موسیقی ایرانیان: از آنجا که آلبوم جدید حمید عسکری به تازگی منتشر شده است و نمی‌خواهیم حق‌گویی‌مان نسبت به اجرای او باعث ایجاد جو منفی نسبت به آلبوم کما۳ شود به همین دلیل دیدیم بهترست جناب امین ریزباف مطلبی در مورد اجرای این خواننده مطرح موسیقی پاپ ننویسند که هر انتقادی و حقیقتی در مورد اجرای این خواننده بوده قبلا توسط ایشان در مطلبی دیگر نوشته شده و دلیلی بر تکرارگویی نیست، به همین دلیل تصمیم گرفتیم گزارش این کنسرت را بر عهده‌ی خبرنگار افتخاری موسیقی ایرانیان که به تازگی به جمع یاری‌رساننده‌های این سایت پیوسته بسپاریم، توجه شما را به خواندن این گزارش جلب می‌کنیم.

رکسانا معتمدی: کنسرت حمید عسکری در سالن همایش‌های برج میلاد تاریخ ۲۲ و ۲۳ اسفندماه به تهیه‌کنندگی شرکت صوت آوای هنر اجرا شد. تمام سانس‌های این کنسرت طبق روال تمامی کنسرت‌های دیگر با حدود سی دقیقه الی یک ساعت تاخیر آغاز گشت، گروه نوازندگانی که حمید عسکری را در این اجرا همراهی کردند متشکل از امید حجّت(رهبر ارکستر و گیتار الکتریک)، ایمان حجّت(گیتار الکتریک)، عمید بنک‌دار(بیس گیتار)، امین قمی‌نژاد(درامز)، منصور جنید(کی‌بورد)، محمد مشیری(بک وکال)، عرفان حاتمی(پرکاشن) و نیما زاهدی(ویلن) بودند که گروه مهستان به رهبری نیما زاهدی نیز در تعدادی از قطعات گروه حمید عسکری را همراهی کردند.

از میهمانان کنسرت او می توان به بابک جهانبخش، میلاد ترابی (تنظیم کننده)، علیرضا موسوی(خواننده)، شهاب رمضان، امیرحسین رستمی(بازیگر) و مجید توکلی (کارگردان) اشاره کرد. نکته‌ی قابل توجهی که در شب آخر کنسرت عسکری به چشم می‌آمد قرار گرفتن یک ردیف صندلی اضافی در جلوی ردیف اول سالن برای تعداد زیادی میهمان از اهالی هنر و دیگران بود که برای اجرای خواننده مورد علاقشان به سالن آمده بودند.

قطعات اجرا شده در این کنسرت عبارت بودند از: «قسمت»، «تلافی»، «خنده و گریه»، «اگه به تو نمی‌رسم»، «سنگ غرور»، «خسته شدم»، «دارم از چشات می‌خونم»، «ستاره»، «آهای تو که عشق منی»، «وقت رفتن»، «من کجای زندگیتم»، «دلم گرفته»، «شعر عاشقونه»، «دوستت دارم»، «فرشته»

همچنین عسکری بین قطعات دقایقی را به استراحت پرداخت که در این میان گروه مهستان قطعه‌ای از هنرمند محبوبش (گری مور) را با تک‌نوازی هنرمندانه‌ی پیانیست گروه نواختند. متاسفانه طبق معمول اکثر کنسرت‌های موسیقی پاپ صدای درامز و افکت‌های کیبورد چیره بر صدای اکثر سازهای زنده بود، خصوصا صدای پیانوی گروه مهستان که در برخی سانس‌ها به هیچ وجه به گوش نمی‌رسید، صدای ارکستر زهی هم در وضعیتی مشابه کمتر از حد استاندارد شنیده می‌شد.

از نکات بسیار لذت‌بخش برای طرفداران عسکری گیتار به‌دست شدن او در قطعه‌ی “اگه به تو نمی‌رسم” بود که جمعیت حاضر در سالن را به وجد آورد. هم‌چنین او فریادهای “حمید ! بالکن!” را از سمت طرفدارانش بی‌جواب نمی‌‌گذارد و هرازچندگاهی با تماشاچیان بالکن‌نشین صحبت می‌کرد تا آنها هم با رضایت به ادامه‌ی برنامه توجه کنند.

وی درباره‌ی فضای آلبوم جدیدش در لحظاتی از کنسرت گفت: «توی آلبوم کمای۳ ما کارهای ریتمیک هم داشتیم ولی خود من بیشتر دوست داشتم که فضای احساسی رو بیشتر تجربه کنم. بخاطر اینکه توی آلبوم کمای ۲ فضای ریتیمک به اندازه ی کافی داشتیم و از اونجا که شما هم مردم با احساسی هستین، هرجا صحبت از احساس پاکی زده بشه می‌دونم که مورد استقبال قرار می‌گیره …»

حمید عسکری در حین اجرای بعضی از قطعات آلبوم از میمیک‌ها و حرکات خوبی استفاده می‌کرد که سبب می‌شد تماشاچیان بیش از پیش به وجد بیایند و او و گروهش را تشویق کنند. گرچه که گاها اکت او برای کسانی که هوادار او محسوب نمی‌شدند غلوآمیز و تصنعی به نظر می‌رسید. خصوصا فریاد‌های او تحت عنوان سخنان و عبارات مختلف مثل “مرسی” یا “قربونتون برم” که بعضا چه از نظر تعداد و چه از نظر شدت بیش از حد بود!

با اینکه سطح اجرای عسکری و گروهش نسبت به قبل رشد کرده بود اما همچنان ایرادات نه چندان کمی در خواندن او برای اهالی فن مشخص بود. گرچه که با این حال طرفدارنش از اجرای او راضی بودند. این رضایت تا حدی نمایان بود که حتی پس از اتمام کنسرت آنها در لابی سالن همایش‌ها با دستگاه‌های پخشی که توسط یک شرکت صوت و تصویر جهت تبلیغات قرار داه شده بودند، هم‌خوانی می‌کردند.

عسکری در میانه‌ی اجرای خود هرازچندگاهی میان صحبت‌هایش یک بیت از قطعاتش را می‌خواند و به حرفش ادامه می‌داد ، تا علاوه بر “دست تکان دادن” ها ،” قررربونتون برم” گفتن ها، و… روش دیگری را هم برای دلبری از کسانی که با وجود ترافیک سنگین در بعضی از مسیرهای اصلی شهر ساعتی را به او و گروهش اختصاص داده بودند، به کار برده باشد. گرچه که گاها این ” قررربونتون برم” گفتن ها و “مرسی” گفتن‌ها در آخر هر قطعه و یا در میانه‌ی اجرای قطعات، فضا و مفهوم غمگین آهنگ‌ها را بی‌معنی می‌کرد و کنسرت موسیقی را بیشتر شبیه یک مراسم شادمانی می‌کرد، گرچه که در برخی قطعات بسیار غمگین هم که حمیدعسکری دست از شادی و حرکات اضافی برمی‌داشت با بستن چشم‌هایش و تمرکز کردن هم فالش‌خوانی‌‌اش کم می‌شد و هم حس قطعات را به خوبی و در سطح عالی بازی می‌کرد.