با رسیدن به روزهای آخر سال و با نگاهی به تمامی ماههایی که موسیقی در آن ردپایی از خود به جای گذشته به نام هنرمندانی برمی خوریم که با هنر خود موسیقی ایران را به عرش رسانده اند و هم اکنون با فوتشان دیگر سال را با نوای ساز و آوازشان نو نمی کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی انجمن موسیقی ایران ، در سال جاری بسیاری از هنرمندان عرصه موسیقی که هر کدام نقش به سزایی در رونق این هنر داشتند ، دارفانی را وداع گفتند و موسیقی را در اندوهی بسیار فرو بردند.ما در این گزارش سعی داریم با مروری بر اتفاقات ناگوار موسیقی یادی از این هنرمندان داشته باشیم.
در اولین ماههای سال هوشنگ مبشری، خواننده پیشکسوت و معلم فرهیخته استان گلستان بعد از ظهر روز ۱۱ اردیبهشت ماه بر اثر کهولت سن و بیماری تنفسی در گذشت.
فریدون زرین‌بال نوازنده پیشکسوت ارکستر ملی دومین هنرمندی بود که سال جاری در سن ۶۸ سالگی دارفانی را وداع گفت.
این نوازنده ویولن آلتو ارکستر ملی و ارکستر سمفونیک تهران که در کارنامه خود آهنگسازی آثاری همچون “من مرغ طوفانم” و “عشق من ایران” را دارد سه سال پیش به سرطان روده بزرگ مبتلا شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت. پس از مدت‌ها، سال گذشته بار دیگر بیماری وی پیشرفت کرد. زرین‌بال تا یک هفته قبل از فوتش در بیمارستان کیان تهران بستری بود و سپس به منزل شخصی اش منتقل شد و سرانجام در تاریخ ۱۳ تیرماه در گذشت.
سال ۹۰ برای موسیقی دانان نواحی از یک جهت بواسطه برگزار شدن جشنواره موسیقی نواحی بعد از ۷ سال خوشایند و از طرفی بواسط فوت بسیاری از راویان این هنر ناگوار بود چرا که بعد از درگذشت مبشری ، فوت ماشاء الله بامری در تاریخ ۱ مردادماه هنرمندان و مسئولین را در غم بسیار فرو برد.
بامری یکی از مشهورترین خواننده های بلوچستان بود که از کودکی آموختن دهلک و در نوجوانی علاوه بر نوازندگی، خوانندگی را نیز آغاز کرد و دارای ۵۲ سال سابقه فعالیت در عرصه موسیقی است. این هنرمند از مشهورترین خوانندگان سوت یا ترانه های مردمی بلوچستان بود که از نیمه دوم سال ۱۳۸۹ همکاری خود را با گروه رستاک آغاز کرد و همواره سعی در حفظ و اجرا ترانه ها به سبک سنتی داشت.
مرحوم بامری در زمان حیات خویش بیش از ۷۰ لوح سپاس، تقدیرنامه و دیپلم افتخار از جشنوارهای مختلف موسیقی استانی، کشوری و بین المللی کسب کرد و نقش مهمی در حفظ و گسترش موسیقی محلی داشته است.
او در جشنواره های نی نوازان، موسیقی حماسی، آیینه و آواز، فجر، ذکر و ذاکرین و موسیقی نواحی کرمان شرکت کرد و مقام نخست را به دست آورد و در کشورهای فرانسه، آلمان، امارات متحده عربی، ونزوئلا، هلند و ترکیه به هنر‌نمایی پرداخت.
آخرین حضور بامری در صحنه موسیقی به هفتمین جشنواره موسیقی نواحی برمی گردد که طی آن برگزار کنندگان از این هنرمند برجسته در کرمان تقدیر کردند.
شنبه نوایی (شنبه شعبانی) مطرح‌ترین نوازنده محلی سرنا، کرنا، ویلن و نی در شهرستان نورآباد ممسنی نیز ۲۴ مرداد در اثر ایست قبلی درگذشت. از مهمترین اثر مرحوم نوایی می‌توان به “نای نای” اشاره کرده که در سال ۸۱ تولید شده و یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌ها بوده است. همچنین «نوایی» در میان قوم لر نیز هنرمندی شناخته شده و قابل احترام بود.
شعبانی ساز سرنا را در مراسم تشییع جنازه‌ها و ساز کرنا را در مراسم عروسی می‌نواخت. همچنین در نواختن ساز ویلن به سبک و سیاق محلی که در موسیقی فارس و ممسنی و قشقایی رایج است نیز تبحر داشت. ایشان در نواختن نی نیز مهارت داشت و بعداز استاد رضاقلی به شیوه عشایر فارس نی می‌نواخت.
او همچنین سابقه حضور در چند دوره جشنواره نواحی را نیز در کارنامه هنری خود دارد و محمدرضا درویشی نیز در برخی از پژوهش‌های خود که به موسیقی ممسنی اختصاص داشته؛ به شنبه نوایی و روایات‌های او استناد کرده است.
بعد از نوایی و بامری ، دینار زهی خواننده پیشکسوت موسیقی سیستان و بلوچستان نیز در تاریخ ۲۸ مهرماه در کنار دیگر هنرمندان درگذشته نواحی آرام گرفت.
دینارزهی از جمله خوانندگانی بود که در حوزه موسیقی سیستان وبلوچستان ایران و همچنین پاکستان صدایی آشنا برای مردم بومی این مناطق محسوب می شد و به خصوص در اجرای لحن های حماسی موسیقی بلوچی تبحر ویژه ای داشت.
خسرو رحیمیان نوازنده ارزنده ویلن کشور و از اعضای پرکار ارکستر ملی ایران نیز ۱۷ آبان ماه دار فانی را وداع گفت و ارکستر ملی ایران را بعد از فوت زرین بال به سوگ نشاند .
این هنرمند سال‌ها، در کنار اعضای ارکستر ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی برنامه‌های متعددی را برگزار کرد و خاطره خوشی را برای علاقه‌مندان موسیقی فاخر ایرانی بر جای گذاشت.
در آذرماه امسال جامعه موسیقی یکی از بزرگترین هنرمندان خود را از دست داد. پرویز منصوری موسیقیدان و نویسنده معروف کتاب «تئوری بنیادین موسیقی» ۲۷ آذرماه در اتریش به علت نارسایی قلبی درگذشت.
منصوری سال‌ها در عرصه موسیقی به پژوهش و تدریس پرداخت و شاگردان بسیاری را به جامعه موسیقی معرفی کرد. حاصل تلاش‌ها و تحقیقات وی کتاب قابل تقدیر «تئوری بنیادین موسیقی» است که مورد توجه علاقه‌مندان و هنرمندان موسیقی واقع شده است. پرویز منصوری متولد ۱۳۰۳ بود و موسیقی ایرانی را نزد موسی نی داوود در دوره کوتاه نوازندگی ویلن و موسیقی کلاسیک اروپایی را در هنرستان موسیقی تهران آموخت. وی برای ادامه تحصیل به اتریش سفر کرد و با گرایش آهنگسازی مشغول به تحصیل شد. او همچنین نزد حشمت سنجری به آموزش ویلن ادامه داد. سپس آهنگسازی را با حسین ناصحی ادامه داد. اقامت او در اتریش یازده سال طول کشید، سازهای کوبه‌ای را برای نوازندگی انتخاب کرد. وی بعدها سردبیری مجله موسیقی (دوره سوم) را بر عهده گرفت.آثار این هنرمند ارزشمند موسیقی کشور عبارتند از تئوری بنیادین موسیقی، چگونه از موسیقی لذت ببریم، دعوت به شنیدن، کاوشی در قلمرو موسیقی ایرانی، آموزشی و برنامه نویسی برای دروس موسیقی در هنرستان و دانشگاهها و هارمونی تحلیلی.
نام موسی بلوچ دونلی نواز بلوچی در ماههای آخر سال به فهرست نوازندگان درگذشته سیستان و بلوچستان در سال ۹۰ اضافه شد.
او که نوازنده توانمند دونلی بلوچستان بود ۲۵ دی ماه بر اثر سانحه رانندگی جان خود را از دست داد.موسی بلوچ از مطرح ترین نوازندگان دونلی در کشورمان بود که در سال ۱۳۴۴ متولد و نوازندگی دونلی را از پدر و عموی خود آموخته بود.
صدای دونلی موسی بلوچ جزو بهترین صداهایی بوده که همواره نوازندگان دونلی توانسته اند ایجاد کنند. ساز دونلی برخلاف ساز نی ایرانی به وسیله موم قابل کوک شدن است و محمد بلوچ در کوک دونلی و نوازندگی با کوک های مختلف توانایی مثال زدنی داشت. او همچنین سبک های مختلفی چون صوت و قلندری را به خوبی می نواخت و در جشنواره های مختلفی نیز شرکت کرده بود. آخرین حضور او در جشنواره های داخلی به حضور در جشنواره موسیقی کار که امسال توسط حوزه هنری برگزار شد باز می گردد.
دیدگاهتان را بنویسید