علیرضا مشایخی با بیان این‌که من به بیدار کردن هموطنان و تبلور تمدن موسیقی معتقد هستم، به شرایط سخت کار در حوزه موسیقی اشاره کرد و گفت: ما برای کارمان منتی نمی‌گذاریم، کوتاه نمی‌آییم و می‌خواهیم ادامه دهیم.
نشست ششمین جشنواره موسیقی «کلاسیک تا معاصر» در تالار وحدت برگزار شد و در ابتدای آن، علیرضا مشایخی – آهنگساز – اظهار کرد: حدود ۷۰ سال پیش، موسیقیدانانی مانند پرویز محمود متوجه شدند، هموطنان ما در شاخه‌ای از موسیقی مانند آثاری که باخ و بتهون ساخته‌اند، در غفلت به‌سر می‌برند، این موضوع بنای پایه‌گذاری ارکستر سمفونیک شد. آن‌ها به نسل بعدی برای خارج شدن از این غفلت تاریخی هشدار دادند.
او با بیان این‌که خودش و احمد پژمان تنها کسانی بودند که بعد از این نسل به‌دنبال تحصیل آکادمیک موسیقی رفتند، به فعالیت‌های موسیقایی‌اش در قبل و بعد از انقلاب اشاره کرد.
این آهنگساز درباره ششمین جشنواره موسیقی «کلاسیک تا معاصر» توضیح داد: برخلاف سال‌های گذشته که در دانشگاه نیز اجرا می‌کردیم، در این دروه گروهای موسیقی فقط در سالن رودکی روی صحنه خواهند رفت. در این جشنواره، ارکستر موسیقی نو و ارکستر مجلسی کروما به رهبری سعید علیجایی، ارکستر ریکوردر پارس و ارکستر مجلسی شرق به رهبری مهرداد تیموری، آنسامبل کاروان به سرپرستی فرزان فرنیا، گروه کر ثنال به رهبری میلاد عمرانلو، کوارتت زهی رسپینا به سرپرستی آرش اسدنژاد، کوارتت زهی متزو به سرپرستی سعید محمدعلی و آنسامبل پرکاشن تهران اجرا خواهند داشت.
او ادامه داد: پرفسور آلبرت ساسمن – استاد دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی وین – در این جشنواره رسیتال پیانو می‌نوازد. در برنامه امسال، به‌طور کلی ۱۵۳ نوازنده شرکت دارند.
مشایخی همچنین بیان کرد: ما دو سال است که با برگزاری مسابقه، با نوازندگان جوان انجمن موسیقی نیز همکاری داریم که بهترین آن‌ها را با انتخاب هیئت داوران به‌عنوان نسل جوان معرفی و از آن‌ها دعوت به همکاری می‌کنیم.
این آهنگساز در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که چرا در این دوره، دانشگاه‌ها میزبان اجراهای این جشنواره نیستند؟ گفت: دستور داده شده است که در دانشگاه‌ها موسیقی اجرا نشود.
او درباره آنسامبل کاروان نیز توضیح داد: وجه تسمیه این گروه این است که به مناسبت‌های مختلف از نوازندگان دعوت می‌کنیم و به اصطلاح، کاروان موسیقی راه می‌افتد.
وی با گلایه از رسانه‌ها، اظهار کرد: در یک روزنامه درباره کنسرت یک خواننده درجه سه خارجی یک صفحه مطلب می‌نویسند، اما ما فستیوال برگزار می‌کنیم و کسی درباره آن یک خط هم نمی‌نویسد.
مشایخی گفت: من در طول سال‌های فعالیتم هیچ‌گاه حقوق نگرفتم و متوسط کار من برای برگزاری این جشنواره روزی ۱۰ تا ۱۵ ساعت بود. من سال‌ها بحث‌های زیادی با دانشگاها داشتم و می‌گفتم تمام دانشگاه‌های جهان گوشه‌ای را به تحقیقات موسیقی اختصاص داده‌اند، اما کسی به صحبت‌های من توجه نکرد.
این آهنگساز با اشاره به برگزاری اولین کنسرت گروه موسیقی نو، بیان کرد: تمرین نوازنده‌های مختلف مانند کوبه‌ای و زهی در مکان‌های مختلف مانند جهاد دانشگاهی، دانشگاه تهران و خانه من انجام می‌شد. دو روز به کنسرت مانده، یکی از مسوولان تصمیم گرفت سالنی را که ما قصد داشتیم در آن اجرا کنیم، ببیند. به ما گفتند کنسرت کنسل شده است، ما برای پیدا کردن سالن اجرا، دور شهر راه افتادیم تا به فرهنگسرای ارسباران رسیدیم؛ اما این سالن پیانویی برای اجرای ما نداشت، به همین دلیل، من از زیرزمین دانشگاه یک پیانوی شکسته برداشتم و آن را تعمیر کردیم.
او ادامه داد: زمانی که خواستیم با سالن قرارداد ببیندیم، به ما گفتند فروش بلیت یک سانس شما، کرایه سالن را نمی‌دهد. بنابراین در گرمای تابستان مجبور شدیم، دو اجرای یک ساعت و ۴۵ دقیقه‌ای را برگزار کنم. چه کسی در دنیا حاضر است که چنین فداکاری انجام دهد؟ البته اگر من لایق واژه فداکاری باشم.
مشایخی اظهار کرد: من وقتی برای انجام فعالیت‌های موسیقایی به ایران بازگشتم، یک نامه سرگشاده با اندیشمندان ایران درباره موسیقی نوشتم و فقط احمدرضا احمدی جواب من را داد، بقیه یا نامه را ندیدند یا لزومی برای جواب دادن به آن حس نکردند.
این آهنگساز تاکید کرد: معتقدیم که تمدن بدون موسیقی معنا ندارد و کار خود را بدون منت انجام می‌دهیم.
مشایخی گفت: اگر ما توقع داشته باشیم که فقط موسیقی‌ای زنده بماند که با فروش بلیت‌ها سالن اجرا را پر کند، یک موفقیت نیست، بلکه یک فاجعه فرهنگی است. در دیگر نقاط دنیا، موسیقی‌ای که تفکر بیشتری دارد، مورد حمایت بیشتری است، این نوع موسیقی و تفکر است که به حمایت نیاز دارد، زیرا ما ستون فقرات فرهنگی را تقویت می‌کنیم. البته جامعه به موسیقی‌های مختلف نیاز دارد و باید همه موسیقی‌ها وجود داشته باشد.
وی افزود: کشورهایی مانند سوئد، اتریش و آلمان به هنرمندان خود کمک می‌کنند، البته این کمک به معنی دادن پول توجیبی نیست، بلکه آن‌ها ارکستر و آنسامبل در اختیار هنرمندان قرار می‌دهند. بودجه‌ای که کشور هلند در طول سال‌های فعالیتم در آنجا، صرف من کرد به ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان می‌رسد، اما در ایران برای من چقدر خرج شده است؟ طی ۳۵ سال گذشته کمتر از یک ساعت از آثار من اجرا شده است. وقتی این اتفاقات برای من می‌افتد، تکلیف آهنگسازان نسل جوان چه خواهد بود؟
در ادامه این نشست، مهرداد تیموری – رهبر ارکستر شرق و ریکوردر پارس – توضیح داد: همه اجراهای این دروه از جشنواره ساعت ۱۹ برگزار می‌شود و برخی از آن‌ها در دو سانس و برخی در سه سانس اجرا دارند. ما به‌دلیل کثرت برنامه‌ها مجبور شدیم برخی برنامه‌ها را سه ساعته برگزار کنیم.
او اظهار کرد: جای تاسف دارد که وقتی یک کنسرت درجه سه برگزار می‌شود، در تمام سطح شهر، بیلبوردهای آن اجرا را می‌بینیم، اما این نوع موزیک (موسیقی کلاسیک) که در تمام دنیا معیار پیشرفت موسیقی است و هیچ اسپانسری ندارد. بیشتر جامعه، موسیقی پاپ را به موسیقی علمی و دانشگاهی ترجیح می‌دهد. موسیقی پاپ اساسا نفی نمی‌شود، اما این نوع موسیقی نباید گم شود.
تیموری در پایان اضافه کرد: هیچ‌کدام از نوازندگان این جشنواره، یک ریال برای تمرین‌ها دریافت نکرده‌اند.
به گزارش ایسنا، ششمین جشنواره موسیقی «کلاسیک تا معاصر» که توسط فریماه قوام‌صدری و علیرضا مشایخی پایه‌گذاری شده است و ۵ تا ۱۰ دی‌ماه در تالار رودکی تهران برگزار خواهد شد.
دیدگاهتان را بنویسید