موسیقی ایرانیان – مصطفی امامی: حالا ۴ سال از انتشار آخرین آلبوم بنیامین می گذرد و کاسه صبر هواداران «دنیا دیگه مث تو نداره…» لبریز تر از هرزمان دیگری است. آن ها می خواهند آهنگ های جدید خواننده محبوب خود را هرچه زودتر در قالب آلبوم جدید او گوش کنند اما بعد از چهار سال هنوز هیچ خبری از آلبوم بنیامین نیست و همین موضوع باعث شده هواداران بنیامین به نوعی دلخور باشند. شاید بهترین کسی که می تواند در مورد انتشار آلبوم بنیامین اظهار نظر درستی داشته باشد، محسن رجب پور (مدیرعامل ترانه شرقی) است.

رجب پور در ابتدای صحبت هایش می گوید:« بعد از انتشار دومین آلبوم بنیامین، تور گسترده کنسرت هایش در سراسر دنیا آغاز شد که این کنسرت ها، مخصوصاً تور آمریکا که به تنهایی ۵ ماه وقت ما را گرفت باعث شد شخص ِ بنیامین بهادری وقت کمتری برای تولید قطعات جدید داشته باشد. فرق بنیامین و بعضی از خوانندگان تراز اول کشور این است که تا زمانی که خودش نباشد، کار جلو نمی رود. تا زمانی که بنیامین روی ترانه هایی که فرید احمدی می سراید، آهنگی نسازد، تنظیم کننده نمی تواند کار تنظیم را آغاز کند و تا زمانی که خود ِ بنیامین نباشد، اصولاً کار تنظیم قطعات نهایی نمی شود.»

رجب پور ادامه می دهد:« چند وقت پیش خبری با دو سال تاخیر روی یکی از سایت های اینترنتی منتشر شده بود، مبنی بر اینکه محسن رجب پور قطعات تولیدی بنیامین بهادری و فرشاد فارسیان را شنیده و یک جمله گفته و…! اول اینکه همانطور که گفتم این خبر متعلق به بیش از دو سال پیش است. اصل ماجرا از این قرار است که من بعد از آشنایی با فرشاد فارسیان توسط یکی از دوستانم، ایشان را به عنوان تنظیم کننده به بنیامین معرفی کردم. بعد از آشنایی بنیامین و فرشاد فارسیان، مدت ها طول کشید که این دو با هم هماهنگ شوند و به سمت تولید قطعات حرکت کنند. بعد از گذشت یک سال من به این نتیجه رسیدم که اختلاف دیدگاه بین بنیامین بهادری و ساز بندی فرشاد فارسیان باعث می شود ما به هدف اصلی که مد نظر داریم، نرسیم. به همین دلیل چون خودم فرشاد فارسیان را به بنیامین معرفی کرده بودم، خودم تنظیم را از یک فرد به یک گروه تبدیل کردم. با اضافه شدن نیما وارسته و علی منصوری به فرشاد فارسیان، این سه نفر قطعات را به صورت گروهی تنظیم می کردند که البته تنظیم گروهی شامل یک سری محاسن مثل استفاده از نظر جمعی و یک سری معایب مثل شور شدن یا بی نمک آش به دلیل تعدد آشپزها است. اگرچه این موضوع هم یک مدتی گریبان ما را گرفت اما حداقل اش این بود که تجربه بسیار خوبی برای ما رقم خورد.»

رجب پور صحبت هایش را اینگونه ادامه می دهد:« عاملی به نام آینده هم وجود دارد که همیشه ترمز شما را می کشد. دفتر موسیقی بعد از دو سال از اواخر سال ۹۰ صاحب مدیر کل شد! مدیر کلی که دیدگاهش هیچ ارتباطی به موسیقی پاپ نداشت. آدمی که باید خودش موزیسین باشد و از همه شاخه های موسیقی حمایت کند، فقط از یک نوع موسیقی خاص حمایت می کرد و این باعث شد تمامی تولید کنندگان موسیقی، به نوعی دلسرد شوند. این تغییر دیدگاه در دفتر موسیقی باعث شد ما به ۱۵ سال پیش برگردیم. من از سال ۶۹ در زمینه تولید موسیقی فعالیت دارم، روزی که وارد این شغل شدم ما موسیقی پاپ نداشتیم. از همان روز اول من برای گرفتن عکس مهرداد کاظمی در بیستون دوندگی کرده ام، من چنین موانعی روبه رو بوده ام و حالا نمی توانم بعد از ۲۰ سال بایستم و نگاه کنم یک شخصی که معلوم نیست از کجا آمده و بر اساس چه رابطه یا ضابطه ای به مدیریت رسیده، سلایق شخصی خود را در مورد موسیقی اعمال کند.»

مدیر شرکت ترانه شرقی با حرارت خاصی صحبت می کند و انگار دل پری دارد، او صحبت هایش را اینگونه پیگیری می کند:« ما جزو معدود ممالک دنیا هستیم که به عده ای از هموطنان خودمان که از جنس خودمان هستند، فارسی حرف می زنند و موسیقی تولید می کنند، غیرمجاز می گوییم. می گوییم آن ها بد هستند و ما خوبیم! مگر می شود گوش یک جوان ۱۵ ساله را گرفت و اجازه نداد اون نوع موسیقی را گوش نکند؟ دیدگاه دفتر موسیقی از کمرنگ کردن موسیقی های غیرمجاز و زیرزمینی برگشت و رسید به جایی که مسولین دفتر موسیقی و معاونت هنری ارشاد امروز می گویند ما فقط جوابگوی آن بخش از موسیقی هستیم که خودمان برایش مجوز صادر می کنیم. متاسفانه حلقه مجوز را هم در زمینه های مختلف هر روز تنگ و تنگ تر کردند. مثلاً در مورد ترانه، کار به جایی رسیده که امروز شما نمی تواند در ترانه ها در مورد عشق صحبت کنید.»

رجب پور ادامه می دهد:« جالب است که ما مدام شعار می دهیم که فلسفه وجودی انقلاب اسلامی ایران از عشق است اما مسولین موسیقی کشور مصاحبه می کنند و می گویند برای چی همه از عشق می خوانند؟!»

رجب پور صحبت هایش را در مورد آلبوم بنیامین اینطور جمع بندی می کند:« پس دو عامل در تاخیر انتشار آلبوم بنیامین نقش دارد. اول دلسردی من از آنچه که در حوزه مجوز ارشاد می گذرد و دوم مشغله ای که به خاطر کنسرت ها برای بنیامین به وجود آمده بود. همه این ها باعث شد، آنچه که بنیامین ساخته و پرداخته، به تاخیر بیانجامد. اما الان خوشبختانه، بنیامین تمام وقت خود را صرف تولید قطعات آلبوم جدید می کند. امیدوارم کار ساخت قطعات آلبوم جدید هرچه زودتر تمام شود و از آن بیشتر امیدوارم با تغییر دولت، دیدگاه دفتر موسیقی به دوسال قبل بازگردد و با نگاهی وسیع تر به موسیقی و سلیقه امروز جوان و جامعه نگاه کند.»

مدیر ترانه شرقی در پاسخ به این سوال که آیا رفتن میرزمانی از دفتر موسیقی می تواند کمکی به بهتر شدن وضع موسیقی کند یا نه، می گوید:« نه، این جابه جایی هیچ کمکی به موسیقی نخواهد داشت. موضوع اینجاست که دیدگاه در معاونت هنری ارشاد، نسبت به گذشته به شدت تغییر کرده و عوارض این دیدگاه، امروز دیده می شود. این تغییر دیدگاه الان یک سال و نیم است که اتفاق افتاده و من می دانم دلیلش چیست. موضوع اینجاست که ما وقتی به پایان عمر یک دولت نزدیک می شویم، مدیران هرچه جایگاه کوچکتری دارند، سعی می کنند سنگ بقای بعد خودشان را بنا کنند. به نظر من تازمانی که دیدگاه دفتر موسیقی وزارت ارشاد، توسعه شنیداری جوان ِ این جامعه نباشد و به دنبال تصمیم گیری برای همه دیدگاه ها و سلایق جامعه نباشد و یک دایره کوچک برای خودش تعریف کند و فقط به افراد داخل این دایره مجوز دهد، وضعیت تغییر نخواهد کرد. متاسفانه امروز وضع طوری شده که اغلب تولید کنندگان مطرح موسیقی کشور، رغبتی برای گرفتن مجوز ندارند و شاید همین دلیل هم باعث شده تولید موسیقی زیرزمینی ظرف شش ماهه دوم سال ۹۰ تا الان حداقل ۲۰۰ درصد رشد داشته باشد.»

رجب پور ادامه داد:« جسارتی که در تولید موسیقی با صدای بانوان ظرف دوسال گذشته به وجود آمده، غیر قابل تصور است. این درحالی است که مسولین ارشاد سرشان را در برف فرو برده اند و فعلاً نمی خواهند خودشان را درگیر این موضوع کنند و حتی نمی خواهند به آن فکر کنند. وقتی آقای مرادخانی مسول دفتر موسیقی بودند، مدام بابت اعطای مجوز به موسیقی های مختلف پاسخگو بودند و به درستی اعتقاد داشتند انتشار قطعات مختلف گوش جوان این جامعه را از موسیقی های صد در صد منفی حفظ می کند.اما امروز یک اتفاق خوب برای مسولین فرهنگی کشور افتاده و آن هم این است که دیگر کسی از آن ها برای مجوزهایی که صادر می کنند سوال نمی کند چرا که این دوستان به چیزی مجوز می دهند که کاملاً منفعل است. اگر یکی از علما هم به موضوعی اعتراض کند، این دوستان خیلی راحت می گویند این قطعه فاقد مجوز است و تمام! در واقع مجوز شده بهترین وسیله برای بقای مدیران…»

مدیرعامل ترانه شرفی اضافه می کند:«آن هایی که امروز برای موسیقی تصمیم می گیرند بیایند و بگویند از موسیقی چه می دانند؟ یا اهداف مدیریتی خود را مطرح کنند تا همه متوجه شوند. آقای میرزمانی انسان بسیار خوبی بودند اما یادت باشد موسیقی نیاز به آدم خوب ندارد، و ما به یک مدیر با برنامه و کار بلد نیاز داریم که بین انواع موسیقی ها، تفاوتی قائل نباشد. مدیریت یک تخصص است که ۵۰ درصد آن به ذات انسان بازمی گردد.»

از رجب پور می پرسم: « پیام صالحی چند روز پیش در گفت و گو با تماشا عنوان کرد که آقای رجب پور می گوید انتشار آلبوم آریان تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری منتفی است، این موضوع را تایید می کنید؟» که در جواب می شنوم:« بله، درست است. ما ۱۷ شعر از آریان به ارشاد دادیم که ۱۰ تا از این اشعار رد شد و مجوز نگرفت. من یک روزی این ۱۰ شعر را به عنوان سند ِ ناکارآمدی و تغییر دیدگاه دفتر موسیقی فعلی منتشر خواهم کرد تا متوجه شوید در قرن بیست و یکم به چه مسائلی ایراد گرفته شده!»

رجب پور ادامه می دهد:« متاسفم از این که رئیس جمهور ما از یکی از بهترین و پرطرفدار ترین خوانندگان پاپ این کشور در یک مراسم رسمی تقدیر می کند این خواننده در حضور رئیس جمهور برنامه اجرا می کند اما همین خواننده برای گرفتن مجوز، یک سال دوندگی کرده! متاسفانه هرچه سطح مدیران ما پایین تر می آید دامنه دیدگاه آن ها کوچک تر می شود. روزی که آقای حسینی به وزارت رسیدند، از مدیرکل وقت ِ دفتر موسیقی در مورد شرایط موسیقی پرسیدم که ایشان در جواب گفت منتظریم ببینیم وزیرمان چه دستوری صادر می کند! من هم در جواب گفتم واقعاً متاسفم برای شخص شما و تشکیلات موسیقی که بعد از این همه سال کار و تجربه نشسته اید تا وزیری که از حوزه آموزشی وارد ارشاد شده، به شما در مورد موسیقی دستور دهد. مشکل ما در این مملکت عدم احترام به تجربه است.»

مدیر برنامه های گروه آریان و بنیامین در پایان می گوید:« آنچه که من در گفت و گو با تو گفتم اعتقاد من است و پای آن می ایستم. این چیزی است که بعد از ۲۲ سال تجربه به آن رسیدم و ایمان دارم تا وقتی این دیدگاه در دفتر موسیقی حکمفرما باشد، آن چه که به زعم دوستان، دشمن است زودتر به اهداف خود خواهد رسید.»