یک آهنگساز می‌گوید جای شادی در جامعۀ امروزی خالی است پس در آثار هنرمندان هم وجود ندارد، به دلایل کاملاً واضح و معلوم جامعۀ ما درگیر است و حال خوبی ندارد.
مرتضی گودرزی، آهنگساز، محقق، نوازندهٔ دوتار خراسان وخوانندهٔ موسیقی سنتی ایرانی است. وی هفده سال سابقه فعالیت در برنامه‌‌های فرهنگی تلویزیون ایران مانند با کاروان شعر و موسیقی، تماشاگه راز، صدای پای آب، ضیافت، بهارانه، راه آسمانی، معرفت، فرزندان ایران، از فراوانی گل و… دارد.
از دیگر فعالیت‌‌های وی در زمینه موسیقی می‌توان به انتشار آلبوم‌‌های موسیقی «محلی قوچان»، آلبوم «شاختایی» و آلبوم «ابریشم طرب»، «رهگذار» و «پیوند» و آهنگسازی آثار تصویری همچون اجرای موسیقی فیلم‌‌های سینمایی «وقتی همه خواب بودند»، «تنبور» و سریال‌‌های «چک برگشتی» و «مهمانان ویژه» اشاره کرد.
وی جوایز و مقام های فراوانی ازجمله، نوازنده برتر کشور از جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر، دریافت دیپلم افتخار از فستیوال رومی در کشور نروژ، دریافت دیپلم افتخار و لوح تقدیر در فستیوال فلک تاجیکستان و… دریافت نموده است.
گودرزی در گفت‌وگو با سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، درباره ماندگاری آثار موسیقی پیشینیان و امکان تکرار دوباره آن شرایط گفت: به نظرم با توجه به جامعۀ عصبی و پر تنش و درگیر امروزی، آن روز‌ها دیگر تکرار نخواهد شد زیرا دیگر آن هنرمندان را در این روزگار نداریم. بسیاری از هنرمندانی که پیش از انقلاب اسلامی در حوزۀ موسیقی پاپ و حتی موسیقی دستگاهی در ایران فعالیت می‌کردند آثار بسیار زیبا و ارزشمندی را ساختند.
وی ادامه داد: متأسفانه بعد از این که به کشور‌های دیگر اروپا و آمریکا کوچ کردند، تحت تأثیر محیط زندگی دیگر نتوانستند آثاری را که قبلاً در ایران تولید کرده بودند را در آن‌جا تکرار کنند. خدا را شکر که هنوز هم تعدادی از آنها زنده هستند و زندگی می‌کنند. وقتی با آنها صحبت می‌کنیم که استاد عزیز، پس چرا آن کارهای زیبایی که در چهار یا پنج دهۀ قبل تولید کرده بودید دیگر از شما شنیده نمی‌شود به این نکته اشاره می‌کنند که تحت تأثیر محیط جدید و فرهنگ آن، احوالات و حالات خوشی که در ایران تجربه کرده‌اند را از دست داده‌اند. در نتیجه در سال‌های بعد که در خارج از ایران زندگی کرده‌اند روح و ذهن آنها ویژگی‌هایی که آن کارهای زیبا را تولید می‌کردند ایجاد نشده است.
گودرزی در پاسخ به این سؤال که نقاط ضعف و قوت موسیقی امروز ما در مقایسه با آثار قدیمی چه چیز‌هایی هستند تصریح کرد: باور من بر این است که نقاط ضعف عمدتاً به مدیریت و سیاست‌گذاریی در حوزۀ فرهنگ و علی‌الخصوص در حوزۀ موسیقی کشور ما باز می‌گردد. من معتقدم این سیاست‌ها متأسفانه نتیجۀ معکوس داشته است. هر ساله شاهد تعدادی جشنوارۀ موسیقی در کشورمان هستیم که قطعاً هر کدام با اهداف خاصی برگزار می‌شوند.
شاهد خلأ در موسیقی هستیم و هیچ امیدی به پر شدن آن نیست
وی ادامه داد: نتیجۀ این چند دهه نشان می‌دهد که متأسفانه دست کم از نظر پرورش هنرمندانی که قرار است بیایند و تجربیاتی را به دست آورند و پا در جای پای هنرمندان پیشکسوت قرار دهند، شاهد خلأ در موسیقی هستیم و هیچ امیدی به پر شدن آن نیست. یعنی در میان آهنگسازان جوان چهره‌های پر تلاش، زحمتکش، کوشا و قابل احترامی هستند اما دست کم با سلیقۀ بنده خیلی هم‌خوانی ندارند.
گودرزی درباره سبک موسیقی که ترجیح می‌دهد گوش دهد گفت: ترجیحم این است که در خلوت خودم موسیقی را با هر ژانری چه پاپ و چه کلاسیک، ایرانی، دستگاهی یا موسیقی فولک به آثار قدما گوش بدهم. آثار تولیدی هنرمندان جوان و امروزی‌ها برآمده از یک آشفتگی و شلوغی و فضای تیره و خاکستری است. هنگامی که این آثار را می‌شنوم ترجیح می‌دهم اوقاتی را که فرصت پرداختن به موسیقی دارم از موسیقی‌های و از اشعار قدیم استفاده کنم.
با شعر نو یا فرم‌هایی مثل غزل و کلاسیک امروزی ارتباط برقرار نمی‌کنم
وی همچنین درباره اشعاری که موسیقی سازان جوان از آن استفاده می‌کنند تصریح کرد: نمی‌توانم با شعر‌هایی تحت عنوان شعر نو یا شعر سپید یا حتی فرم‌هایی مثل غزل و قالب‌های ادبی کلاسیک در موسیقی امروزی که توسط شعرای جوان تولید می‌شوند نسبت به شعرای پیشین ارتباط عمیقی برقرار کنم. به هر حال این هم یک امر سلیقه‌ای است و سلیقۀ من با شعر قدما بیشتر سازگاری دارد.
شادی در موسیقی امروز عمق ندارد
گودرزی با اشاره به شرایط بازگشت موسیقی باکیفیت گفت: امیدوارم روزی برسد که زنده باشم و روز‌های خوب موسیقی را در کشورمان ببینم، شرایط فرهنگی بهتر از امروز باشد و فضای عمومی جامعه رو به آرامش باشد. روح شادی در جامعۀ ما دمیده شود. در واقع هنرمند از آن جامعۀ شاد تأثیر می‌گیرد و آثاری را می‌سازد که جوهره و مایه‌های شادی هم در آن بارز و ملموس خواهد بود. به باور من این گونه است که متأسفانه شادی در موسیقی امروز ما عمق ندارد.
وی ادامه داد: رایج شدن موسیقی و شعر مبتذل مخصوصا در سبک پاپ را موسیقی شاد نمی‌دانم منظورم آن شادی است که از عمق وجود شنونده ایجاد می‌شود. جای این نوع شادی در جامعۀ امروزی ما خالی است. طبیعتاً در آثار هنرمندان هم وجود ندارد. متأسفانه به دلایل کاملاً واضح و معلوم جامعۀ ما درگیر است و حال خوبی ندارد. کاری که از ما برمی‌آید این است که دعا و آرزو کنیم روز‌هایی برسد که شرایط بهتر از امروز باشد. مردم کمتر دچار سختی باشند. هنرمندان هم به تأثیر از جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند با حال بهتری آثار ارزنده‌تر و عمیق‌تر و زیبا‌تری را ارائه دهند.
دیدگاهتان را بنویسید