هوشنگ کامکار که در بیست و یکمین نشست نقد نغمه سخن می گفت، تاکید کرد: در آخرین آثار چکناواریان نشانی از آن همه تجربه و دانش دیده نمی شود که به طور مثال می توان به کاری که با همراهی شهرام ناظری انجام داده است اشاره کرد. به گمان من این اثر اصلا در حد دیگر آثار لوریس چکناواریان نیست.
به گزارش ایلنا، این آهنگساز که در مقام منتقد به بررسی آثار لوریس چکناواریان می پرداخت ادامه داد: این در حالی است که کارهای مذهبی نیز که با حمایت بنیاد رودکی انجام داد در حد سایر آثار ۵۰ سال فعالیت موسیقایی لوریس چکناواریان نبوده است.
چکناواریان نیز در مورد تجربه همکاری خود با شهرام ناظری گفت: همکاری با شهرام ناظری برای من تجربه فوق العاده ای بود؛ در موسیقی آوازی ایرانی همیشه ساز به دنبال خواننده حرکت می کند؛ اما در موسیقی اپرا و سمفونیک هر چیزی در زمان خود اجرا می شود و هیچ سازی به دنبال خواننده نمی رود و در این اجرا این آقای ناظری بود که باید خودش را با گروه هماهنگ می کرد. با این حال، کار با ناظری برایم افتخار بزرگی بود و من این نکته را نمی گویم که از چنین اثری دفاع کنم.
هوشنگ کامکار همچنین ضمن انتقاد از اهالی موسیقی و غیبت آنها در برنامه های مشابه نقد موسیقی گفت: با وجود فراهم شدن چنین شرایط مناسبی برای نقد و تبادل نظر، متاسفانه می بینم جای اهالی موسیقی و دانشجویان در این جلسه خالی است.
سیدعبدالحسین مختاباد آهنگساز و خواننده نیز که در جمع حاضران قرار داشت در این زمینه گفت: این جلسه برای من بسیار آموزنده بود و می تواند برای دانشجویان موسیقی نیز همچون یک ترم تحصیلی آموزنده باشد؛اما جای تاسف دارد که هم جای دانشجویان و هم اهالی موسیقی در این نشست ها احساس می شود.
این خواننده ادامه داد: متاسفانه برخی ها به اعتبار کنسرت دادن در یک سالن بزرگ گمان می کنند راه زیادی را پیموده اند؛ در صورتی که در همه جای دنیا سالن های کنسرت همچون هتل ها هستند و شما با پرداخت مبلغ خاصی حتی می توانید به تنهایی در آن سالن ها برای خودتان برنامه اجرا کنید و صرف برگزاری کنسرت در فلان سالن نمی تواند اعتباری به همراه داشته باشد.
سید عباس سجادی مدیر موسیقی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز در بخش دیگری از این نشست ضمن تاکید بر تلاش برای همراه کردن اهالی موسیقی با چنین نشست هایی گفت: من بر خلاف آقای کامکار و مختاباد ابراز تاسفی از غیبت اهالی موسیقی در چنین نشستی ندارم؛ بلکه حس من بیشتر اظهار تعجب است چرا که ما برای برگزاری هر یک از این نشست ها به غیر از اطلاع رسانی در مطبوعات، حدود ۲۰۰ کارت دعوت نیز برای اهالی موسیقی ارسال می کنیم اما باز هم شاهد کم لطفی های این دوستان هستیم.
دیدگاهتان را بنویسید