سی و نه سال پیش در چنین روزهایی در حالی که تابستان آخرین روزهایش را سپری می‌کرد و دانش‌آموزان آماده می‌شدند تا سال تحصیلی جدید را آغاز کنند رژیم بعثی عراق خود را برای حمله به ایران آماده کرد.

در ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ صدام حسین، دیکتاتور وقت عراق، که از مدت ها قبل نقشه حمله به ایران را در سر می‌پروراند، تحولات داخلی ایران و انقلاب نوپای اسلامی را فرصتی برای دست‌اندازی به خاک ایران دانست و از هوا و زمین به کشور یورش آورد.

گرچه خاطرات آزادگان ایرانی گویای رفتار ناشایست زندانبانان و شرایط سخت اردوگاه‌های آزادگان ایرانی در عراق است اما سربازان عراقی‌ای که در جنگ توسط سربازان کشورمان اسیر شدند رفتار متفاوتی را تجربه کردند.

پس از پیروزی‌های ایران در نبرد با رژیم صدام در چند مرحله تعداد زیادی از سربازان عراقی به اسارت نیروهای رزمنده درآمدند. بر اساس آمارها در طول دوران جنگ ۷۲ هزار و ۱۱۳عراقی در ۷۸ عملیات به اسارت ایران درآمدند که وظیفه نگهداری آن‌ها بر عهده ارتش ایران بود.

بنا به توصیه امام خمینی(ره) درباره خوش‌رفتاری با اسرای جنگی که آنها را “میهمان” ایران خواند اردوگاه های اسرا ضمن خوش‌رفتاری با آنان باعث شد حدود ۱۵ درصد از مجموعه اسرا، حاضر به بازگشت به کشور خود نشده و در این میان تعداد ۷هزار و ۵۰۰ نفر از آنان، رسماً با صلیب سرخ جهانی مصاحبه کرده و در خواست کتبی مبنی بر عدم تمایل به بازگشت به عراق را به آنها ارائه دهند.

عکس‌ها: فرارو