هوشنگ کامکار در مراسم رونمایی از «پوئم سمفونی‌های خرمشهر و حلبچه» گفت: به عنوان یک موسیقدان ایرانی در قبال فجایع جنگ در خرمشهر و بمباران حلبچه احساس مسؤولیت کردم.
این آهنگساز و استاد موسیقی ایرانی ادامه داد: آنچه در توان موسیقایی داشتم برای زنده نگه داشتن خاطره دلاوری‌های دوران دفاع مقدس در دل و جان ایرانیان و جهانیان به کار بستم.
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، شامگاه پنجم مهر ماه تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران میزبان جمعی از مدیران و مسؤولان هنری و اقتصادی بود که برای رونمایی از آلبوم «پوئم سمفونی‌های خر‌شهر و حلبچه» به آهنگسازی هوشنگ کامکار آمده بودند.
این هنرمند موسیقیدان با تقدیر از تمام همراهانش برای ساخت، ضبط و انتشار این مجموعه گفت: وقتی با فاجعه خرمشهر در آن سال‌ها آشنا شدم و نوحه خوانان آن جا را دیدم، تصمیم گرفتم کاری برای این شهرها بنویسم که متاسفانه هر بار به تعویق افتاد تا این که سال گذشته نوشتن این اثر را نه به سفارش جایی بلکه برای دل خودم آغاز کردم و خیلی اتفاقی به واسطه یکی از دوستانم وقتی صحبت ضبط و انتشار این اثر مطرح شد آنها درخواست کردند تا با حمایت بانک گردشگری ضبط کار را انجام دهیم.
او ادامه داد: برای من بسیار تعجب آور بود که دوستان بانک گردشگری تا این حد علاقه‌مند به کار هستند و حتی چندین بار در مراحل ضبط اثر به خانه من آمدند و هر بار پرس و جو کردند و مشتاقانه کار را گوش دادند.
کامکار بیان کرد: به عنوان یک موسیقیدان در قبال فجایعه‌ای که در خرمشهر و حلبچه اتفاق افتاد و به جرات می‌توان آنها را وقایع جهانی نامید. احساس مسؤولیت کردم و آنچه در توان داشتم به واسطه این پوئم سمفونی‌ها برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنها به کار گرفتم.
کامکار در بخش دیگری از سخنان خود توضیح داد: داستان اشغال خرمشهر و شجاعت دلیرمردان جنوب برای دفاع از میهن، ناموس و آرمانهایشان برکسی پوشیده نیست. آنها مردانی بودند که زندگی خود را در این راه فدا کردند تا سرزمینشان آزاد و دیگران در آسایش و امنیت به زندگی خود ادامه دهند. این پوئم سمفونی نیز داستان دلیرمردانی است که در کوچه‌های خرمشهر از بامی به بام دیگر مردانه جنگیدند تا از وجب به وجب این خاک دفاع کنند.
این آهنگساز همچنین به فجایع حلبچه اشاره کرد و افزود: فاجعه حلبچه به راستی یکی از دردناک‌ترین تراژدی‌ها در تاریخ جهانی است که دل هر انسان شرافت‌مندی را به درد می‌آورد و متاسفانه در ماندگاری و ثبت این نسل کشی اقدام چندان جدی از سوی هنرمندان داخل و خارج انجام نشده است.
به گفته کامکار، نوشتن «پوئم سمفونی‌های خرمشهر و حلبچه» در راستای این اهداف و به منظور ثبت گوشه‌ای از این فداکاری‌ها و رنج‌ها در اسفند‌ماه سال گذشته به پایان رسید و او امیدوار است شرایط اجرای این اثر در کشور آلمان نیز فراهم شود.
سرپرست گروه کامکارها در ادامه سخنان خود اظهار امیدواری کرد تا ساخت چنین آثاری ادامه پیدا کند و گفت: پیش از این تصمیم داشتم با همراهی ارکستر سمفونیک تهران ضبط این اثر را انجام دهم اما باید اعلام کنم که به احتمال ۹۰ درصد ارکستر سمفونیک در ایران منحل شده است، در حالی که این نماد ملی در هر کشوری باید حضور داشته باشد.
او همچنین درباره تم اصلی قطعات این آلبوم توضیح داد: هسته اصلی کار را از نوحه‌های جنوب و به ویژه ملودهای معروفی که به گوش شنونده بسیار آشنا است استفاده کردم و در مورد پوئم سمفونی حلبچه نیز از موسیقی محلی کردی بهره گرفتم. به ویژه در این بخش یک تم معروف که در منطقه اورامان استفاده می‌شود را به کار بستم.
***
مجید سرسنگی – مدیرعامل خانه هنرمندان ایران نیز در بخش دیگری از این نشست با خیرمقدم به حاضران و گرامیداشت هفته دفاع مقدس و یاد و خاطره شهیدان انقلاب و جنگ تحمیلی گفت: امیدوارم گرامیداشت کسانی که هشت سال دفاع و مقاومت آنها از ارزش‌های انقلاب به خلق حماسه‌ای جاودان ختم شد تنها منحصر به این ایام و هفته خاص نباشد بلکه در طول سال نیز قدرشناس حماسه‌های آنها باشیم.
او فرهنگ و هنر را یکی از مولفه‌های مهمی دانست که هر حماسه و مقاومتی را در جامعه جاودان می‌کند و افزود: دفاع مقدس جنگی بود که به عقیده بسیاری از کارشناسان و صاحب‌نظران یک جنگ معمولی محسوب نمی‌شد بلکه چشمه‌ای بود که خلق شد و در سال‌های بی‌شمار بعد از دفاع مقدس هم به عنوان یک منبع فیاض برای غنی‌سازی فرهنگ و هنر مورد استفاده قرار گرفت.
مدیر عامل خانه هنرمندان ایران خاطرنشان کرد: متاسفانه علی‌رغم تمام تلاش‌های خوبی که در عرصه فرهنگ و هنر صورت گرفته است و امروز هم شاهد رونمایی یک اثر ارزشمند از استادی برجسته همچون هوشنگ کامکار هستیم اما هنوز هم به اندازه کافی از این ظرفیت‌های قابل توجه استفاده نشده است، در حالی که هشت سال دفاع مقدس تعلق زمانی و مکانی ندارد و می‌تواند برای سالیان متمادی دست مایه کار هنرمندان جهت خلق اثر باشد تا زیبایی، لطافت و ارزش‌های این سال‌ها را در صحنه‌های هنری جان دهند.
او برگزاری این برنامه را به فال نیک گرفت و اظهار امیدواری کرد تا در تمام عرصه‌های هنری از این پس شاهد آثار بیشتری در این حوزه باشیم.
سرسنگی دربخش دیگری از سخنان خود به مقوله اقتصاد هنر اشاره کرد و گفت: از آنجا که این برنامه امروز به همت یک بنگاه اقتصادی برپا شده باید به این نکته اشاره کنم که بعد از گذشت سی سال از انقلاب و تجربه سیاست‌های فرهنگی به نظر می‌رسد در فضا و شرایط کنونی اعتماد به بخش غیر دولتی و تصدی‌گری هنری به مباحثی که از دل جامعه بیرون می‌آید راهگشای بن‌بست‌هایی است که با آن روبرو هستیم.
او تصریح کرد: بخش خصوصی در این سال‌ها نشان داد که می‌تواند بار بیشتری را در حوزه فرهنگ و هنر به دوش بکشد و امیدوارم استفاده از این ظرفیت‌های غیر دولتی، خصوصی و نهادهای مردمی نقش بیشتر و پررنگ‌تری در خلق آثار هنری پیدا کند و در این مسیر قطعا کاهش تصدی‌گری دولت و سپردن وظایف به بخش‌های غیر دولتی می‌تواند آثار ارزشمندی را خلق نماید.
سرسنگی خطاب به مدیران ارشد بنگاه‌های اقتصادی عنوان کرد: امروز شما باید برای پیوند اقتصاد و فرهنگ تلاش بیشتری کنید، هرچند که برای شما همواره بازگشت سرمایه و سود مهم است اما اگر به حوزه فرهنگ و هنر نگاه جدی شود می‌تواند نقش فعالی در حوزه اقتصاد هنر ایفا کند و این وظیفه را شما باید به دوش خود ببینید و کاری مهم در قبال فرهنگ انجام دهید.
مدیر عامل خانه هنرمندان ایران در پایان سخنان خود خاطر نشان کرد: بنگاه‌های اقتصادی باید حمایت جدی‌تری از فعالیت‌های هنری انجام دهند تا به چرخش اقتصاد هنر کمک شود و به صورت طبیعی هنر از طریق خودش ارتزاق کند و کارهای خود را تولید نماید و به مرور هزینه‌هایش را به صورت مستقل تامین کند، لذا ما از این پیوند فرخنده میان اقتصاد و فرهنگ استقبال می‌کنیم و مطمئنیم اگر این تعامل حرفه‌یی باشد آثار ارزشمند بیشتری تولید خواهد شد.
***
منوچهر زمانی نیریزهندی – مدیرعامل بانگ گردشگری نیز بعد از خیرمقدم به حاضران گفت: در این ایام گرامی دفاع مقدس توان آن را یافتیم تا اثر هنری جاودانه‌ای را به انجام برسانیم و معتقدیم همکاری در انتشار این آلبوم ادای دینی به دفاع مقدس و ارزش‌های انسانی مردمان بزرگی است که به لطف استقامت آنها در خرمشهر و حلبچه امروز ما در این مکان جمع شده‌ایم. آنها مظهر پیروزی حق بر باطل هستند.
او اضافه کرد: هنوز هم نشاط و زندگی پرشور به این شهرهای شادان باز نگشته و امیدواریم انتشار این آلبوم حرکت کوچکی در توسعه این دو شهر تاریخ ساز باشد.
زمانی همچنین انتشار این آلبوم را ادای دینی به جامعه هنری و فاخر موسیقی دانست و افزود: پیوند توسعه و هنر یک هدف برای بانک گردشگری است و قطعا در این مسیر در آغاز راه هستیم و معتقدیم در صورت عدم وجوه این پیوند، کارآمدترین تلاش‌های اقتصادی نیز ناکارآمد خواهد بود.
او این آلبوم را آغازگر هدف بزرگی دانست و افزود: از تمام فرهیختگان انتظار همکاری و ارائه پیشنهاد دارم و به شخصه از شنیدن این آلبوم خاطرات مردمان خوب خدا برایم زنده شد و افتخار می‌کنم که در انتشار آن سهم بسیار کوچکی داشتم. ما تقاضا داریم هنرمندان این بانک را همچون خانه خود بدانند و برای متجلی شدن تئوری روزآمد فرهنگ و اقتصاد ما را یاری کنند.
***
به گزارش ایسنا، در بخش دیگری از این نشست ،محمد سریر- رئیس هیات مدیره خانه موسیقی با تبریک به خانواده کامکار برای انتشار این اثر گفت: قطعا این اثر ابعاد بین‌المللی و اهمیت ویژه‌ای دارد که باید از آن سخت گفت و برپایی مراسم رونمایی با ارزیابی اثر، کار ارزنده‌ای برای شناخت این آلبوم و مواردی این چنین است.
او اضافه کرد: در دنیای فعلی قطعا زمینه این نوع موسیقی برای ماندگاری بسیار است. هرچند که واژه سمفونی این روزها دچار تعبیرات بسیاری شده است. به زعم بنده سمفونی دارای فرم و چارچوب معینی است. وقتی واژه پوئم هم به سمفونی اضافه می‌شود یعنی یک سوژه یا داستان دست‌مایه کار آهنگساز قرار گرفته است.
او با تبریک دوباره به هوشنگ کامکار برای ساخت و انتشار این اثر عنوان کرد: باید تبریک بگویم که ایشان وارد چنین حوزه‌ای که برای آهنگسازان مرحله خطرناکی است،شده زیرا برای ورود به این بخش باید آنقدر اطمینان داشته باشند که در کنار ارائه یک اثر ارزشمند، تصویر قبلی خود را در ذهن مخاطب مخدوش نکند. زیرا هر اثری که تولید می‌شود یک نگاه و برداشت تازه‌ای را در میان مردم و مخاطبان ایجاد می‌کند به خصوص که عموم آثار ایشان وجهه‌ی عام دارد.
سریر متذکر شد: معمولا در ایران وقتی به سمت موتیف و دستمایه‌های ملی می‌رویم که اتفاقا خیلی کمیاب است ، معنا و پیامی که از دل آن بیرون می‌آید بسیار عمیق خواهد بود. مثلا بعد از انقلاب مشروطه معدود مواردی داریم که همچون موتیفی که در این پوئم سمفونی مورد استفاده قرار گرفته تا این اندازه موثر و خودجوش باشد. آهنگساز این اثر مشخص نیست اما تاثیر آن بسیار عمیق است زیرا از دل و جان گروهی برآمده که با یک جانفشانی کار کرده‌اند.
او با اشاره به مضامینی که در این موتیف قدیمی مورد استفاده قرار گرفته گفت: سازنده اثر می خواهد بگوید که در نبود محمد شهر آزاد گشته و این زیبایی تضاد در اثر به درستی حرکت کرده است. از سوی دیگر استفاده از سازهای ملی و به ویژه نی که ساز سرگشتگی است و تعداد کمی از آهنگسازان ارکسترال به این سمت حرکت می‌کنند به قدری درست مورد استفاده قرار گرفته که در گوش شنونده تاثیر ویژه‌ای می‌گذارد. اما کمتر آهنگسازی است که این شجاعت برای استفاده گسترده و این چنین از ساز نی به کار گیرد.
سریر این اثر را فراتر از مسائل سرزمینی دانست و افزود: موتیف‌های متعددی در کار استفاده شده است، اما در پایان امید و آرامش نوید داده می‌شود و کامکار در این اثر استادی خود را تثبیت کرده زیرا حرکت‌های پیچیده ارکستراسیون و مدالاسیون به ما هشدار می‌دهد که چه اتفاقی در قالب این اثر می‌افتد و تاکید می‌کند که آهنگساز به معرفتی رسیده که رسوب دانش و پژوهش او قدرت بیان این چنینی را دارد.
این آهنگساز خاطر نشان کرد: تصویر کردن اوضاع و احوال به واسطه موسیقی کار بسیار سختی است و معتقدم از این جهت تجربه بسیار خوبی در این عرصه ثبت شده و آرامش پایانی اثر سرشار از نوعی احترام برای مردمانی است که به این مصیبت دچار شده‌اند و شهرشان را سکوت فرا گرفته است.
او در پایان گفت: موسیقی از این دست بسیار پیچیده است و عمری می‌طلبد تا یک ثانیه آن نوشته شود ،قطعا این کار نیازمند تفکر و اندیشه‌ای بالاست به ویژه آنهایی که به فکر اعتبار خود هستند و به واسطه جامعه به آن دست یافته‌اند.
***
حسین علیزاده – دیگر آهنگساز و موسیقدان ایرانی نیز در بخش دیگری از این مراسم گفت: اتفاق جالبی امروز افتاده است زیرا همواره در ایران،هنر به غیر از مشکلات سیاسی و اجتماعی درگیر مسائل اقتصادی بوده و باز هم متاسفانه هنر ما همواره دولتی بوده و توسط ادارات دولتی اداره شده است، لذا این اتفاق پدیده مدرنی برای جامعه ایران محسوب می‌شود.
او ادامه داد: ما همواره بخش سرمایه‌گذار را به عنوان بازاری‌های سنتی می‌شناسیم که عمده سرمایه دستشان است و طی این دوران طولانی همواره شاهد آن بوده‌ایم که سرمایه‌داران از جریاناتی حمایت کرده‌اند که ضد موسیقی بوده و باز هم این اتفاق یک انقلاب برای آنها محسوب می‌شود که دست به سنت‌شکنی زده و از یک جریان فرهنگی حمایت کرده‌اند. این اتفاق در جامعه ایران کم نظیر است.
او سپس به مفهوم «عشق» که در این اثر به آن پرداخته شده اشاره کرد و افزود: دقایقی پیش و در شروع برنامه نماهنگی دیدیم که گذری در ایران زمین و تمام بناهای باستانی و تاریخی آن داشت که ما به راحتی از آنها می‌گذریم و توجه نمی‌کنیم که آنها را هنرمندانی ساخته‌اند که به غیر از توجه به مسائل تکنیکی عشق خود را در آن جای می‌دهند وقتی از این ساختمان‌ها به پوئم سمفونی کامکار رسیدم متوجه شدم که در این اثر هم عشق جای گرفته است.
او گفت: کسانی که ایران آزاد و آباد می‌خواستند با رشادت خود عشق آفریدند و آنقدر این عشق قوی بود که همچنان می‌تواند در یاد ایرانیان جاودان بماند.
علیزاده در ادامه به لزوم آزاد بودن هنر در کشورها تاکید کرد و افزود: در کشور ما موسیقی همواره موانع زیادی را بر سر راه خود دیده و نادر هستند آهنگسازانی که در حس و تخیلات خود این عشق را در هم آمیزند و احساس می‌شود چنین اثری از ذهن یک هنرمند آزاد ساخته شده است. بهتر است مدیران فرهنگی امروز اجازه دهند که هنر را بخش غیر دولتی اداره کند و اینقدر برای هنر آئین‌نامه ننویسند، زیرا هنرمندان با اخلاق‌ترین و متشخص‌ترین افراد جامعه هستند و هنرمند کسی است که در یک جامعه مقدس است. پس چطور می‌توان برای او دستور العمل و آئین‌نامه نوشت؟
این آهنگساز و نوازنده تار و سه تار خاطر نشان کرد: وقتی کاری را به سفارش دولت بسازیم می‌توانیم از سرمایه خوبی برای کارمان استفاده کنیم. اما هنرمند بودن فقط این نیست که سفارش مجاز به او داده شود به خصوص که اگر کلام را از موسیقی جدا کنند دیگر هیچ خطری ندارد پس بهتر است مسئولان اینقدر از موسیقی نترسند.
او به نمایندگی از اکثریت همکاران هنری خود بار دیگر از بلایی که دولت بر سر موسیقی آورده گلایه کرد و گفت: تجربه نشان می‌دهد که در تمام دنیا اگر موسیقی و هنر به لحاظ اقتصادی مشکل نداشته باشند می‌توانند دربالاترین مرحله شکوفا شوند و یکی از چیزهای زیبای این موسیقی نیز تمام آن حس اتفاقات و لحظات است که به مخاطب در لابه لای ملودی‌ها داده می‌شود.
علیزاده با تاکید بر جایگاه ویژه اثری که هوشنگ کامکار تولید کرده گفت: این روزها عقده‌های خود کم بینی نسبت به واژه سمفونی در میان آهنگسازان دیده می‌شود و هوشنگ کامکار از جمله هنرمندی است که طی چند دهه در این عرصه سابقه دارد و این کار برای او کار تازه‌ای است که به واسطه آن موسیقی نو و مدرنی را ارائه کرده است و متاسفانه همچنان از این نکته رنج می‌برد که واژه سمفونی از صبح تا شب در جامعه موسیقی به کار برده می‌شود.
او با توضیح این مساله بیان کرد: امروز هر مسئولی که می‌آید اول از همه در فکر ساخت یک «سمفونی» است و به نظر من برای خرمشهر و تمام مناطق جنگی آثار بسیاری نوشته شده است اما هیچ کدام از آنها را نمی‌توان حتی برای مردمان آن منطقه پخش کرد زیرا این آثار فقط با عناوین دهن پرکن سمفونی ساخته شده است که آن حس و عشق همدردی واقعی را در بر نمی‌گیرد.
این آهنگساز در مقام یک شنونده عنوان کرد: بهتر است مسئولان این قطعات را برای مردم آن مناطق پخش کنند و ببینند تا چه اندازه مردم با آن برقرار می‌کنند. اما وقتی کامکار این اثر را نوشته و واژه سمفونی را در آن استفاده کرده کاملا هنرمندانه و فنی این اتفاق افتاده است و به لحاظ محتوایی نیز نگاه کاملا درستی به فرهنگ آن منطقه صورت گرفته است و همین نکته باعث می‌شود این آلبوم به کاری آشنا برای مردمان آن مناطق بدل شود و به راحتی با آن ارتباط برقرار کنند.
به گفته او، اتفاقات جدیدی در حوزه کاری کامکار حاصل شده و خوشبحال این خانواده که تمام اختیارات موسیقایی را در اختیار دارند تا در هر لحظه با جان و دل کار کنند. امروز اثری به وجود آمده که هنرمند با انگیزه و حس خود آن را انتخاب کرده و سفارشی نبوده است و از این جهت به اثری ماندگار و موفق تبدیل خواهد شد.
به گزارش ایسنا، در بخش پایانی این مراسم با حضور مدیران و مسؤولان از این اثر رونمایی شد و سپس از هوشنگ کامکار به عنوان آهنگساز و خالق اثر و حسین علیزاده و محمد سریر به عنوان همراهان در انتشار این اثر تقدیر به عمل آمد.همچنین از محمدعلی چاوشی به عنوان شاعر، امید نیک بین به عنوان صدابردار و نوشین ناظمان و بهروز متین صفت به عنوان گرافیست تقدیر شدند و در پایان مراسم عکس یادگاری با حضور هنرمندان و مسؤولان در قاب دوربین ثبت شد .
دیدگاهتان را بنویسید