مراسم بزرگداشت پرویز مشکاتیان در آستانه‌ی ۳۰ شهریور ماه اولین سالروز درگذشت این هنرمند آهنگساز و نوازنده‌ی سنتور در تالار وحدت برگزار شد.
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تالار وحدت شامگاه گذشته ـ ۲۷ شهریور ماه ـ شاهد حضور هنرمندانی چون محمدرضا شجریان، محمدرضا شفیعی‌کدکنی، شهرام ناظری،سیمین‌بهبهانی،بیژن کامکار و… بود که با وجود گذشت یکسال از خاموشی پرویز مشکاتیان هنوز رفتن او را باور ندارند.
سید عباس سجادی که اجرای برنامه را برعهده داشت،پس از بیان تسلیت به خانواده‌های شجریان و مشکاتیان مراسم را با شعری از شفیعی‌کدکنی آغاز کرد.
«ای دوست وقت خفتن و خاموشی‌ات نبود …»
شفیعی کدکنی این شعر را در سال گذشته در سوگ پرویز مشکاتیان نوشته بود.
این شاعر و پژوهشگر پیشکسوت که به تازگی از آمریکا به ایران برگشته،دراین مراسم حاضر بود و در کنار محمدرضا شجریان در ردیف اول سالن نشسته بود.
مراسم با سخنرانی دکتر محمد سریر مدیر عامل خانه موسیقی ادامه پیدا کرد.
محمد سریر در سخنانی یادآور شد: سال گذشته یک هفته مانده به رفتن پرویز مشکاتیان در کنارش بودیم و ساز و صدایش را شنیدیم که در لابه‌لای جمله‌هایش سکوت معناداری بود.
این هنرمند که دوست نداشت برای ذکر نام مشکاتیان از واژه‌هایی چون روان‌شاد استفاده کند،تصریح کرد: او در میان ما حضور دارد و صدایش از همیشه بلندتر است و در زمینه‌های مختلف موسیقی استادانه دست داشت. او آهنگساز، تنظیم‌کننده، سرپرست گروه و مدرسی چیره‌دست بود و آشنایی خوبی با ادبیات داشت و آن چیزی که درباره‌ی پرویز مشکاتیان تاثیر‌گذارتر است آن است که او جان تازه‌ای به موسیقی ملی بخشید و جوانان را جذب کرد، چون یک خمودگی در جوانان ایجاد شده بود که او توانست شوری را در میان نوازندگان جوان ایجاد کند.
سریر در ادامه با اشاره به جشن خانه موسیقی که در آن دو جایزه قطعات ضربی و سنتور‌نوازی را به یاد پرویز مشکاتیان به اسم او نامگذاری کرده‌اند، افزود: این روزها وقتی آزمون‌های موسیقی می‌گیریم همه قطعات او را اجرا می‌کنند و او تحرکی که باید در زیربنای موسیقی وجود داشته باشد را ایجاد کرد.
در ادامه‌ی این مراسم کلیپ‌های از پرویز مشکاتیان پخش می‌شد که در آنها خود او در فیلم‌هایی که از پیش ضبط شده بود، درباره‌ی زندگی‌اش صحبت می‌کرد و یا به تک‌نوازی می‌پرداخت.
پرویز مشکاتیان متولد ۲۴ اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۳۴ در شهر نیشابور است و تا ۱۸ سالگی تمام تعلیمات موسیقی و ادبیات را از پدرش آموخته است. او هم چنین در این کلیپ‌ها درباره‌ی فعالیتش در رادیو، گروه «چاوش»، «عارف»، «شیدا»، تدریس به هنرجویان و … صحبت می‌کرد.
مراسم با سه نوازی رامین صفایی سنتور، جمشید صفرزاده تندر و کامران یعقوبی تنبک ادامه یافت تا محمدرضا درویشی از دوستان پرویز مشکاتیان که اخیرا با گروه «سیمرغ» و آواز همایون شجریان کنسرت‌هایی را برگزار کرده است، به روی سن بیاید و درباره‌ی مشکاتیان صحبت کند.
محمدرضا درویشی با اشاره به سالروز درگذشت مشکاتیان ادامه داد:یکسال از رفتنش می‌گذرد و نه تنها من بلکه بسیاری از دوستان او نیز نتوانستند رفتنش را باور کنند و طنین گفتار و صدای سازش همیشه در گوشمان است و من به اعتبار ۳۵ سال دوستی با او، شاهد سلوک روحی و معنوی پرویز بودم.
وی افزود: جدا از هم‌خانه و همسایه بودنمان و فارغ از این‌که کار هر دوی ما موسیقی بود، رابطه‌ی عاشقانه‌ای بین من و پرویز مشکاتیان وجود داشت و در سه سال گذشته، سه‌بار از او خواب دیدم، خواب‌هایی که مربوط به روزهای بعد از رفتن او از میان ما بود.
درویشی یادآور شد:پرویز مشکاتیان تا ۱۸ سالگی در نیشابور بود و زیر نظر پدرش کار می‌کرد و تجربه‌ی نواختن سازهای مختلف چون تار، سنتور، سه‌تار، دف و تنبک را داشت. من و پرویز در سال ۵۳ در کنکور دانشگاه تهران با یکدیگر آشنا شدیم و ورود پرویز به دانشگاه تهران و آشنایی‌اش با داریوش صفوت و نورعلی‌خان برومند فصل جدیدی در زندگی‌اش باز کرد.
او بیان کرد: پرویز تنها کسی بود که از ترم دوم سال اول به مرکز اشاعه‌ی موسیقی دعوت به کار شد و توانست با آخرین نسل از راویان موسیقی ایران فراتر از دانشگاه رابطه برقرار کند و در سال ۵۶ او را نه به عنوان یک دانشجوی سال آخر بلکه به عنوان یک چهره می‌شناختند.
این هنرمند در ادامه از تشکیل گروه «عارف» در رادیو زیر نظر هوشنگ ابتهاج و تاسیس کانون چاوش به عنوان دوره‌های تاثیر‌گذار زندگی مشکاتیان یاد کرد و افزود: آشنایی‌اش با محمدرضا شجریان و همکاری با او، اوج فعالیت‌های پرویز مشکاتیان بود، چون توانست با یک چهره‌ی آواز شروع به کار کند و آثار خوبی نیز از خود به جای بگذارد.
درویشی بیان کرد: پرویز بعد از آن با خوانندگان بسیاری همکاری داشت و ۱۰ سال آخر زندگی‌اش نیز به خانه‌نشینی، سکوت و درد گذشت.
او افزود: پرویز نه تنها مرگ را زود درک کرد، بلکه درک او از همه‌ی دوره‌های زندگی‌اش زود بود و همه چیز را زود آموخت و زود درک کرد.
درویشی در پایان سخنانش گفت: مردم و جامعه‌ی موسیقی دین خود را به فرهنگ و موسیقی این سرزمین ادا کرده‌اند، اما آیا نهادهای زیربط که خود را مسوول می‌دانند نیز دینشان را ادا کرده‌اند؟ پاسخ من منفی است.
این آخرین جمله درویشی بود که با تشویق مخاطبان روبه‌رو شد و از سن پایین رفت.
سپس بهداد بابایی ـ خواهرزاده پرویز مشکاتیان ـ و شروین مهاجر با یکدیگر دونوازی سه‌تار و کمانچه را اجرا کردند.
آوا مشکاتیان ـ دختر پرویز مشکاتیان ـ نیز در سخنانی آهنگین و شعر‌گونه از مردمی که به خاطر پدرش در این سالن حضور یافته بودند، تشکر کرد و سخنانش را با شعری از احمد شاملو به پایان برد.
سپس سجادی که اجرای برنامه را برعهده داشت، از شفیعی‌کدکنی که در مراسم حاضر بود سخن گفت و سخنانش را با دلتنگی یک ماهه از آواز «ربنا»ی شجریان ادامه داد و از این دو هنرمند خواست که بایستند تا مردم آنها را ببینند و مردم با تشویق به احترام این دو هنرمند ایستادند و سپس به روی سن دعوت شدند و چند ثانیه‌ای بدون این‌که سخنرانی بکنند، روی سن ماندند و سپس بازگشتند.
به گزارش ایسنا، در ادامه همایون شجریان، سیامک آقایی و آیین مشکاتیان فرزند پرویز مشکاتیان به روی صحنه آمدند و دو قطعه موسیقی را به یاد پرویز مشکاتیان اجرا کردند.
قطعات اجرا شده در این بخش با شعری از حافظ همراه بود،«یاد باد آنکه زما وقت سفر یاد نکرد // به وداعی دل غمدیده‌ی ما شاد نکرد/// دل به امید صدایی که مگر در تو رسد /// ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد»
و قطعه شعری از مولانا؛« ای یوسف خوش نام ما /// خوش می‌روی بر بام ما»
در پایان این مراسم از سوی سجادی اعلام شد که؛شهردار نیشابور هفته‌ی آینده تندیس ۱۰ تنی پرویز مشکاتیان از سنگ مرمر در این شهر رونمایی می‌کند و از تمام هنرمندان و مردم برای حضور در این مراسم دعوت کرده است.
به گزارش ایسنا، در این مراسم نصرالله ناصح‌پور، صادق طباطبایی، داوود گنجه‌ای، بیژن بیژنی، عبدالحسین مختاباد و …. حضور داشتند.
گفتنی است:برنامه‌ی بزرگداشت پرویز مشکاتیان به همت دل‌آواز و با همکاری خانه موسیقی و بنیاد رودکی برگزار شد.
دیدگاهتان را بنویسید