مازیار چاهی
«مازیار چاهی» در نشستی خبری از سومین تجربه پربار خود و گروه موسیقی اش، در فستیوال موسیقی «فرانسه» سخن گفت.
گروه موسیقی «چاهی» به سرپرستی «مازیار چاهی» که برای بار سوم در فستیوال هنر اروپا، شهر فرانسه به هنرنمایی پرداخته و خوش درخشیده اند، این بار نیز مقام های شایسته ای را از آن خود کرد. سرپرست این گروه در این نشست خبری که بعد از بازگشت گروهش به ایران و شامگاه جمعه سوم شهریورماه در محل سالن همایشهای مرکز آموزش موسیقی چاهی برگزار شد، با اشاره به حضور در فرانسه، عنوان کرد: «این، سومین حضور ما در فستیوال هنر اروپا بود و پیش از آن، ما در دو کشور اتریش و اسپانیا شرکت کرده بودیم که موفق به دریافت مقام اول در شاخه موسیقی فولک و بی کلام شده بودیم. امسال اما می شد تغییر ساختاری واضح تری را در اجرای ما مشاهده کرد. از لحاظ سازبندی، ما از یک ساز ملودیک – عود- در کنار سازهای کوبه ای بهره برده و در قالب پرفورمنس، طراحی ویژه و تازه ای را اعمال کرده بودیم که زحمت این کار با نورپردازی حرفه ای و طراحی های هوشمندانه، با «رضا موسوی»، کارگردان هنری خلاق و توانمند بود.»
مازیار چاهی افزود: «یکی از قطعات کار که «کنتراست» نام داشت و به نظر من مفهوم تقابل را روایت می کرد، -تقابل بین فرهنگ ها که درعین تضاد موجود بین آنها می توانست به شکل دوستی یا به عبارتی بهتر، تقابل های سازنده، خود را جلوه گر سازد- به شکلی شایسته مورد توجه مخاطبان و بخصوص هیأت داوران قرار گرفت. این امر ما را در جهت دریافت چندین جایزه آنهم در رده اول یارا بود. یعنی مقام اول کارگردانی آقای موسوی، مقام اول اجرای موسیقی بی کلام و مقام برگزیده از میان تمامی گروه های موسیقی شرکت کننده.»
این هنرمند از بازخوردهای این حضور قدرتمند در فستیوال فرانسه چنین گفت: «داوران برجسته ای از کانادا، فرانسه، روسیه و جمهوری چک، آثار ما را قضاوت می کردند و خوشبختانه نظرات مساعد بسیاری را همراه خود ساختیم، تا آنجا که از ما برای حضور در فستیوال ها و کشورهای دیگری نیز دعوت به عمل آمد. لازم می دانم اشاره کنم که گروه های دیگر هم فوق العاده حرفه ای و توانمند ظاهر شده و آثار با ارزشی ارائه داده بودند، اما فکر می کنم این نوآوری ها در اجرای امسالمان، رمز موفقیت ما بوده و در نتیجه، تندیس بلورین فستیوال را نصیبمان کرد. بسیار برای من جالب بود، علاقه هنرمندان و هنردوستان فرانسوی، به هنر و فرهنگ ایرانی و ارتباط بسیار خوبشان با این مقوله. بهتر است بگویم که بسیار برای فرهنگ و هنر ما احترام قائل بودند و این موضوع می تواند نوید یک اتفاق خوشایند را بدهد. حضور هنرمندان ایرانی در مجامع بین المللی و محافل و رویدادهای مختلف جهانی، می تواند تأثیر بسیار چشمگیری بر نوع نگرش هنرمندان و مردمان اقلیم های دیگر به فضای فرهنگی-هنری کشور ما داشته باشد. حضور اول ما در اتریش برای مخاطبان نا آشنا بود و سازبندی و چیدمان مجموعه موسیقایی مان چندان برای آنها شناخته شده نبود. اما پس از موفقیت و کسب مقام در آن فستیوال، نام و حضورمان ملفت نظر و در فستیوالهای بعدی استقبال به گونه ای نزدیکتر و ملموس تر شده بود تا آنجا که خیلی ها در هر حضور و اجرای ما، منتظر سورپرایز و رویکردهایی تازه بودند که در واقع این بار چه فضای جدیدی به کارمان اضافه کرده ایم.»
این موزیسین با اشاره دیگری به مبحث پرفورمنس ادامه داد: «به نظر من موسیقی ایرانی بعضا با این معضل مواجه می شود که صحنه را از دست می دهد، جذابیت بصری کار برای مخاطب از بین می رود و باور من بر این است که خیلی وقتها مخاطب بعد از ۱۰ دقیقه کنسرت و یک اجرای زنده موسیقی را از دست می دهد. در حالیکه ایجاد فضای مناسب، نورپردازی های خوب و تصاویر هوشمندانه -که باز تأکید می کنم رضا موسوی، یکی از خلاق ها و توانمندهای ارائه چنین فضاهاییست- می تواند کمک کننده باشد به تأثیر گذارتر بودن قطعات، القای بهتر مفاهیم قطعات و اشعار حتی. خود من هم تلاشم بر این بوده که این کاستی ها را به نحوی پوشش داده و آثارم را در قالب پرفورمنس روی صحنه ببرم. عمدتا نوازندگان گروه ما، برخلاف قالب همیشگی، به حالت نشسته ساز نمی زنند و در حین نوازندگی، حرکتهایی دارند که طراحی شده. نور به صورت ثابت از ابتدا تا پایان اجرا بر صحنه گسترانده نمی شود و این امر باعث ایجاد تنوع بصری برای مخاطب می گردد و چون ساختار نوازندگی گروه ما بر اساس سازهای کوبه ای شکل گرفته، این امر هم از نظر من یک چالش بود که بتوانم قطعاتی را بنویسم که ایرانی باشد و به این تکنیک ها پایبند باشم؛ بخصوص در مورد ساز دف که هدف من معرفی هرچه بهتر و منحصر به فردتر این ساز است چرا که معتقدم بسیار ساز ناب و فوق العاده ایست و تکنیک های ویژه ای در نوازندگی آن نهفته است که می توان کشف کرد و به کار گرفت، در عین اینکه سازی بسیار احساسی است. ما شاهد این امر بوده ایم که ساز دف بر مخاطب ایرانی تأثیر فراوان دارد، در حالیکه به شخصه این تجربه را داشتم که مخاطبین غیر ایرانی اجراهای ما نیز تأثیر بینظیری از این ساز گرفتند که این نشانگر ادای دین ما به دف، آنهم به شکلی شایسته بوده. پس از جهتی هم تلاشم بر این است زبان بین المللی تری به قطعات بدهم که برای دوستان در کشورهای دیگر هم قابل فهم و درک باشد که خدا را شکر علی الخصوص در اجرای اخیر بسیار در این امر موفق بودیم. ما بعد از اجرای فرانسه در آلمان هم بروی صحنه رفتیم و خیلی برای من جالب بود که مخاطبان آلمانی که در میانشان نوازندگان قدر و حرفه ای و توانمندی دیده می شدند، به کار ما علاقمند بوده و تکنیک های اجراییمان را پسندیدند. اجرای ما، قطعات، سازبندی ها و …و جالب تر اینکه پیشنهاد همکاری های مختلفی دریافت کردیم و نظر دوستان بر این بود که می توانیم موسیقی تلفیقی فوق العاده ای در کنار هم ارائه دهیم. خیلی خوشحالم و امیدوار که روزی بتوانیم مرز شکنی کنیم و این امر میسر نمی شود مگر بدست هنرمندانمان. ما گاهی نسبت به موسیقی مان با تعصب نگاه می کنیم و این تعصب متأسفانه می تواند عامل بازدارنده باشد.»
سرپرست گروه موسیقی «چاهی» گفت: «گروه ما با یک زیر ساخت هنرجویی شکل گرفته و اکثر دوستان حاضر در مجموعه در آکادمی خود ما پرورش یافته اند و این از نظر من باعث افتخار و خرسندیست. ما در گروه هنرمندانی داریم که از سنین خیلی پایین موسیقی را استارت زده و در مقابل، اساتیدی همچون آقای رجب زاده که استاد بنده هستند، از ۵۰ سالگی موسیقی را شروع و این روند را با جدیت دنبال کردند که در سنین بالاتر به عنوان یک نوازنده حرفه ای و فوق العاده با اخلاق، هنوز که هنوز است با ما همکاری دارند و این یک نقطه قوت به شمار می آید. پرورش نیروی انسانی در هر شاخه ای، یک حلقه گمشده در سیستم آموزشی ماست. ما باید اهداف را برای کسانی که می خواهند در رشته ای مانند موسیقی به فعالیت بپردازند، مشخص کنیم. خیلی از داوطلبانی که برای فراگیری موسیقی به ما مراجعه می کنند، فوق العاده با استعداد هستند، اما هدف را نمی شناسند و برای خود برنامه ریزی مشخصی ندارند. با یک پلن کوتاه مدت شروع به این کار می کنند و چشم انداز بلند مدتی برای خود متصور نمی شوند و تحت تأثیر این امر، آن ولع و اشتیاقی که در نسل من و نسل پیش از من وجود داشت، در موج جدیدتر دیده نمی شود که فکر می کنم بدلیل مطالعات کم، آرمان گرایی و ورزش گرایی پایین است و این انگیزه بخشی و تقویت نگرش ها می تواند از جانب ما صورت بگیرد. ما باید فضای مناسبی برای پرورش آنها مهیا کنیم که بتوانند با توجه به پتانسیل های خیلی خیلی بالایشان، به موفقیت های چشمگیری در آیندده دست پیدا کنند.»
وی همچنین عنوان کرد: «موضوع دیگر مبحث حمایت است از هنرمندانی که در زمینه بین المللی بسیار فعالند. هنرمندانی که به شخصه شاهدم با چه سختی هایی در فستیوالهای خارجی و رویدادهای هنری بزرگ دنیا شرکت می کنند و نتایج فعالیتهایشان هم بسیار ارزشمند بوده و هست. اینها افراد ارزشمندی هستند. این افراد می توانند، فرهنگ و اصالت ما را زنده نگاه دارند و سرمایه گذاری روی این طیف، به عبارتی سرمایه گذاری روی ساختار جامعه است. به هر حال کارهای هنری، هزینه بر است و نیاز به حمایت دارد. بها دادن به این هنرمندان باعث تشویق و دلگرمی بیشتر می شود. سال گذشته، گروهی از گرجستان در فستیوال حضور داشت که گروه برگزیده شناخته شد و خاطرم هست یک برنامه یک ساعت و نیمه تلویزیونی در شبکه گرجستان برای آنها تدارک دیده شده بود و لحظه لحظه آن اجرا را با حضور خود هنرمندان، تشریح کردند و قطعا این امر بسیار موجب دلگرمی برای آنها بود. در مقابل ما با وجود تمام تلاشها و کسب امتیاز و مقام های شایسته، حتی با یک جمله یا تبلیغ یک خطی از سوی رسانه ملی مان مواجه نبودیم. امکانات پژوهشی، امکانات مطالعاتی و …نیز می تواند برای هنرمندان بسیار مفید باشد که فکر می کنم کمبودش به شدت احساس می شود.
این آهنگساز از فعالیتهای آتی خود خبر دا که: «در خصوص فعالیت ها و همکاری های آتی با نوازندگان حرفه ای، برنامه های مدونی را در نظر داریم. همانطور که اشاره کردم اعضای گروه از هنرجویان کانون هستند و تصمیم داریم نوازندگان و هنرمندان متخصص تری نیز به جمعمان اضافه کنیم که بتوانیم در این راستا آثار حرفه ای تری به گوش مخاطب برسانیم. از آنجا که اجراهای ما صرفا به موسیقی ختم نمی شود و حرکتهای نمایشی، با تمرینات سخت و طاقت فرسا هم بخشی از کار ماست، به امکانات پیچیده و گسترده ای نیاز داریم. اما نکته مهم اینکه بجز این فعالیتها، تمرکز من بر تولید یک آلبوم است که مراحل اولیه آن آغاز شده و امیدوارم بتوانیم به زودی، این اثر را به بازار عرضه کنیم.»
«مازیار چاهی» در پایان خاطر نشان کرد: «فکر می کنم نیازمند صمیمت بیشتری در بین هنرمندان هستیم. همکاری صمیمانه و قرابت بین هنرمندان می تواند منجر به تولید آثار فوق العاده فاخر و ارزشمندی شود. ما اگر آلبوم ها و کنسرتهای موفق و تاریخی موسیقی کشورمان را ورق بزنیم، می توانیم گواه این امر باشیم که همگی آثار جاودان و ماندگار، خلق شدهء همدلی و صمیمیت مابین افراد بزرگ، شاعرها، آهنگسازها، تنظیم کنندگان، نوازندگان، خوانندگان و …بوده اند و من امیدوارم در آینده بتوانیم به این مسائل مؤثر و پیش برنده و انسانی، بیشتر پایبند باشیم.»
دیدگاهتان را بنویسید