شهرام شکوهی (برای بزرگنمایی تصویر کلیک کنید)
موسیقی ایرانیان – زینب مرتضایی فرد: هر چند از حضور شهرام شکوهی در موسیقی پاپ ایران زمان زیادی نمی‌گذرد، اما توانسته در همین زمان اندک طیف وسیعی از مخاطبان موسیقی جدی این سبک را با خود همراه کند.
جشنواره موسیقی مقاومت فرصتی فراهم آورده تا این خواننده نیز آثاری از جنس جبهه و جنگ را در قالب اجرای کنسرت به هواداران خود تقدیم کند.
شکوهی در این مدت کم، توانسته جایگاه خوبی میان علاقه مندان این موسیقی پیدا کند. او با حضور در جشنواره مقاومت قصد دارد قطعاتی را با موضوعات ملی و مربوط به روزهای جنگ تحمیلی برای مخاطبانش اجرا کند.
شکوهی کمتر از یک ماه پیش روی صحنه کنسرت و در میان اجرا دچار عارضه قلبی شد و مورد عمل جراحی قرار گرفت، اما با این حال اجرا در جشنواره موسیقی مقاومت را فرصت مغتنمی برای ادای دین به شهدا، جانبازان و آزادگان جنگ دانسته و برگزاری این کنسرت را برای خود افتخاری بزرگ می داند.
او برگزاری کنسرت های موسیقی پاپ را اتفاقی مثبت در این دوره از جشنواره می داند و تاکید می کند که این اتفاق باید استمرار پیدا کند، چون خوانندگان موسیقی پاپ متعلق به همین جامعه هستند، از میان همین مردم برخاسته و جنگ را با همه وجودشان لمس کرده اند.
با این خواننده که در پنجمین جشنواره موسیقی مقاومت یکی از پنج چهره شاخص است، گفت و گو کرده ایم.
جشنواره موسیقی مقاومت، جشنواره ای مناسبتی با موضوع مقاومت است که قطعا برای حضور در آن، به آثاری از جنس مقاومت نیاز است. برای این منظور قطعه ای آماده کرده اید؟
قطعاتی که مرتبط با این موضوع باشد یکی قطعه «ایران» است که در واقع آهنگی ملی است، دیگری قطعه «برو» نام دارد و دیگری «خیال کن» که به نظر عاشقانه می آید، اما در بطن خود، یک قطعه مناسبتی است.
این قطعات بیشتر درباره بازمانده های جنگ است تا این که مستقیما بخواهد با خود جنگ و جبهه سر و کار داشته باشد.
حضور در پنجمین جشنواره موسیقی فجر بر چه مبنایی شکل گرفت؟ آیا بر مبنای اقتضای موقعیت بود یا هدف خاصی از این حضور در نظر دارید؟ برخی از دوستان شایعه کرده اند خواننده ها برخلاف میل باطنی خود در این دوره از جشنواره حضور دارند و می خواهند به واسطه این حضور مسیر فعالیت خود را هموار کنند.
من بر مبنای اقتضای هیچ موقعیتی با روحیه خودم بازی نمی کنم. هیچ کس و هیچ چیزی نمی تواند من را به کاری مجبور کند. این را هم بگویم که اکنون با توجه به شرایطی که دارم بهتر و راحت تر از هر خواننده دیگری مجوز می گیرم و فعالیت می کنم و می توانستم در جشنواره حضور نداشته باشم. بتازگی هم جراحی قلب داشته ام و می توانستم همین موضوع را بهانه کنم و از حضور سر باز زنم. اما نه تنها من، بلکه همه ما مدیونیم به این سرزمین و مردمانش، به رزمندگان و شهیدانش. وقتی پای آرمان های خوب انسانی در میان باشد خیلی چیزها رنگ می بازد. الان در این مملکت آرامش زندگی از همه چیز مهم تر است که خدا را شکر ما داریم.
متاسفانه این مساله بد جا افتاده است. وقتی اسم مقاومت می آید ناخودآگاه همه افکار به سمت و سویی دیگر می رود. در حالی که مقاومت واژه ای مقدس است. من هرگز پیش نیامده، عکس شهیدی را ببینم و گریه نکنم یا در شبکه های اجتماعی عکس شهیدی ندیده ام که زیر آنها مطالب بد نوشته شده باشد. چون مردم ما شهیدان را باور دارند و به آنها احترام می گذارند و من هم جز احترام چیز دیگری ندیده ام.
آقای کویتی پور و آهنگران هم در این جشنواره اجرا خواهند داشت، نظرتان درباره این همکاری چیست؟
اول باید بگویم هنرمندان این مملکت بخشی از مردم هستند و تافته جدا بافته نیستند که بخواهند خود را مستثنا کنند و طبیعتا من نیز همین طور. من هم مانند دیگر مردم روزهای جنگ و مقاومت را به یاد دارم و صدای آقایان کویتی پور و آهنگران که آن روزها تنها نوایی بود که به گوش می رسید برای من خاطره انگیز است.
از همان زمان موسیقی در جنگ و جبهه و مقاومت نقش داشت، اما ناگفته نماند نه تنها موسیقی، بلکه هیچ چیز و هیچ کس نمی تواند نسبت به آنهایی که رفتند و جنگیدند و شهید شدند و حتی کسانی که زنده ماندند، اما زنده ماندنشان فرقی با شهادتشان ندارد، ادای دین کند.
شاید خود ما در جبهه حضور نداشتیم، ولی از نزدیک در خانواده ها و در میان دوستان و نزدیکانمان افرادی داشتیم که رفتند و شهید و مجروح و اسیر و مفقود الاثر شدند. فکر می کنید چه چیزی می تواند جای خالی آنها را بگیرد؟
من کلا آدم پوپولیستی نیستم و دوست ندارم احساسات مردم را تحریک کنم و شاید اگر تا الان درباره ایران نخوانده ام، به همین دلیل بوده است.
امسال اولین سالی است که جشنواره با چنین گستردگی و در شهر تهران برگزار می شود. همین موجب ایجاد تغییراتی در شکل برگزاری آن شده است. فکر می کنید برای جشنواره ای با موضوع مقاومت که هنوز در حد یک جشنواره داخلی است، این تغییرات لازم بود؟
مقاومت آنقدر بزرگ است که اگر این جشنواره یک سال هم ادامه داشته باشد و از تمام چهره های هنری در آن استفاده شود، بازهم حق مطلب ادا نشده است. اجازه بدهید از این بیشتر جلو برویم و ببینیم به چه شکلی ادامه خواهد داشت. شاید بشود بخشی از کم کاری های گذشته جبران شده و راهی باز شود که بتوان این جشنواره را بهتر و پررنگ تر برگزار کرد.
مسئولان جشنواره موسیقی مقاومت برای اولین بار از موسیقی پاپ برای برگزاری این جشنواره استفاده کرده اند. فکر می کنید دلیلش چیست؟
این یک تغییر مثبت در این جشنواره است. بچه های پاپ هم متعلق به همین مملکت هستند و بچه های همان شهدا هستند. ما هم فرزندان مردان جنگ هستیم. دوستانی داشته ایم که از پشت نیمکت مدرسه به جبهه رفتند و الان یا پا ندارند یا دست یا ترکش در بدنشان امانشان را بریده است. ما هم از میان همین مردم برخاسته ایم، چون پاپ هستیم و بخشی کوچک از جامعه بزرگ هنری هستیم و من نیز بخشی کوچک تر از آن، اگر بتوانم دین خود را نسبت به این جامعه ادا کنم، خوشحال خواهم شد. خوشحالم که این جشنواره فرصتی را برای ما فراهم کرد تا بتوانیم کارهایی از این تیپ انجام بدهیم.
ان شاءلله اتفاق های خوب در سال های بعد رخ دهد و این جشنواره زیباتر و بهتر از پیش برگزار شود و ما هم اگر افتخار داشتیم، در آن حضور داشته باشیم.
دیدگاهتان را بنویسید