ایسنا نوشت: لوی کیالی ـ نقاش سوری ـ هنرمندی بود که مانند ونسان ون‌گوگ، نقاش مشهور هلندی زندگی آمیخته با هنر و جنون داشت.
الجزیره در گزارشی به مقایسه زندگی لوی کایلی ـ نقاش سوری ـ با ونسان ون‌گوگ ـ نقاش هلندی ـ پرداخته و شباهت‌های آن‌ها را برسی کرده است.
الجزیره در این گزارش نوشته است: از گذشته تا کنون پیوسته هنر با جنون آمیخته بوده است و این دوگانه استثنائی یک کلید جهانی برای خلق آثاری بوده است که با مرور زمان ارزش خود را از دست نداده‌اند. از جمله هنرمندانی که در عالم جنون و هنر به سر برده و دست به خلق آثار هنری می‌زدند لوی کیالی (۱۹۷۸-۱۹۳۴) نقاش سوری است.
لوی کیالی از مهمترین هنرمندان هنرهای تجسمی در دوران معاصر سوریه به حساب می‌آید. مرور زندگی این هنرمند سوری، زندگی ونسان ون‌گوگ (۱۸۹۰ ـ ۱۸۵۳) نقاش مشهور هلندی را به یاد می‌آورد. کیالی با وجود اینکه برخلاف ون‌گوگ در محیطی شهری و مرفه بزرگ شد اما همچون او با درد و رنج فقرا آشنا بوده و این درد و رنج‌ها را در آثارش منعکس می‌کرد. او بین سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۴ مجموعه نقاشی‌هایی را خلق کرد که به دست‌فروشان و دوره‌گردها اختصاص داشت. کیالی فجایع انسانی مثل فقر، فلاکت و مشکلات کودکان را به تصویر می‌کشید.
ون‌گوگ هم در به نمایش گذاشتن سختی‌های زندگی کشاورزان به شهرت رسیده است. تابلو «سیب‌زمینی خورها» اثر مشهوری از ون‌گوگ است که در آن فقر کشاورزان را به خوبی نشان داده است.
ون‌گوگ در نامه‌ای به برادرش در توضیح این تابلو نوشته است: «
من تلاشم را کرده‌ام که تاکید کنم، این آدم‌هایی که در نور چراغ مشغول خوردن سیب‌زمینی هستند، با همان دستانی که در ظرف‌ها گذاشته‌اند، زمین را کنده‌اند و بنابراین این تابلو از کار سخت و اینکه چگونه غذایشان را به‌دست می‌آوردند سخن می‌گوید.»
داستان‌هایی درباره جنون ون‌گوگ گفته شده است. یکی از آن‌ها حکایت از این دارد که این هنرمند هلندی گوشش را قطع و به معشوقه‌اش تقدیم کرده است. همچنین گفته می‌شود که ون‌گوگ رنگ‌هایش را می‌خورد و نیز به مشروبات الکلی هم اعتیاد داشت او چندین بار در آسایشگاه روانی بستری شده بود.
کیالی هم همچون ون‌گوگ از بیماری روانی و اضطرابات شخصیتی رنج می‌برده است. در سال ۱۹۶۷ نشانه‌های اضطراب و افسردگی در کیالی نقاش سوری هم نمایان شد. او در این سال یک نمایشگاه نقاشی از آثارش با موضوع درگیری‌های فلسطین برپا کرده بود. زمان برپایی این نمایشگاه اوضاع داخلی سوریه مساعد نبود و از طرفی منتقدان هم واکنش خوبی به آثار او نشان ندادند، این‌ها سبب شد تا کیالی تمام ۳۰ اثرش در آن نمایشگاه را به آتش بکشد. در سال ۱۹۷۰ مرگ پدرش حال او را بدتر کرد و به افسردگی‌اش دامن زد؛ تا جایی که کیالی ناچار شد جهت مداوای خودش نزد روانشناسی در بیروت برود.
دکتر حسان المالح در تحقیقی درباره بیماری کیالی گفته است:
کیالی در دوره‌ای افسرده و بعد در دوره‌ای با نشاط و سرحال بوده است. این نشان‌دهنده اختلال دوقطبی در این هنرمند است. گفته شده ون‌گوگ هم به این اختلال دچار بوده و از آن رنج می‌برده است.
زندگی کیالی در فاجعه‌ای غم‌انگیز و در سن ۴۴ سالگی به پایان می‌رسد. تخت او با ته مانده سیگارش آتش گرفته و کیالی را می‌سوزاند. او از این آتش سوزی جان سالم به در نبرده و معالجاتش بی نتیجه می‌ماند. عده‌ای معتقدند این اتفاق یک حادثه نبوده و کیالی قصد خودکشی داشته است. همان‌طور که ونسان ون‌گوگ در سن ۳۴ سالگی با شلیک گلوله‌ای به زندگی خودش پایان می‌دهد.
ونسان ون‌گوگ نقاش هلندی و لوی کیالی نقاش سوری، هر دو عمری کوتاه داشتند اما در طول سال‌های حیاتشان آثاری را خلق کردند که اکنون شاهکارهایی هنری به حساب می‌آیند. آن‌ها زندگی غم‌انگیزی داشتند که آمیخته با هنر و جنون بود.
دیدگاهتان را بنویسید