حسام‌الدین سراج
حسام‌الدین سراج با اعتقاد به این‌که معماری «موسیقی مکان» و موسیقی «معماری زمان» است، گفت: تفاوت هنرمندان در سده‌های مختلف در این است که پیشینیان بیشتر به بُعد ملکوتی هنر و هنرمندان کنونی به بُعد ملکی هنر توجه دارند.
این خواننده آواز ایرانی اظهار کرد: در گیتی دو صورت ملکوتی و ملکی وجود دارد. در قدیم معماران براساس نسبت کار می‌کردند. به‌عنوان مثال معمار مسجد اصفهان آن را طوری بنا کرده که ارتفاع ۵۴ متری آن به چشم بیننده زیبا می‌آید، بنابراین از بعد ملکوتی استفاده کرده است.
او ادامه داد: ما در جهان دائما معجزه می‌بینیم و دلیل آن قرار گرفتن اعداد به زیباترین صورت در کنار هم است. عدد یک مبنا در کائنات است. مبنای دیگر، کلمه است که چون انسان را به‌صورت ناطق تعریف می‌کنند، از اهمیت زیادی برخوردار است.
سراج با بیان این‌که مراحل هنر به ترتیب صدور، توسعه، صورت، تجلی و دریافت است، اظهار کرد: مبنای زیبایی در همه هنرها این است که یک نقطه مشترک وجود دارد و همه به آن می‌رسند.
او گفت: معماری علاوه بر طول، عرض و ارتفاع، فرکانس‌های خاص خود را دارد. شما زمانی که در فضای معماری خاصی قرار می‌گیرید حس محیطی متفاوتی نسبت به مکان‌های دیگری دارید، به‌عنوان مثال حس محیطی مسجد شیخ لطف‌الله با فضای محیطی تخت جمشید و یک کافی‌شاپ متفاوت است.
سراج که در دانشگاه فردوسی مشهد و رویداد تداکس سخن می‌گفت، بیان کرد: خداوند متعال پدیده‌های مادی و معنوی را به نحوی به وجود آورده است که قوانین آن برای ما زیبا جلوه کنند. در هر قسمت از علم ریاضی که به جواب نمی‌رسیم، زیباترین جواب را در هندسه می‌یابیم.
دیدگاهتان را بنویسید