در این کنسرت که دوم آوریل و برای شادباش حلول ماه رمضان در سالن «ایوب سلطان» منطقه‌ی «سنجاق‌تپه» استانبول برگزار شد، این دو نوازنده ایرانی برای اولین بار نوعی دیگر از اجرای الهی‌ها را در این ژانر موسیقی ارائه کردند که مبتنی بر تلفیقی از الهی‌ها و مرکب‌نوازی موسیقی دستگاهی بود.
در موسیقی باکلام ترکیه، نوعی خاص از موسیقی درون‌گرایانه وجود دارد که با نام الهی‌لر (الهی‌ها) شهرت یافته است. آنچه در این شاخه از موسیقی شرق شاخص است، رجحان عنصر کلام و صنایع ادبی بر فنون موسیقایی است. علاوه بر این، کنسرت‌های الهی به شکل رپرتواری/مجموعه‌ای طراحی می‌شوند.
در کنسرت دو نوازنده ایرانی که به همت شهرداری کلان‌شهر استانبول، چیدمان قطعات به نوعی طراحی شده بود که نیاز به تقطیع بین قطعات را مرتفع کرده بود. این مساله موجب حفظ تمرکز مجری و شنونده می‌شود. کنسرت با فضاسازی در مقام الحجاز با نوازندگی قیچک/غژک به واسطه‌ی انگشتان هنرمند «مهرداد ناصحی» آغاز و به سوی همایون تمایل می‌یافت. شنونده نمی‌توانست تشخیص دهد که ایست موسیقی در کدامین مقام خواهد بود و این امر موجب بهت و تمرکز بیشتر او می‌شد. کنسرت، با همراهی دیوان‌ساز و نفس/آواز نوید مثمر به سوی ادا و تبیین اشعاری عرفانی از حکیم محمد فضولی، ابوالقاسم نباتی، عمادالدین نسیمی و شاه اسماعیل ختایی سوق یافت و با اجرای قطعه‌ای ضربی در مقام بیاتی – که تقریبا معادل دستگاه شور است- خاتمه یافت.
به دلیل درخواست مکرر حضار، بخش دوم کار به انجام مشق و بداهه‌نوازی بر روی قطعاتی از موسیقی خلق (جغرافیایی) و آهنگ‌هایی از نوید مثمر اختصاص یافت که مهرداد ناصحی با کمانچه هم‌نوایی با رامشگری نوید مثمر را انجام داد.
دیدگاهتان را بنویسید