موسیقی ایرانیان: فرخزاد لایق آهنگساز آلبوم «سفر عسرت» نوشته ای را در مورد تضییع حق مولف نگاشته و در اختیار سایت موسیقی ایرانیان قرار داده است، ابتدای این نوشته در باب تضییع حق مولف در معرفی آلبوم «سفر عسرت» در جشن خانه موسیقی است و انتهای نوشته هم در این مورد است که حافظ ناظری چهار آهنگ از آلبوم «سفر عسرت» را به عنوان آثار خودش بدون ذکر نام آهنگساز اثر در صفحه ی شخصی اش قرار داده.
در هر حال بدیهی است که مجموعه ی موسیقی ایرانیان در باب اختلافات هنرمندان بی طرف است و تنها وظیفه ی رسانه ای خویش یعنی انتقال گفته های هنرمندان را بر عهده دارد و هیچ گفته یا نوشته ای از هنرمندان را تایید یا رد نمی کند، نوشته ی لایق را در ادامه می توانید بخوانید:
“سفر عسرت” درتابستان سال ۸۳ مجوز انتشار گرفت، اما به دلائلی در “عسرت” ماند تا بهار ۸۷ که در آمریکا منتشر شود ، و بعد از آن تا زمستان ۸۸ که در ایران. و این هر دو انتشار عامدآ در سکوت و بی خبری کامل رخ داد ، بی هیچ حتی اعلان کوچکی در کنج روزنامکی ! کار در مدت کوتاهی پس از انتشار در آمریکا، در رده ی پر فروش ترین آثار موسیقی ایرانی در سایت آمازون قرار گرفت ، و پس از نقد وثیق و وزین کیاوش صاحب نسق در”فرهنگ و آهنگ” در ایران در جمع خواص معرفی شد. سپس چند نوشته ی کوتاه از من بود و دو مصاحبه ی مفصل با مرحومین “اعتماد” و”اعتماد ملی” تا نسیمی بوزاند در هوای گرفته ی “سفر عسرت” ، تا بعد از انتشار دیر رسش در ایران، که پر فروشترین آلبوم موسیقی زمستان ۸۸ شود! اما گرد غربت ماند بر “سفر عسرت”، حتی پس از این انتشار پر ماجرا، در امتناع ناشر از تبلیغات معموله ای که بر سر انتشار آلبوم های استاد ناظری در می گیرد، یا در امتناع شخص استاد از سخن گفتن در مورد آلبوم در مصاحبه ها – علیرغم اشتیاق مکرر مصاحبه کنندگان به پرسش پیرامون چند و چون این اثر- و اکتفای ایشان به تآکید بر این مطلب که این اثر در واقع ادامه ی تآملات سی ساله ی خود ایشان بر شعر معاصر است…. نا خوانده بود این دلک به غم نشسته از آغاز، و مآلش همان بود که نامش : “عسرت”! و اوضاع چنین بود تا برسد به جشن خانه ی موسیقی ،که قدری این حصار بشکند ، و “سفر عسرت” به عنوان کار برتر چند سال اخیر ، با پخش نماهنگی بر گوشه ای از آلبوم، در بخش ویژه ای از جشن، در میان حیرت من ، معرفی شود ! این حیرت اما چندان دیر آشنا نبود. حیرت نخستم آن گاه بود که تعلل بی دلیل و بی منطقی را می دیدم در انتشار آلبوم تا آن را به مراحل پیچیده ای بکشاند که گشایشش معجزتی را ماند، یا آنگاه که به واسطه ی دوستانم ، از انتشار آلبوم در آن سو و این سوی آبها با خبر شوم و خود بی خبر باشم ، یا در همین لحظات آخر، آن گاه که مجری جشن خانه ی موسیقی ، “سفر عسرت” را به عنوان اثر برتر چند سال اخیر با آب و تاب معرفی کند بی آن که از مولف اثر نامی بر زبان آورد! “مولف” سراسر تبخیر می شود تا نگره ی “مرگ مولف” نظریه پردازان پسامدرن را تعبیرباژگون و مضحکی بخشد ویژه ی این خاک! * و البته این حادثه اگر در اذهان عوام شکل گیرد که فیلم را به بازیگر و موسیقی را به خواننده بشناسند، در “خانه ی موسیقی” و در حضور خواص چگونه باید این پدیده را هضم کرد؟! و اگر در فرهنگ موسیقایی ما ، آواز، لا محاله خواننده را در مرکز ماجرا می نشاند، در “سفر عسرت” چرا چنین شود که لحظه ای را به بداهه و حادثه وا نگذاشته است و هر فراز آوازی برای او اندیشگاه تآلیفی بوده است و گشاینده ی “حجمی” تا گسست بنیادین ادبیات مدرن را با ادبیات تغزلی ، ترجمانی بیابد در گریز از “خط” به “حجم” ، و از روایت “تک ساحتی” به منظر پر وجه و شوخ چشم و حیرتناک “بی ساحتی”! چگونه “مولف” در ین میانه تبخیر می شود و باز آن چه در میان می ماند همان شاهد غزلناک معهود است؟……اما…..چگونه پنهان کنم طربناکی خویشتن را در میانه ی این تبخیر، آنگاه که رقص “سفر عسرت” را در شکست آن “حصار” می بینم؟! ….شادم!
*دریغم می آید آخرین حیرت خود را در همین لحظات با شما قسمت نکنم در مشاهده ی صفحه ی آقای حافظ ناظری که در صدر صفحه ی خود – درست در ذیل عبارتی از حضرت خودشان که ایشان را محبوب ترین موسیقیدان تلفیقی نیویورک معرفی می کند- پنج عدد فایل صوتی به عنوان مثل اعلای کار خود ثبت فرموده اند که بر حسب اتفاق چهار عدد از آنها ، متعلق به همین آلبوم ذلیل مرده ی “سفر عسرت” است ! و مرحمتآ عکس گرافیک روی جلد همین آلبوم را عینآ – فقط با حذف نام بنده – در جنب فایل صوتی منقوش فرموده و نام مبارک خویش را در کنار نام تراک نگاشته اند. و جالب تر از همه آن که شما می توانید از همین مکان، چهار تراک “سفر عسرت” از ایشان مستقیمآ ابتیاع بفرمایید. تصدیق بفرمایید مصادیق “مصادره ی خانوادگی” را در نگره ی “مرگ مولف” در “مکتب نیویورک”! بنگرید به
http://www.myspace.com/156740873/music/songs/16932281
دیدگاهتان را بنویسید