ابتدا جوانان مستعد را تشویق می‌کنیم و بعد راه را برآنها می‌بندیم

حسین علیزاده نوازنده صاحب‌نام تار و آهنگساز پیشکسوت موسیقی ایرانی در پاسخ به اینکه چرا وجود بخش «استعدادهای درخشان» جشنواره موسیقی فجر و رویدادهای نظیر آن تاثیری در روند استعدادیابی، پرورش و معرفی هنرمندان نوپای موسیقی ایران برای ورود به عرصه های حرفه ای نداشته است، توضیح داد: اصولا وقتی جشنواره ای برگزار می شود این سیاستگذاری های درست و اصولی است که می تواند راه درست را برای ما هنرمندان و فضای موسیقی به وجود آورد. اینکه می گویم «ما» یعنی همه افرادی که در حوزه موسیقی فعالیت می‌کنند و به طور کلی با دولتی‌ها فرق زیادی داریم.

وی افزود: متاسفانه فضا به گونه‌ای است که وقتی می‌خواهیم درباره موضوع مهمی چون جشنواره ها و معایب آن صحبت کنیم، برخی اوقات برداشت های سیاسی از این صحبت‌ها و نقدها می شود. وقتی خود موسیقی تکلیف روشنی در ایران ندارد بنابراین اینکه چرا استعدادهای درخشان موسیقی کشور فقط در جشنواره‌ها عرض اندام می کنند و بعد از آن به فراموشی سپرده می شوند دیگر موضوعی نیست که بتوانیم به صورت دقیق آن را آسیب‌شناسی کنیم.

استاد علیزاده تاکید کرد: اگر ما به هویت ملی‌مان در دنیا اهمیت بدهیم و با در نظر گرفتن همین استعدادهای درخشان موسیقی نسبت به برگزاری فستیوال ها و جشنواره های بین المللی با کیفیت در حوزه موسیقی همت کنیم، قطعا اتفاقات خوبی برای کلیت جامعه موسیقی کشور می افتد. همین فستیوال موسیقی «موغام» کشور آذربایجان گوشه ای از یک فعالیت موسیقایی موثر است که مسئولان آذربایجانی برای معرفی فرهنگ خود آن را برگزار کرده‌اند و قطعا هنرمندان جوان و مستعد این کشور در آن حضور دارند و به جهانیان معرفی می شوند.

عضو شورای عالی خانه موسیقی توضیح داد: به طور حتم چهره‌های جوان بسیار زیادی در حوزه موسیقی سنتی ایران وجود دارند که می‌توانیم هنر تک تک آنها را به دنیا عرضه کنیم، اما متاسفانه روند فعالیت ها به گونه ای است که هر زمان این استعدادهای درخشان موسیقی بروز پیدا می‌کنند به مرور توجه به آنها کمتر می شود و آنها فقط با تکیه بر تلاش های فردی است که وارد عرصه های جدی تر حوزه موسیقی می شوند؛ موضوعی که سیاستگذاران هر جشنواره ای باید به آن توجه ویژه کنند. سوال مهم این است که چرا این جوانان بعد از برگزاری جشنواره ها دیگر فضایی برای عرض اندام ندارند؟

علیزاده با اشاره به اینکه یک هنرمند جوان وقتی وارد فضایی مانند جشنواره موسیقی جوان و یا جشنواره موسیقی فجر می‌شود باید احساس کند کاری که کرده برای مسئولان هم اهمیت دارد، بیان کرد: جوانان مستعد عرصه موسیقی باید احساس کنند که مسئولان فرهنگی می خواهند راه ورود آنها را به عرصه های حرفه ای باز کنند. اما  این هنرمندان جوان با هزاران امید فقط در اختتامیه و یا حین برگزاری جشنواره ها مرتب از جانب مسئولان تشویق می شوند و این امید می رود که آنها موسیقیدان ها و نوازنده های خوبی شوند ولی در نهایت می‌بینیم راه برای آنها بسته می شود. این را کسی می گوید که ۳۷ سال است در حوزه موسیقی خون دل خورده و این نکته بسیار عجیبی است که باید روی آن بحث جدی شود.

این نوازنده پیشکسوت تار در بخش پایانی صحبت های خود گفت: ما در جامعه ای زندگی می کنیم که نباید به هنرمندان آن توهین شود. هر مسئولی که امکانات سیاسی دارد نباید به فضای کاری هنرمندان به ویژه اهالی موسیقی توهین کند. هیچ کس در هیچ مقامی حق توهین به هنرمندان را ندارد. بار دیگر تاکید می‌کنم که ما ابتدا جوانان را تشویق می‌کنیم اما بعد راه را بر آنها می‌بندیم و این مساله مهمی است که بعد از ۳۷ سال فعالیت در موسیقی درباره چرایی آن به پاسخ مشخصی نرسیده‌ام.