نازلی سلطان‌زاده، نبود تبلیغ کافی را یکی از مشکلات اجراهای بانوان خواننده در ایران می‌داند، با این حال می‌گوید گروه‌های زیادی در حال فعالیت در این عرصه هستند و بدون مشکل صدایشان را به گوش مخاطبان می‌رسانند.
نازلی سلطان‌زاده کارشناس موسیقی و کارشناسی ارشد پژوهش هنر است. او فعالیت رسمی خودش را به‌عنوان تک‌خوان گروه کُر کودکان صداوسیمای جمهوری اسلامی واحد ارومیه آغاز کرد و در فاصله سال‌های ۸۱ تا ۸۶ به‌عنوان بک‌وکال با گروه محلی صفی‌الدین اورموی همکاری می‌کرد.
او فعالیت‌های خود را به‌عنوان خواننده از سال ۱۳۸۹ به همراه گروه پلاریس (ستاره قطبی) آغاز کرد. سلطان‌زاده تاکنون در فستیوال‌ها و برنامه‌های زیادی شامل فستیوال موسیقی هنرهای سنتی ایران در استانبول، فستیوال شب‌های موسیقی ایران و آذربایجان در باکو و… شرکت کرده است. او همچنین طی سال‌های ۸۵ تا ۹۰ عضو گروه کر کلاسیک ارسباران (سوپرانو) بود و سابقه حضور در ارکستر مدرن کنسرواتوار تهران به رهبری نادر مشایخی را به‌عنوان سولیست در کارنامه هنری خود دارد.
سلطان‌زاده که عضو گروه بانوان دلیار هم هست، از سال ۸۸ به تدریس صداسازی و آواز پاپ در آموزشگاه‌های متعدد موسیقی می‌پردازد. در ادامه با این خواننده گفت‌وگویی درباره فعالیت و برنامه‌هایش کرده‌ایم.
خانم سلطان‌زاده در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
در حال حاضر مشغول تدریس صداسازی و آواز پاپ در چند آموزشگاه موسیقی در تهران هستم. آخرین اجرای رسمی من با گروه بانوان دلیار به سرپرستی ندا بهزاد در ماه مرداد در سالن فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. گروه دلیار ماه آذر نیز کنسرتی را به خوانندگی المیرا قنبری برگزار کرد و قرار است اردیبهشت سال آینده باز هم به صحنه رود. به امید خدا در سال جدید به همراه این گروه به روی صحنه خواهم رفت.
به نظر شما چه مشکلات و موانعی بر سر راه گروه‌های موسیقی بانوان وجود دارد؟
مسلماً موانع موجود بر سر راه گروه‌های بانوان بیشتر از آقایان است، به دلیل این که آواز بانوان در کشور ممنوع است و به همین دلیل تبلیغ کافی برای اجراهای بانوان انجام نمی‌شود. همین موضوع باعث می‌شود مخاطبانی که تصمیم دارند برای اولین بار بلیت خریداری کنند و به کنسرت بانوان بروند، هیچ اطلاعی از صدای آن خواننده نداشته باشند و ندانند که قرار است در آن کنسرت چه چیزی را بشنوند و با چه تیپی از صدا و اجرا مواجه شوند.
و این مسئله روی بلیت‌فروشی هم تأثیرگذار است.
طبیعتاً این موضوع بر روی بلیت‌فروشی کنسرت‌های بانوان نیز تأثیر بسزایی می‌گذارد و باعث می‌شود بلیت‌های چنین کنسرت‌هایی دیرتر از کنسرت‌های خوانندگان آقا به فروش برسد. همچنین به دلیل این که خواننده‌ها و گروه‌های موسیقی بانوان نمی‌توانند آلبوم موسیقی خودشان را روانه بازار کنند، همیشه به‌ناچار برخی کارهای قدیمی را که حس نوستالژیک در مخاطب ایجاد می‌کند اجرا می‌کنند که این قطعات نیز حتماً باید با کسب مجوز شعر و موسیقی از دفتر موسیقی باشد. ضمن این که دفتر موسیقی به هر قطعه‌ای مجوز نمی‌دهد و این موضوع نیز مقداری کار ما را سخت می‌کند.
بازار کار موسیقی بانوان در ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
عملاً بازار کار موسیقی در ایران فضای جذاب و صدالبته پول‌سازی ندارد، خصوصاً برای کسی مثل بنده که خواننده خانم هستم. من حدود ده سال است که با تدریس موسیقی گذران زندگی می‌کنم و با دستمزدهای اندک و ناچیز کنسرت‌های بانوان نمی‌شود گذران زندگی کرد و این موضوع بسیار مرا آزار می‌دهد. امیدوارم شرایطی ایجاد شود که بانوان موزیسین نیز مانند آقایان درآمد خوبی از کنسرت‌هایشان به دست بیاورند.
شما به‌عنوان خواننده در داخل و خارج از کشور اجرا داشته‌اید. چه تفاوت‌هایی بین اجرا در داخل و خارج می‌بینید؟
مسلماً اجراهای خارج از کشور به دلیل این که لازم نیست از سازمان‌های دولتی-فرهنگی مجوز دریافت کنیم، به‌مراتب راحت‌تر از اجرا در داخل کشور است. گذشته از این، سالن‌های بسیار مجهز با سیستم‌های صوتی و صدابرداران حرفه‌ای، لذت اجرا را برای من و همکارانم چند برابر می‌کند. همچنین نبود استرس به دلیل کیفیت پایین صدابرداری باعث می‌شود اجراهایمان بسیار راحت و دل‌انگیزتر به گوش مخاطب برسد. البته شخصاً با وجود تمام موانع که بر سر راه موسیقی بانوان خصوصاً خوانندگان زن در این کشور است، هرگز لحظه‌ای به فکر ترک کشورم نبودم و نخواهم بود. من همیشه می‌خواستم صدایم را از وطن خودم به گوش همه مخاطبین موسیقی بانوان برسانم و تحت هیچ شرایطی برای رفع محدودیت‌های موجود در موسیقی، به خارج از کشور مهاجرت نخواهم کرد.
وقتی وارد این عرصه شدید می‌دانستید که موسیقی بانوان در کشور با محدودیت‌های فراوانی همراه است. چرا باز تصمیم گرفتید این راه را ادامه دهید؟
هنر یعنی عشق و من عاشقم؛ من معشوقم را به‌راحتی به دست نیاوردم که بخواهم راحت از آن دست بردارم. تا همین چند سال پیش مجوز اجرای بانوان به‌هیچ‌وجه از طرف دفتر موسیقی صادر نمی‌شد، اما در حال حاضر می‌بینیم که گروه‌های زیادی از بانوان در حال فعالیت در این عرصه هستند و بدون مشکل صدایشان را به گوش مخاطبان این نوع موسیقی می‌رسانند. بنده نیز مفتخر هستم که اعلام کنم جزو اولین خواننده‌های زن به‌اصطلاح مجاز در داخل کشورم هستم و فعالیت‌های خودم را از سال ۱۳۸۹ به همراه گروه پلاریس (ستاره قطبی) به‌عنوان خواننده محلی آغاز کردم.
دیدگاهتان را بنویسید