رفیقم نیما تولدت مبارک/ پشت‌صحنه‌ای از عاشقانه‌های بنیامین

علیرضا سعیدی: چند روز پیش بود که دعوتمان کرد به محلی که مدیر برنامه هایش از قبل به صورت  تلفنی قرارش را با ما گذاشته بود. همانجایی که گپ و گفتی صمیمانه ای داشت و دست آخر بعد از صحبت‌های فراوان درباره کارهایی که می خواهد انجام دهد، گفت که در کنسرت های جدیدش چه اتفاقاتی قرار است بیفتد.

دیگر به گمانم همه طرفدارانش با انتشار سراسری خبر متوجه شده اند که خواننده عاشقانه های یک نسل می خواهد به کمک گروهش «هفته عشق ایرانی» را از کنسرت های اروپایی آغاز و  بعد از پایان آنها در لندن به برج میلاد بیاید و سرانجام در روز سپندارمذگان که در تقویم ایران باستان به مهر و عشق ورزی شهره یافته سورپرایزهایی برای مخاطبانش داشته باشد. سورپرایزهایی که به گفته او شاید برای خیلی ها فانتزی و البته شاید بی مزه باشد اما می تواند به همان اندازه که قیمت دلار و ارز و طلا برای خیلی ها ارزش داشته باشد برای این جامعه پر از دعوا و جنجال مفید فایده قرار گیرد. اقدامی نه در جهت رفتارهای بچه گانه دوران نوجوانی بلکه نگاهی از روی مهر برای داشتن روزهایی پر مهرتر.

بگذریم…

بنیامین بهادری در این روزهای شلوغ که سخت در استودیوی شخصی زنده یاد نیما وارسته مشغول تمرین است در یک عصر زمستانی ۱۳ بهمنی تصمیم گرفت، به یاد دوست و همراهش، یار نوازنده اش و جوان ناکام خانواده ای مهربان، جشن تولدی را که این بار نه با حضورش بلکه بدون حضورش در محل کاری که همیشه با او بود برگزار کند.

یک جشن عصرانه با طعم اشک و لبخند بعد از یک تمرین سخت برای حضور در اروپا آنهم با هدف یک اعلام فرهنگی و چه بهتر که در این جشن بار دیگر آن دورهمی های صمیمانه با نیما وارسته این بار با حضور پدر و مادرش و البته و اشک و لبخندهای جاری در آن، روشنابخش محفلی صمیمانه بود. محفلی که شاید در ظاهر از زبان هیچکدام از رفیقان در حضور پدر و مادر صحبتی به میان نیامد اما در چشم های تک تک هر یک می فهمیدی به بهانه تمرینی آمده بودند تا بگویند: «رفیقم نیما تولدت مبارک»

به هر حال با تماس سلیم احمدی، رفیق نزدیک این سال‌های بنیامین و مدیربرنامه های این خواننده به استودیو نیما وارسته برای تهیه یک گزارش مختصر از تمرین گروه بنیامین موزیک دعوت می شویم. تمرینی که  به منظور آماده سازی تور اروپایی این خواننده برگزار می شود. کنسرت هایی که آغاز آن از روز شنبه ۱۸ بهمن ماه در هامبورگ آلمان خواهد بود و پنجشنبه ۲۳ بهمن در وین و ۲۵ بهمن همزمان با روز عشق غربی در لندن برپا خواهد شد.

از همان ابتدا مسعود داعی مدیر هماهنگی و آی تی گروه با رویی گشاده به استقبالمان می آید و پس از آن تک تک اعضای گروه خوش و بشی می کنند. علیرضا میرآقا نوازنده پرکاشن و ترومپت که از سال‌ها پیش سابقه همکاری با بنیامین بهادری را دارد با انرژی همیشگی اش همراه با مسعود داعی ما را به سمت اتاقی که بنیامین آنجاست، هدایت می کنند. پدر نیما وارسته همراه با بنیامین در لابی استودیو محل تمرین نشسته و همراه او مشغول خوردن ناهار هستند. بعد از احوالپرسی مختصری که با آنها می کنیم فرصتی کوتاه پیش می آید تا همراه عکاس نگاهی به استودیو بیندازیم و از مسعود داعی درباره فعالیت های آن با خبر شویم که او نیز توضیح می دهد: نیما وارسته برای ساختن اینجا زحمت زیادی کشیده بود که هم اکنون نیز پدرش به امور جاری آن می پردازد. ما و به ویژه بنیامین هم که همواره از علاقه هایش به نیما سخن گفته تصمیم گرفتیم که بیشتر فعالیت های استودیویی خود را روی این فضا متمرکز کنیم که همواره نام و یاد نیما بیشتر از قبل در قلب و ذهنمان جاری و ساری باشد.

در همین اوضاع و احوال است که بنیامین به اتاقی که ما نشسته ایم می آید و بعد از صحبت هایی کوتاه درباره آنچه پیرامون انتشار خبر برگزاری هفته عشق ایرانی با ما زده بود دعوتمان می کند به محل تمرین. جایی کوچک اما پر از انرژی که علی منصوری رهبر ارکستر و نوازنده کیبورد، علیرضا میرآقا نوازنده پرکاشن و ترومپت، محمد موجرلو همخوان و نوازنده گیتار آکوستیک، آلن بارسخیان نوازنده گیتار الکتریک، استیو آوانسیان نوازنده درامز و آرش سعیدی نوازنده گیتار بیس آنجا نشسته اند و در انتظار شروع پارت بعدی تمرینی هستند که از یک بعد از ظهر آغاز شده بود.

قبل از اینکه ما به همراه بنیامین وارد محل اصلی تمرین شویم علیرضا میرآقا که اتفاقا صدای کم و بیش خوبی داشت مشغول تمرین قطعه ای از ملودی معروف «گل گلدون من» از ساخته های فریدون شهبازیان با گروه نوازنده است که گویا قرار است در این دوره از کنسرت ها نیز اجرا شود. و البته با ورود ما است که بنیامین با اجازه گروه تمرین را قطع می کند معرفی مختصری از ما انجام می دهد و سپس توضیح می دهد که این قطعه قرار است در تور کنسرت ها برای مخاطبان اجرا شود. البته او می‌گوید: قطعه هایی چون «الهه ناز» به آهنگسازی اکبر محسنی، «سلطان قلب ها» به آهنگسازی انوشیروان روحانی، «جان مریم» ، «غوغای ستارگان» به آهنگسازی همایون خرم ، «یکی از هست» مرتضی پاشایی، «کوچه لره سو سپمیشم»، « لیلا خانم» و « گله از دست زمونه..» از ساخته های مرتضی احمدی از جمله آثاری بودند که در کنسرت های قبلی نیز اجرا شده بودند که این بار گروه تصمیم دارد با هدف بازخوانی و احترام به این ملودی های مردمی قطعه «گل گلدون» را نیز در طول این کنسرت ها اجرا کند.

بنیامین بعد از اینکه اجرای این قطعه را برای تنظیم دقیق سازها و ملودی چند بار تمرین کرد به سراغ تمرین قطعه «پرسه» رفت که به گفته خودش به قدری جملات تحرک آمیز دارد که حتم دارد در طول اجرای کنسرت علاوه بر تماشاگران نوازنده ها هم برای اجرای کلام موسیقی با او همراه خواهند شد.

او و نوزاندگان در حین تمرین این قطعه بودند که مدام اجرا را قطع می کردند و برای هرچه بهتر اجرا کردن قطعه با هم نکات فنی را گوشزد می کردند. بنیامین هم که بنا به نوع و فضای موسیقی طریقه نشستن خود را تغییر می داد با آنها تا پایان قطعه همراه بود. البته او هر از چندگاهی هم برای خواندن متن ترانه هایش به تلفن همراه خود نگاه می کرد که در همین حین علیرضا میرآقا با نگاهی طنز آمیز به او اشاره می کرد که باید از حفظ ترانه ها را بخواند.

بنیامین بعد از پایان تمرین این قطعه است که به ما اشاره می کند این مکان استودیوی شخصی نیما وارسته است که بچه ها  امروز به این بهانه دور هم جمع شدند تا علاوه بر تمرین، جشن تولد او را در کنار خانواده اش جشن بگیرند.

در همین هنگام است که مادر نیما نیز وارد استودیو می شود و بدون اینکه وارد محل تمرین گروه شود به آشپزخانه کوچک استودیو می رود و بدون اینکه بچه ها متوجه باشند مشغول پوست کندن میوه و تزیین میز لابی دفتر برای برگزاری جشن تولد پسر فقیدش می شود. پدر نیز او را همراهی می کند. در همین اثنا که حواسم به تمرین بچه هاست نگاهی پنهانی به چهره غم گرفته پدر و مادر می اندازم که هر چند ثانیه یک بار به عکس بزرگ نیما با ویولنی که چشم چپ او را پوشانده نگاه می کنند. گویی نیما برای آنها زنده است.

دوباره ذهن و نگاه به تمرین بنیامین و دوستانش برمی گردد هنگامی که او مشغول گفتگو با گروه نوازنده برای قطعه های دیگر کنسرت است گویا این بار تصمیم دارد که در قالبی متفاوت تر از آنچه تاکنون اجرا کرده در فواصل مختلف کنسرت آثار منتخب خود را که قریب به ۳۰ ملودی می شود برای مخاطبان این سری از کنسرت هایش اجرا کند. البته در هنگام تمرین این قطعات، بنیامین به طور مستمر اجرای تمرینی خود را قطع می کند و با علی منصوری و علیرضا میرآقا پیرامون تغییر ریتم ها صحبت می کند.

بالاخره بعد از چند دقیقه ای تمرین، گروه بخش دیگری از تمرین را با قطعه «منو ببخش» که پیش از این آن را با صدای ناصر عبداللهی شنیده بودیم پایان می یابد و همه نوازنده ها بعد از شوخی و خنده های پایان تمرین به دعوت بنیامین و پدر و مادر نیما وارسته به لابی استودیو می روند؛ جایی که مادر در یک فضای خودمانی شمع هایی روشن کرده و گل هایی چیده که جشن تولدی برای پسرش بگیرند.

پدر نیما وارسته در همین اثناست که می گوید: با اینکه من و همسرم در این مدت خیلی سختی کشیدیم و هنوز نمی توانیم رفتن نیما را باور کنیم اما واقعا حضور دوستانش از جمله بنیامین در اینجا جای خالی پسرم را پر کرده است و من از این بابت خوشحالم که آنها اینجا را برای ادامه کارشان انتخاب کرده اند.

بالاخره بعد از گذشت چند دقیقه لابی استودیو شلوغ می شود و همه با روشن کردن یک شمع به مناسبت سالروز تولد نیما وارسته با گرفتن یک عکاس یادگاری تمرین را به پایان می برند.

در این مدت مادر نیما را می دیدیم که هر چند ثانیه یک بار و یه فاصله رفت و برگشت از آشپزخانه تا لابی ثانیه ای می ایستد و به عکس فرزند دلبندش نگاه می کند، اشکی از چشمانش سرایز می شد و دوباره به آشپزخانه باز می گردد. حالا ما هم که ساعتی مهمان آنها بودیم از گروه و خانواده نیما وارسته خداحافظی کرده و استودیو را ترک می کنیم.