سینا خیرآبادی از اجرای اثری گفت که پیش از این تنها یکبار توسط علی رهبری و ارکستر سمفونیک تهران روی صحنه رفته بود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، سینا خیرآبادی (رهبر ارکستر و گروه کُر آوام) قرار است پس از چهار سال فعالیت حرفه‌ای با این ارکستر به عنوان رهبر ثابت، ۱۱ دی برای اولین بار در تالار وحدت روی صحنه برود.
«کارمینا بوانا»یی که پیشتر توسط علی رهبری اجرا شد
او در مورد برنامه‌ای که در این کنسرت روی صحنه می‌برند، گفت: ما مجموعه «کارمینا بوانا» یکی از مشهورترین آثار کارل ارف را اجرا می‌کنیم که از سه پرده و سه قسمت مجزا تشکیل شده است و حول محور ارکستر سمفونیک و گروه کُر می‌چرخد و از رپرتوارهای تخصصی گروه کُر به شمار می‌رود. البته اگر بخواهیم از لحاظ ساختار و پیچیدگی‌های ارکستراسیونی به آن نگاه کنیم از آثار ارزشمند ارکسترال هم به شمار می‌رود. ما قرار است این مجموعه را به طور کامل اجرا کنیم و این اتفاق در ایران تنها یکبار توسط ارکستر سمفونیک رخ داده است، آن هم زمانی که علی رهبری، رهبری این ارکستر را برعهده داشت و ارکستر فول و گروه کُر این مجموعه را اجرا کردند. چون متاسفانه خودم در آن کنسرت حضور نداشتم نمی‌دانم که آن زمان هم به صورت کامل اجرا شد یا نه، که اگر کامل اجرا شده باشد این‌بار می‌شود مرتبه دوم و اگر نه، مرتبه اول. کنسرت مایستر و در واقع مایستر ویولن ما در این اجرا آقای میثم ترکیان هستند.
خیرآبادی در مورد اینکه ارکستر و گروه کُر آوام قبل‌تر هم «کارمینا بوانا»ی کارل ارف را اجرا کرده است یا خیر، افزود: من سال ۸۸ «کارمینا بوانا» را با ارکستر دیگری در برج آزادی رهبری کردم و چند بخش از این مجموعه را و نه همه آن را توسط گروه کُر و پیانو روی صحنه بردیم و ارکستر سمفونیکی در کار نبود.
فعالیتی که از سال ۹۳ آغاز شد/ رسیدن به تالار وحدت چهار سال پس از آغاز فعالیت حرفه‌ای
این رهبر ارکستر در مورد روند رسیدن این ارکستر و گروه کُر به تالار وحدت و اینکه آیا این اتفاق را نقطه عطفی در سیر فعالیت آوام می‌بیند یا خیر، گفت: بله، کاملا به همین شکل می‌بینم. البته موضوعی هست که باید به آن اشاره کنم و آن اینکه در این حالت، ارزش این رسیدن هم به چشم خودِ ما بیش از زمانی است که با اولین اجرای گروه به وحدت می‌آمدیم و در آن صورت شاید جذابیتی را که الان برایمان دارد، نداشت. ارکستر و گروه کُر آوام به طور حرفه‌ای از سال ۹۳ شروع به فعالیت کرد و تا قبل از آن در حال آزمون و خطا بود که آیا به صورت سمفونیک و گروه کُر تشکیل می‌شود یا خیر و به طور دقیق از سال ۹۳ تشکیل و در جشنواره فجر آن سال در بخش افتخاری حضور داشت و یکی از مهم‌ترین کارهایی که تاکنون انجام داده که در ایران کم نظیر بوده اجرای رکوئیم موتسارت با ارکستر بوده است که سال ۹۵ در تالار فارابی اجرا شد.
او ادامه داد: این مسیری بود که آوام طی کرده است تا به تالار وحدت برسد و برای من، اعضای گروه و گروه کُر بسیار ارزشمند است.
خیرآبادی در مورد ارکستری که پیش از آوام رهبری می‌کرده است هم گفت: من پیش از آوام با ارکستر مهتاب گرگان کار کردم، البته نمی‌دانم این ارکستر بعد از آن با این نام ثبت شد یا نه ولی سال ۸۷ یا ۸۸ بود که ارکستری را در گرگان به نام مهتاب رهبری کردم و به صورت پروژه‌ای رهبر ارکسترهای دیگری هم بوده‌ام اما به صورت فیکس تا به حال تنها رهبر ارکستر آوام بوده‌ام.
فیوریتم رهبری ارکستر است
او در جواب اینکه بسیاری از آهنگسازان هدف‌شان از داشتن ارکستری ثابت و از رهبر ثابت یک ارکستر بودن روی صحنه بردن آثار خودشان است و آیا او نیز به چنین مسئله‌ای فکر کرده است یا نه، گفت: کاملا درست می‌گویید. اجرای آثار آهنگساز توسط ارکستری به رهبری خودش جذاب است اما واقعیتش این است که این دلیل من برای این که رهبر فیکس یک ارکستر، آوام یا هر ارکستر دیگری باشم نبوده است. به خاطر اینکه فیوریت من رهبری ارکستر بوده است و نه صرفا آهنگسازی و علایقم بیشتر حول رهبری ارکستر می‌چرخیده است. واقعیتش را بخواهید، اگر بخواهم صادق باشم دوست دارم که آثار خودم توسط ارکستر اجرا شود اما اینکه الزاما توسط ارکستری که خودم رهبری می‌کنم روی صحنه برود، نه. تمایلم به اجرای آثار ارکسترالم هست و استقبال و افتخار می‌کنم که گروه‌های دیگری این کار را بکنند.
آوام نه مدیون من که مدیون همدلی همه جانبه اعضایش است
خیرآبادی در مورد دشواری‌های هدایت یک ارکستر و گروه کُر به صورت خصوصی هم گفت: من در این کار دست تنها نیستم. کاری در این اشل بزرگ نیازمند همکاری چندجانبه است و ارکستر آوام هم از همان سال ۹۳ اساسنامه‌ای داشته اشت و در آن اساسنامه، برایش شورایی تعریف شده است و اعضای شورا به بهبود فعالیت‌های ارکستر کمک فراوانی می‌کنند. به اضافه اینکه یکی از نکات مهمی که در این ارکستر وجود داشته است جدا از اینکه بهترین خوانندگان و بهترین نوازندگان در آن حضور دارند، همدلی کل اعضای ارکستر در این مدت بوده است. شما حتما در طی این سال‌ها با سایر دوستان هم صحبت‌هایی داشته‌اید و می‌دانید که حفظ یک ارکستر در کشور ما تقریبا محال است. ارکستری که بتواند چندین سال باقی بماند و آثار سمفونیک اجرا کند و آوام این را نه مدیون من که مدیون همدلی همه جانیه اعضایش است.
او در پایان گفت: آرزو می‌کنم پروژه‌های عظیمی مثل «کارمینا بوانا» توسط سایر دوستان و هنرمندان نیز تکرار شود و نه فقط با رهبری من و توسط ارکستر آوام و این اتفاق به شرطی می‌افتد که آن همدلی که عرض کردم در آوام وجود دارد در بین همه موزیسین‌ها وجود داشته باشد. گویی باید یک کمپین قلبی بین همه به وجود بیاید تا این ماجرا شکل بهتری بگیرد. همواره یکی از آرزوهایم این بوده است که روزی چنین چیزی وجود داشته باشد. ولی هر کنسرتی که قرار است اجرا کنیم، متوجه می‌شوم که این همکاری‌ها آن قدرها زیاد نیست. هر چند که برای اجرای این کنسرت هم مدیون همه همکارانم هستم و آرزو می‌کنم این اتفاقات بیشتر از این رخ دهد.
دیدگاهتان را بنویسید