کار سختی که مهران مدیری را فراری داد!

قنبری درباره شروع فعالیتش در این عرصه گفت: من متولد دامغان شهر صد دروازه هستم؛ پدرم سال ۱۳۲۸ بعد از ورشکستی به تهران کوچ کرد. من از همان کودکی علاقه زیادی به مطالعه و کتابخوانی داشتم. در سال ۱۳۳۷ رادیو امتحان دادم و چند نمایش رادیویی را اجرا کردم. همزمان در هنرستان فنی تهران هم درس می‌خواندم.

وی اظهار کرد: پس از مدتی برای دوبله امتحان دادم که همزمان شد با فارغ التحصیلی من از هنرستان فنی. در هنرستان به ما گفتند یک عده آلمانی قرار است نساجی شماره ۲ را راه‌اندازی کنند؛ از همین رو من و چند نفر دیگر برای انجام کارهای برقی راهی مازندران شدیم. یک سال و نیم آنجا بودم، اما دیدم عشق من تهران است و برای همین برگشتم. پس از مدتی مرحوم منوچهر نوذری از من خواست آنونس یک فیلم را بگویم و من زمانی که صدای خودم را در سینما شنیدم، با خود گفتم: «عجب صدایی!»

قنبری در پاسخ به سوال مدیری درباره اینکه با کدامیک از دوبلورها ارتباط خانوادگی دارد، گفت: همه برایم عزیز و دوست داشتنی هستند؛ اما زمانی با منوچهر والی زاده باجناق بودیم. ماجرا این است که من دختری را دوست داشتم و قرار بود با او ازدواج کنم، اما روز خواستگاری تلفنم را جواب نداد! بعد از مدتی برای منوچهر والی زاده سفری پیش آمد و از من ماشین خواست. به او گفتم من هم همراه شما می‌آیم. در این سفر بود که خواهر همسر والی زاده را از خانواده شان خواستگاری کردم (خنده)

وی درباره مهمترین ویژگی‌های یک دوبلور موفق گفت: داشتن صدای شاخص یا به عبارتی صدای زنگ دار، حس خوب، بیان خوب، آی کیوی بالا و همچنین توان بازیگری برای یک دوبلور مهم است. البته ۵۰ درصد دوبله استعداد ذاتی است و بقیه فنون را باید از پیشکسوتان کسب کرد و یاد گرفت.

مدیری هم در پایان گفت: راستش من چند بار تجربه دوبله داشتم؛ کار بسیار سختی است و برای همین از آن فرار کردم!