محمد معتمدی می‌گوید جمله‌پردازی در موسیقی سنتی، اصالت و ساختمانی دارد که اگر بتوانید ساز کسانی مثل شهناز، کسایی و عبادی را از حفظ در سینه داشته باشید قطعا جمله‌پردازی‌تان دارای آن وزن و اصالت خاص خواهد شد.
محمدرضا شجریان می‌گوید «فکر من، یک فکر آوازی است و تنها سازی که خاصیت آوازی دارد ساز جلیل شهناز است». بر همین اساس از معتمدی که در کافه خبر حاضر شده بود از او پرسیدیم آیا سازی هست که برای او خاصیت آوازی داشته باشد یا خیر و این این خواننده موسیقی اصیل ایرانی در جواب گفت: «در میان اساتید نسل استاد شهناز، سه نفرند که من همیشه سازشان را به عنوان مشق گوش می‌کنم. البته که ساز خیلی از اساتید را به قصد لذت بردن و ارتباط برقرار کردن با موسیقی سنتی می شنوم ولی ساز این سه نفر برایم حکم مشق کردن دارد؛ اولی استاد حسن کسایی است. که سازش سراسر آواز است. همین الان از این مصاحبه استفاده می‌کنم و به کسانی که آواز اصیل ایرانی کار می‌کنند توصیه می‌کنم حتما همه تک‌نوازی‌های استاد کسایی را گوش دهند. من خیلی از تک‌نوازی‌های او را حفظم و اگر الان برایم پخش‌شان کنید احتمالا می‌توانم جملات بعدی‌شان را حدس بزنم و برایتان بگویم.»
معتمدی ادامه داد: «دو استاد دیگر که سازشان همچون استاد کسایی در جمله‌پردازی آواز نقش بسیار مهمی دارد استاد جلیل شهناز و استاد احمد عبادی هستند. این سه نفر کسانی‌اند که من همیشه از شنیدن صدای سازشان ایده گرفته‌ام.»
او افزود: «این که استاد شجریان، از ساز استاد شهناز به عنوان پرآوازترین ساز موسیقی یاد کرده‌اند واقعا حرف به جایی است. استاد شجریان تحت‌تاثیر شدید ساز استاد جلیل شهناز بوده‌اند تا جایی که در کلاس‌های دوره عالی‌شان، ساز استاد شهناز را به عنوان مشق تدریس می‌کردند، یعنی هنرجویان باید ساز استاد شهناز را به صورت آوازی می‌خواندند یا به اصطلاح عامیانه ساز استاد شهناز را با دهن می‌زدنند.»
معمتدی در پایان گفت: «نَفسِ جمله‌پردازی در موسیقی سنتی ایرانی، اصالت و ساختمانی دارد که اگر کسی بتواند ساز کسانی مثل شهناز، کسایی یا عبادی را از حفظ در سینه خود داشته باشد قطعا جمله‌پردازی و ملودی‌پردازی‌اش دارای آن وزن و اصالت خاص خواهد شد که خود را در نوع استفاده از تحریرها، تکیه‌ها و زینت‌ها نشان می‌دهد و جملگی این‌ها را در وجود آن فرد دچار تحول می‌کند.»
دیدگاهتان را بنویسید