰ سال پیش با خود گفتم این همه ارکستراسیون کار کردم، حالا زمانش است که آن‌ها را روی بوم بیاورم.
چکناواریان با بیان این‌که این سومین نمایشگاه نقاشی او است، گفت: پیش از این در گالری «شیرین» و لس‌آنجلس نمایشگاه‌هایی را داشتم. من بیش از ۱۰۰ تابلو، نقاشی کرده‌ام و از خانه هنرمندان خواستم نقاشی‌ها را نمایش دهد تا من حس خود را روی بوم نشان دهم. مخاطب با دیدن این نقاشی‌ها در ذهنش موسیقی را می‌شنود.
او اظهار کرد: من در کنار موسیقی به نقاشی، شعر، سینما و تئاتر علاقه دارم. همچنین امیدوارم مهرماه امسال اولین کتاب داستان کوتاه‌ام را چاپ کنم. به علاوه، من ۱۸ هزار صفحه پارتیتور نوشته‌ام و دوست دارم آن‌ها را با هنرهای دیگر تجربه کنم تا بیشتر یاد بگیرم.
وی با بیان این‌که نمی‌خواهم با دیگر هنرمندان مسابقه بگذارم بلکه دوست دارم حرف خودم را در این حوزه‌ها بزنم، ادامه داد: هر کسی برای خودش حرفی دارد. من حتی فیلمنامه هم نوشته‌ام و دوست دارم مانند چارلی چاپلین، همه کارهای مربوط به فیلمم را از موسیقی گرفته تا فیلمنامه، کارگردانی و بازیگری، خودم انجام دهم.
رازمیک اوهانیان – رهبر ارکستر – نیز که ۲۸ فروردین‌ماه در نشست نمایشگاه چکناواریان با عنوان «نقاشی روی بوم» در خانه هنرمندان ایران سخن می‌گفت، توضیح داد: در این نمایشگاه ۵۰ اثر نقاشی از لوریس چکناواریان با تکنیک اکریلیک روی بوم وجود دارد و در کنار این‌ها، پوستر ارکسترهای جهانی مانند وین و فیلارمونیک لندن که این هنرمند با آن‌ها همکاری داشته و همچنین کاورهای آلبوم‌های وی که توسط شرکت‌های معروفی مانند EMI و فیلیپس انتشار یافته به‌نمایش درمی‌آید.
او همچنین بیان کرد: هنگام برگزاری کنسرت «رسول عشق و امید» (ساخته چکناواریان) می‌دیدم نقاشانی می‌آیند و همزمان با نواخته شدن موسیقی، نقاشی می‌کنند. من پی بردم همان‌گونه که رنگ‌ها را به صدا درمی‌آوریم، می‌توانیم صدا را به رنگ تبدیل کنیم.
در ادامه این نشست، از چکناواریان پرسیده شد که چه زمانی نقاشی می‌کشد؟ او در پاسخ با بیان این‌که آثار او مانند کودکی است که متولد می‌شود و این تولد، زمان ندارد گفت: این‌گونه نیست که هر روز نقاشی کنم، من در خانه نشسته‌ام و احساس می‌کنم باید نقاشی کنم و این کار ممکن است هرقدر طول بکشد.
این رهبر ارکستر با بیان این‌که هیچ هنری مانند موسیقی تکنیک ندارد، اظهار کرد: موسیقی تا زمانی که شنیده نشود، یک تکه کاغذ است؛ اما من خوشحالم در نقاشی‌هایم نت‌ها روی بوم قرار می‌گیرد و دیده می‌شود، به همین علت نام این نمایشگاه را «نقاشی روی بوم» گذاشتم.
چکناواریان با اشاره به این‌که خلاقیت از سوی خدا می‌آید، بیان کرد: هیچ هنرمندی خلق نمی‌کند. خلق کردن مانند لحظه به دنیا آمدن فرزند است که من لذت واقعی را از آن می‌برم؛ اما ارائه کردن آن مانند جشن تولد او است که لذتی را به اندازه دنیا آمدن کودک ندارد. ما در موسیقی تکنیک‌ها را یاد می‌گیریم، اما ملودی‌ها از سمت خداوند می‌آید. ممکن است چندین سال نتوانم ملودی بنویسم، اما در یک روز، دستم خود به خود حرکت کند و ۱۰ ملودی بنویسم.
این هنرمند در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که داستان‌هایش را به چه زبانی می‌نویسد؟ اظهار کرد: این موضوع بستگی دارد که متن به کدام زبان راحت‌تر بیان شود؛ اما من بیشتر به زبان انگلیسی و در این اواخر، به زبان فارسی می‌نویسم.
چکناواریان با بیان این‌که آثار او فروشی نیست و از فروخته شدن آن‌ها ناراحت می‌شود، ادامه داد: پیش از این در نمایشگاه‌هایی، آثارم را فروختم که این موضوع من را خیلی ناراحت کرد. انگار بچه خودم را دادم ببرند؛ اما اگر موسسه‌ای مانند خانه هنرمندان بدون فروش آثار بخواهد آن‌ها را به نمایش بگذارد، این کار را انجام می‌دهم.
این رهبر ارکستر درباره این‌که چرا او مانند برخی هنرمندان نیست که پس از مدتی براثر فشار دچار غم و اندوه می‌شوند؟ گفت: صورت من دو قسمت است؛ یکی که گریه می‌کند و دیگری که می‌خندد. اگرچه گریه کردن در زندگی کار فوق‌العاده‌ای است، اما نباید غم را به کسی نشان داد، بلکه باید مثبت بود.
او با اعلام این‌که ۱۴ تا ۲۰ اردیبهشت‌ماه با حمایت وزارت کار، ارکستر ملی را به نفع چند خیریه رهبری خواهد کرد، ادامه داد: زندگی به آدم می‌خندد و من سعی می‌کنم قسمت خوش آن را به دیگران نشان دهم.
وی همچنین در رابطه با این کنسرت، توضیح داد: در این کنسرت، بخشی از سمفونی «سلام» را اجرا می‌کنم.
چکناواریان در پایان اضافه کرد: من به‌عنوان رهبر مهمان، ارکستر ملی را رهبری می‌کنم. در طول ۴۴ سال فعالیت کاری‌ام، قرارداد حقوق‌بگیری نداشته‌ام. صاحبخانه بودن خوب نیست و بهتر است هیچ کسی صاحبخانه نباشد و همه آزاد باشند. من حاضرم نان و پنیر بخورم، اما آزاد باشم.
دیدگاهتان را بنویسید