آلبوم «کرد افشاری» با اجرای فکرت امیروف و تقی نیازی توسط موسسه فرهنگی هنری «آوا خورشید» منتشر شد.
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)،این آلبوم شامل قطعاتی همچون «راست» تقی نیازی، «کردافشاری» فکرت امیروف و «نظامی» فکرت امیروف می‌شود.
آروین صداقت کیش در بخشی از متن سی دی این نوشته است:« … به دلیل وارد شدن مفهوم محلیت در تعاریف ایدئولوژیک موسیقی تعداد زیادی از این موسیقی دانان مربوط به جمهوری‌های آسیایی اتحاد شوروی هستند؛ جایی که هنوز محلیت موسیقایی به معنی حقیقی و قابل لمس وجود بود. در این مورد آذربایجان، ارمنستان و گرجستان اهمیتی فوق العاده داشتند چرا که حکومت به سوی درهم آمیزی عناصر محلی با موسیقی سمفونیک را قبل از انقلاب آغاز کرده بودند. از همین رو شگفت نیست اگر کسی که تصور کادرهای مرکزی حزب را در این مورد تغییر داد حاجی بیگف آذربایجانی بوده و بسیاری از ادامه دهندگان این راه نیز شاگردان او باشند.»
صداقت کیش در بخش دیگری از این نوشتار آورده است:«نیازی ذوالفقاراوغلو تقی زاده حاجی بیگف (۱۹۸۴-۱۹۱۲) و فکرت مشهدی جمیل اوغلوامیروف (۱۹۸۴-۱۹۲۲) هر دو از شاگردان عزیز حاجی بیگف و پیرو مکتب «موقام سمفونیک» (نامی برگرفته از اصطلاح «اپرای موقام» حاجی بیگف) هستند. در آمیختن عناصری از موسیقی موقام آذری با موسیقی سمفونیک ویژگی اصلی این مکتب است. دامنه‌ی آمیختگی چنان که از آثار پیروان این مکتب بر می‌اید طیفی است که از استفاده‌ی مستقیم از سازهایی مانند تار تا حضور رنگ و بویی نهانی و بر ساخته‌ی روابط ملودیک و ساختار فواصل موسیقی آذربایجانی گسترده شده است.
فکرت امیروف پیش از این در ایران با دو اثر سمفونیک «کردافشاری» و «شور» شناخته شده بود، اما نیازی، برادرزاده‌ی عزیز حاجی بیگف که برای بیرون رفتن از زیر سایه‌ی عموی مشهورش نام کوچک خود را به عنوان نام هنری برگزید، با وجود اینکه یک بار در سال ۱۳۵۶ به عنوان رهبر ارکستر به تهران سفر کرده،در ایران کمتر شناخته شده است.
هر دوی این آهنگسازان چندان که در مورد دیگر همکاران‌شان هم می‌توان گفت برنده‌ی مدال‌ها و جایزه‌هایی در اتحاد شوروی هستند. نیازی حتی عنوان «قهرمان خلق» را که عالی ترین نشان اتحاد شوروی بود، در ۱۹۸۲ دریافت کرد.
نیازی مشهورترین رهبر ارکستر آذربایجانی قرن بیستم است. او به مدت ۴۶ سال رهبر ارکستر آذربایجان بود. اکثر قطعات آهنگسازان معروف موقام سمفونیک اولین بار توسط او اجرا شده‌اند از همین رو بیشتر موسیقی شناسان او را به این عنوان می‌شناسند. به عنوان آهنگساز نیازی هم مانند امیروف سعی در آفریدن برداشتی سمفونیک از موقام آذربایجانی دارد.
در این مجموعه «راست» (۱۹۵۶) یکی از نمونه‌های مثالی موقام سمفونیک و معروف ترین اثر او را می‌شنویم. همچنین دو قطعه از امیروف با عنوان «کرد افشاری» (۱۹۴۷) و باله‌ی «نظامی» (۱۹۴۹) که از همین دسته قطعات در این مجموعه جای دارند. از نیازی تعداد زیادی موسیقی متن فیلم (۲۵ عنوان)، باله و قطعه‌ی سمفونیک و از امیروف هم تعداد زیادی قطعه در فرم‌ها و شکل‌های گوناگون باقی مانده است.»
این منتقد هنری در بخش پایانی نوشته است:« از دیدگاه یک شنونده‌ی ایرانی شاید جالب‌ترین نکته، علاوه بر دستیابی به بخشی از میراث انسانی باقی مانده از سیستمی که روزی اتحاد شوروی خوانده می‌شد، شنیدن موقام سمفونیک به عنوان تلاش آهنگسازانی که فرهنگ موسیقی‌شان نزدیکترین همسایه‌ی موسیقایی ماست برای بنیاد نهادن زبان سمفونیک ویژه‌ی خودشان باشد،چیزی که ما هم در زمانی تقریبا مشابه مشغول انجام آن بودیم.»
دیدگاهتان را بنویسید