موسیقی ایرانیان – شقایق یاسمی: کنسرت گروه آریان به مدت سه شب (۲۹، ۳۰ و ۳۱ شهریور ماه) با حمایت شرکت ترانه شرقی درجزیره کیش برگزار شد. در ادامه می توانید گزارش متنی خبرنگار موسیقی ایرانیان را به همراه عکس های محمد رضا حاجیلو از این کنسرت مشاهده کنید.

قبل از کنسرت و هوای شرجی کیش!

ساعت ۱۱ شب آخرین روز شهریور سال ۱۳۸۹ و اینجا مقابل “تالار شهر” جزیره ی کیش است. هوای سی و چند درجه و شرجی کیش را تصور کنید. حالا جمعیتی حدود پانصد نفر را که تنگ هم در صف ایستاده اند، جلوی چشمتان بیاورید.
صندلی های سالنهای کنسرت های کیش شماره ندارند. همین باعث می شود برای نشستن در جای بهتر مجبور باشی، در صف بایستی. به خصوص که سالن ها شیب هم ندارد و حتی اگر در ردیف دوم هم باشی، و یک نفر قدبلندتر از شما، مقابلت باشد، دیگر بخشی از صحنه را کلا نخواهی دید.
یکی از نگهبان های سالن با لهجه ی خاصش می گوید، “این چند روز کار ما سخت تر شده، کمتر پیش میاد کنسرتها همچین صفی داشته باشه. نظم دادن بهش سخته.”
بیش از ده سال پیش آریان با سازهای اصلی ویولون و گیتار، و دو صدای متفاوت خواننده هایش، علی پهلوان و پیام صالحی، اولین آلبومش را ارائه کرد. آنها اولین گروه پاپ بعد از انقلاب و اولین گروه مختلط پاپ تاریخ ایران هستند. از ترانه ها گرفته تا ترکیب سازها و حتی صدای آوازمخصوص خودشان است.
دختری می گوید، “عصر علی پهلوانو تو پاساژ دیدم، اصلا باورم نمی شد خودش باشه. تا رفتم عکس بگیرم، همه ریختن سرش. اما ایستاد با همه شون عکس گرفت. چقدرم مهربونه!”
خانومی حدود پنجاه ساله می گوید، “دخترم منو از تهران آورده اینجا واسه اینا، آخه آش دهن سوزیم که نیستن، نمی دونم والله چه افسونی شده.” و دخترش که بیست و چند ساله است، زیر لب می خندد.

ساعت ۱ بامداد و شمارش معکوس برای شروع کنسرت
ساعت از یک صبح گذشته است، با شمارش معکوس برای حضور اعضای گروه آریان کنسرت آغاز می شود و مردم می شمارند، ده، نه …
اعضای دائمی گروه، علی پهلوان، سیامک خواهانی، پیام صالحی، علیرضا طباطبایی، شراره فرنژاد، سحر و ساناز کاشمری با لباسهای یک دست سفید و نوازندگان مهمان، عمید بنکدار، شهاب حسینی، فرزاد فخرالدینی و علیرضا میرآقا با شلوار جین به روی صحنه می آیند.
عده ای از حاضران آهنگ ها را تا به حال نشنیده اند، حتی عده ای تنها با قصد شیطنت و برای گذراندن شبی پر از شوخی و خنده به سالن آمده اند.
کنسرت با آهنگ “ساحل” شروع می شود. اجرای زنده ی آهنگ ساحل به دلیل وجود نواهایی با تفاوت زیاد در زیر و بمی برای خواننده ساده نیست. اما آنقدر روان اجرا می شود که کسی متوجه این پیچیدگی نمی شود. در این آهنگ زیرصداهای متنوع و متفاوتی با سازهای مختلف ایجاد می شود.
شیطنت ها و شوخی ها به سکوت تبدیل شده است. گویا حتی برای مخاطبینی که به صورت جدی موسیقی را نمی شنوند هم این اجرا جالب بوده است.
نوبت آهنگ “عید اومد، بهار اومد” می شود، با ریتم شش و هشت آشنا به گوش ایرانی ها و ترانه اش که برای بسیاری یادآور روزگار جوانی ست. بعضی از بزرگترها هم در دست زدن همراه جوان ها می شوند. مادری که همراه دخترش بود، دستش را بالاتر از دخترش گرفته و به هم می کوبد.
کنسرت کیش آریان با کنسرت های دیگر تفاوت هایی در چینش و انتخاب آهنگ ها دارد که آن را با فضای جزیره ی کیش هماهنگ تر می کند. به طوری که کمبود امکانات صدابرداری و نبود صفحه ی نمایشگر و … به چشم نمی آید.
وقتی دو خواننده دستهایشان را بالا می گیرند و مردم را به دست زدن، تشویق می کنند، همراهی بیشتر می شود و سالنی که سقفش بلند است و فضای بزرگی به نسبت ظرفیت دو هزار نفره اش دارد، کوچک و خودمانی می شود.
هر بار و در هر آهنگ صدای ویولون جمعیت را به وجد می آورد. دو خواننده هم با اشاره به سیامک خواهانی، نوازنده ی ویولون گروه، این شور را بیشتر می کنند.
هنوز که هنوز است و بعد از گذشت ده سال، سیامک خواهانی از شنیدن جیغ های ممتد و تشویق ها می خندد و لذتی صورتش را باز می کند.
پیام صالحی می گوید، “از آهنگ های خاطره انگیز اولین کنسرت های آریان “ترانه ی عشق” است که در این جزیره بر پا شده”، مردم با “بابارابابام” ها هم صدا می شوند و علی پهلوان با فیگور خاصی انگار که خواننده ی اپرا باشد، آخرین “بابارابابام” را می گوید و جمعیت هم همراه او می خندند!
در میکس قطعات خاطره انگیز، آهنگ های “مگه میشه”، “یاس کبود”، “گل همیشه بهار”، “گل من” و “گل آفتابگردون” اجرا می شود. علی پهلوان می گوید،”در این میکس کر و ریتم ما، شما هستید.”، حتی بعضی از آنهایی که ترانه ها را بلد نیستند با تکرار یادش می گیرند و همراه می شوند.
سالن با نور و سایه ی بعضی از گوشی ها که در هوا با ریتم تکان می خورد، زیباتر شده است.
در اجرای زنده ی گروه آریان میکروفونی قطع شود، آرشه بکشند، سیم پاره شود یا … آریانی هایی که رکورد بیشترین اجرای عمومی کنسرت را دارند، آن قدر تجربه کسب کرده اند که این اتفاقات را هم به خاطره های شیرین تبدیل کنند.
“ای وای” های آهنگ تب با پرکاشن، درام و گیتار الکتریک پاسخ داده می شود. از شدت شور و سر و صدا، سالن انگار دیگر روی زمین نیست.
و کنسرت با آهنگ “پرواز” و “دوستت دارم”، آهنگ مشترک آریان و کریس دی برگ، به پایان می رسد. بخشی که کریس دی برگ در آهنگ ارائه شده در آلبوم می خواند را علی پهلوان و قسمت علی پهلوان را پیام صالحی می خواند. کسی می گوید، ” اما نه علی پهلوان کریس دی برگ می شه، نه پیام صالحی، علی پهلوان!”
به علی پهلوان خسته نباشید می گویم، لبخند می زند و می گوید، خسته نیستم.
ساعت سه صبح است و آخرین کنسرت آریان قبل از سفرشان به آمریکا اینچنین به پایان می رسد.