حسین علیزاده با بیان نظراتش درباره استفاده از موسیقی مینیمالیستی در سینمای ایران، اعلام کرد که زمستان امسال کنسرت برگزار خواهد کرد.
این استاد چیره‌دست تار و سه‌تار که چندی دیگر می‌توانیم به اثر جدیدش با نام «غمنومه فریدون» گوش بسپاریم، در گفت‌وگویی کوتاه با خبرنگار ایسنا درباره فعالیت این روزهایش در حوزه موسیقی، توضیح داد: من همیشه در حال خلق و ضبط آثار جدید هستم. اکنون ساخت موسیقی چند فیلم به من پیشنهاد شده است که باید درباره قبول کردن یا نکردنش فکر کنم.
او که از آخرین کنسرتش در ایران حدود یک سال می‌گذرد، اعلام کرد که احتمالا در زمستان ۱۳۹۶ کنسرت برگزار خواهد کرد.
علیزاده پیش از این قرار بود «غمنومه فریدون» را که به‌نوعی بازگشت به ادبیات و موسیقی مغفول کوچه است، بهار امسال روی صحنه ببرد؛ اما بنا بر دلایلی ابتدا فاز شنیداری آن منتشر می‌شود و اجرای نمایش «فریدون» به زمان دیگری موکول شده است.
آهنگساز «دلشدگان» درباره انتخاب موسیقی فیلم‌هایی که می‌سازد، گفت: گاهی فیلم‌هایی به من پیشنهاد می‌شود که می‌گویم، جنس این فیلم‌ها از جنس موسیقی من نیست. ذهن و موسیقی من جنسی دارد که برخی فیلم‌ها با آن سازگارترند؛ اما نمی‌شود برای این موضوع قانون کلی تعریف کرد. گاهی یک‌باره چیزی ساخته می‌شود که در نوع خودش جالب است.
این ردیف‌دان موسیقی ایران با بیان این‌که فیلم‌هایی با مضامین اجتماعی بیشتر با روحیات موسیقایی او سازگار هستند، اضافه کرد: مثلا فیلم کمدی، به من و موسیقی من مربوط نمی‌شود. خیلی دوست داشتم می‌توانستم موسیقی فیلم کمدی بسازم، اما نمی‌توانم.
او با یادآوری خاطره‌ای از علی حاتمی – کارگردان فقید سینما – و این‌که حاتمی درباره ساخت موسیقی فیلم به او گفته بود «تو می‌توانی» ادامه داد: همه موسیقی‌های فیلمی که ساخته‌ام همیشه فکر می‌کردم، نمی‌توانم؛ اما وقتی مسئولیت روی گردنم افتاد، سعی کردم بتوانم.
پیش از این، علیزاده خاطره‌اش از حاتمی را این‌گونه تعریف کرده بود: «هنگام ساخت موسیقی دلشدگان دو – سه بار با علی حاتمی قهر کردیم. او یک‌بار دو صحنه را پشت سرهم مونتاژ کرده بود که موسیقی‌شان با هم هیچ سنخیت نداشت. به او گفتم علی این کار را نکن و او پاسخ داد، هیچ صحنه دیگری را فیلمبرداری نکردیم و این دو باید پشت سر هم قرار بگیرند. من نیز دیدم اصلا به حرفم گوش نمی‌دهد. بنابراین گفتم با تو اصلا نمی‌توانم کار کنم. همان شب علی حاتمی و همسرش با یک دسته گل به خانه من آمدند. من به او گفتم علی من نسبت به فیلم تو بیشتر از خودت تعصب دارم و او پاسخ داد، حسین تو می‌توانی و رفت. بعد از رفتن او، من ماندم و جمله تو می‌توانی و با خودم دعوا می‌کردم. این جمله باعث شد که یک چیزی در ذهنم جوانه زد این دو صحنه یک پل می‌خواست که موسیقی‌شان به یکدیگر وصل شود، فردا برای صداگذاری رفتم و به علی حاتمی گفتم این را روی صحنه بگذار قبل از این‌که بگوید این موسیقی خوب است، یا بد به من گفت، می‌دانستم تو می‌توانی.»
این موسیقیدان در ادامه گفت‌وگو با ایسنا، درباره استفاده از موسیقی مینیمالیستی در فیلم‌ها، گفت: موسیقی فیلم در واقع در خدمت فیلم است و نباید آن را جدا ببینیم. اگر فیلمی ایجاب می‌کند که موسیقی مینیمالیستی داشته باشد، خب داشته باشد.
او در پاسخ به این پرسش که نظرش درباره استفاده زیاد از موسیقی مینیمال در سینمای ایران چیست؟ اظهار کرد: اگر در تمام زمینه‌های فیلم، خلاقیت اتفاق بیفتد، شاید این‌گونه نشود. در ایران همه‌چیز کلیشه‌ای می‌شود. استفاده از امکانات و افکت‌ها و چیزهای آماده نتیجه‌اش این می‌شود. اگر در یک فیلم، اتفاقی جالب بیفتد و بلافاصله مورد توجه قرار گیرد، مورد تقلید نیز قرار می‌گیرد.
علیزاده تاکید کرد: ما نمی‌توانیم دیکته کنیم که این کار نشود؛ اما وقتی چیزی را دیکته و تقلید کنیم، آن‌موقع بد می‌شود.
این نوازنده همچنین گفت: این موضوع می‌تواند همیشه در حال تحول باشد. متاسفانه در ایران همیشه سری‌دوزی می‌کنیم، وقتی یک اتفاقی در جایی می‌افتد که جالب است، بقیه هم همان کار را می‌کنند. به‌عنوان مثال بعد از کیارستمی، بعد از کیارستمی چقدر تقلید انجام شد، حالا هم نوبت فرهادی است؛ آن‌ها نمی‌گویند که فرهادی فیلم خوبی ساخته، پس من می‌روم با نگاهی دیگر فیلم می‌سازم، می‌گویند حالا که فیلم او موفق بوده، پس ما هم همان کارها را انجام می‌دهیم.
دیدگاهتان را بنویسید