گزارش تصویری «موسیقی ایرانیان» از کنسرت گروه «شیلر»

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشست خبری شیلر، گروه موسیقی الکترونیک آلمانی به سرپرستی کریستوفر ون دیلن ظهر روز پنجشنبه ۲۳ آذر در تالار وزارت کشور برگزار شد.

کریستوفر ون دیلن در ابتدای این نشست در مورد حضور در ایران پس از ۱۰ سال گفت: «اولین بار ۱۰ سال پیش به ایران آمدم، با ماشین از تبریز وارد شدم و به اصفهان و شیراز رفتم، برایم بسیار جالب بود و از مهمان‌نوازی ایرانی‌ها لذت بردم. از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکر می‌کنم که امکان حضور فعلی را برای ما فراهم کرد و همین طور از شرکت نای و نی به مدیریت مصطفی کبیری و مهدی کاشی که با کمک آن‌ها این کار را سامان دادیم.»

او ادامه داد: «من هیچ وقت خوابش را هم نمی‌دیدم که در ایران کاری انجام دهم و کنسرتی برگزار کنم. زمانی که بچه بودم پدرم سفرهایی کاری به ایران داشت و هر وقت از ایران می‌آمد یک کیسه پسته دستش بود و آن قدر ایران و ایرانی برایش جالب بود که همیشه برایمان از آن‌ها تعریف می‌کرد. آن زمان من شش یا هفت سالم بود و خیلی نمی‌فهمیدم او چه می‌گوید.»

ون دیلن که از سال ۱۹۹۸ با انتشار نخستین آلبوم وارد عرصه حرفه‌ای بازار موسیقی شد در مورد تغییراتی که در طول این ۱۹ سال در کارش رخ داده است توضیح داد: «موزیک از احساسات می‌آید و در این ۱۹، ۲۰ سال که مدت زیادی است، همان طور که احساسات انسان تغییر می‌کند در موزیک من هم این تغییرات به وجود آمده است.»

او در مورد شناختش از موزیسین‌های ایرانی و موسیقی ایران گفت: «من این روزها زیاد در ماشین هستم و آهنگ‌های ایرانی مختلفی می‌شنوم و به این فکر می‌کنم که چه می‌شود کرد؟ و چطور می‌شود زمینه یک همکاری را ایجاد کرد؟ من در ایران تازه‌واردم و کسی را نمی‌شناسم ولی فکر می‌کنم در چند ماه آینده بتوانم به این سوال پاسخ دهم. الان موزیک ایرانی را می‌شناسم ولی هنرمندان را به نام نمی‌شناسم اما در حال شکل دادن تغییراتی اساسی در این زمینه هستم.»

سرپرست گروه شیلر در مورد چگونگی شکل‌گیری حضورش در ایران برای اجرای کنسرت هم گفت: «سه یا چهار سال پیش بود که مصطفی کبیری برایم دعوتنامه‌ای فرستاد و گفت می‌خواهد در ایران برای شیلر کنسرتی ترتیب دهد. ما بسیار ذوق‌زده شدیم و جواب مثبت دادیم. این برای من افتخار و شادی بزرگی بود که موسیقی‌ام در جای دیگری از دنیا جز آلمان، هواداران خود را دارد.»

ون دیلن که به همراه دو عضو دیگر گروه شیلر قطعاتی چون Ultramarine ، Once Upon A Time، Ruhe، Berlin Moskau، Schwerelos، Polarstern، Tiefblau، Leben… I Feel You، Sehnsucht، Klangwelten و…. را در کنسرتشان در ایران اجرا کرد در مورد چگونگی انتخاب این قطعات و چگونگی تنظیم ریتم و تمپوی آن‌ها گفت: «وقتی می‌خواهم موسیقی اجرا کنم، انتخاب قطعات را براساس زمان و مکان و حس و حالی که در آن هستم انجام می‌دهم چون من با تمام وجودم کار می‌کنم. من سعی می‌کنم عقیده و منطق را رها کنم و از قلبم الهام بگیرم و سعی می‌کنم آن چیزی را که قبلم به من می‌گوید انجام دهم و هیچ وقت با منطق جلو نمی‌روم چون در موزیک امکان‌پذیر نیست. گروه شیلر دو طرف دارد؛ یک طرفِ رمانتیک و یک طرفِ پرشور و هیجان‌زده. ما کنسرت‌های زیادی در اروپا داشته‌ایم با همین ریتمی که این جا دیدید اما هر شبی که از اجرایمان در ایران گذشت احساس کردیم برای تماشاگر ایرانی باید ریتم و تمپویمان را کمی تندتر کنیم.»

کریستوفر ون دیلن به همراه دو عضو دیگر گروهش هر شب از تماشاگران‌شان و واکنش‌های آن‌ها در تالار وزارت کشور فیلم می‌گیرند، او در مورد چرایی این اتفاق توضیح داد: «من تا به حال در زندگی‌ام، در هیچ کدام از کنسرت‌هایم از تماشاگران فیلم نگرفته‌ام و این اولین بار است که چنین کاری می‌کنم. واکنش تماشاگران آن قدر ما را شوکه کرد که فکر کردم تنها چیزی که می‌شود با آن، این هیجان را نگه داشت و به دیگران نشان داد فیلم است. اگر فیلم نمی‌گرفتم، به آلمان که برمی‌گشتم هر چقدر توضیح می‌دادم ممکن بود هیچ کس باور نکند و فقط با فیلم است که می‌توانم نشانشان دهم که در کنسرتم در ایران چه گذشت.»

او ادامه داد: «در آلمان که کنسرت می‌گذاریم تماشاگران روی صندلی‌هایشان می‌نشینند و سعی می‌کنند خودشان را عقب نگه دارند، آن‌ها فقط ابتدا و انتهای کنسرت دست می‌زنند و این دیگر برای ما عادت شده است ولی در این جا آن قدر واکنش‌ها متفاوت بود که از شب اول تصمیم گرفتیم از تماشاگران فیلم بگیریم و تا شب آخر هم به این کار ادامه خواهیم داد.»

در ادامه مصطفی کبیری از مدیران شرکت نای و نی در مورد دشواری‌های دعوت از موزیسینی بین‌المللی برای حضور در ایران گفت: «هماهنگ کردن با هنرمندان خارجی برای حضور در ایران از این لحاظ دشوار است که ما باید ابتدا مدارک لازم برای کسب مجوز برای آن‌ها را در دست داشته باشیم که بتوانیم به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارئه دهیم، برایشان مجوز اجرا بگیریم و بعد با آن‌ها قرارداد ببندیم، از آن طرف هنرمندان روش کارشان به این صورت است که اول باید با آن‌ها قرارداد ببندید، تا بعد مدارکشان را به شما ارئه دهند. بخشی از تلاش ما صرف حل کردن این مشکل و جاانداختن این موضوع برای گروه شیلر شد که پیش از عقد قرارداد باید مدارکشان را به صورت کامل تحویل بگیریم و بعد از این ماجرا، ادامه کار توسط مهدی کاشی پیگیری شد.»

در ادامه مهدی کاشی دیگر مدیر شرکت نای و نی افزود: «ما در کشورمان مشکل گرفتن مجوز برای اجرای موسیقی‌های بی‌کلام و کلاسیک نداریم و اتفاقا دفتر موسیقی و فرزاد طالبی، مدیرعامل این دفتر دوست داشتند این اتفاق رخ دهد و از ما حمایت بسیاری کردند. بعضی دوستانمان با تعجب از ما می‌پرسیدند که چطور مجوز گرفتید؟! و باید بگویم مجوز گرفتن از طُرُق قانونی، کاری ندارد اما تعداد کسانی که ریسک دعوت از موزیسین‌های به نام بین‌المللی را بپذیرند کم است. آن هم در شرایطی که باید به ریال بگیرید و به یورو پرداخت کنید.»

کاشی ادامه داد: «این اتفاق شاید برای همکاران من در ایران صرفه اقتصادی نداشته باشد و ترجیحشان این باشد که به جای آن که دو میلیارد هزینه کنند و دو سال صبر کنند تا پولشان برگردد، با ۱۰۰ میلیون به سراغ برگزاری کنسرت پاپ بروند اما من و مصطفی کبیری از جوانی عاشق موسیقی کلاسیک بودیم و آرزویمان این بود که بتوانیم این کنسرت‌ها را ببینیم. این شب‌ها آدم‌های بسیاری برای ما کامنت می‌گذارند و عکس بلیتشان از کنسرت شیلر را می‌فرستند و خاطراتی تعریف می‌کنند از این که قبلا میلیون‌ها تومان هزینه کرده‌اند تا به آلمان بروند و کنسرت شیلر را ببینند اما حالا می‌توانند با مبلغی بسیار کمتر این کار را در کشور خودشان ببینند. پیغامی هم داشتیم از تماشاگری که می‌گفت بلیت هر پنج شب اجرای شیلر را خریده و می‌خواهد هر پنج شب به تماشای این کنسرت بنشیند.»

او تصریح کرد: «موزیک شیلر نیاز به نورپردازی حرفه‌ای داشت و ما می‌خواستیم چیزی که شما روی صحنه می‌بینید همانی باشد که در فیلم کنسرت‌های شیلر دیده‌اید و برای همین ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیون تومان هزینه نورپردازی کردیم فقط به خاطر این که هم گروه و هم مخاطبان راضی باشند.»

مدیر شرکت نای و نی که در سابقه کاری‌ شرکتش دعوت از کیتارو به ایران هم دیده می‌شود افزود: «ما تصمیم داریم هر دو ماه یک بار با حمایت مردم و مسئولین یک چنین اتفاق بزرگی را رقم بزنیم.»

مصطفی کبیری نیز در ادامه تاکید کرد: «برگزاری کنسرت بین‌المللی حداقل دو فایده دارد. اول این که وقتی هنرمند درجه یک بین‌المللی که ایرانی‌ها برای تماشای کنسرتش به خارج از کشور می‌روند، وارد کشور می‌شود طبیعتا ارز از کشور خارج نمی‌شود و دوم بحث تبلیغات بین‌المللی است. وقتی هنرمندی بین‌المللی می‌پذیرد که به ایران بیاید، در شرایط ویژه‌ای که در خاورمیانه تجربه می‌کنیم نشان‌دهنده امنیت کشور ماست.»

در پایان کریستوفر ون دیلن گفت: «به شما ضمانت می‌دهم که پنج شبی که در تهران روی صحنه رفتم در تمام زندگی‌ام مرا دنبال خواهد کرد. من فقط از آن‌چه روی سن برایم رخ داد صحبت نمی‌کنم و ساعت‌هایی را هم که روی سن نبودم فراموش نخواهم کرد.»