به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، «پریچهر خواجه» درباره‌ی این اثر نوشته است: «اجرای درست و دقیق موسیقی ایرانی، به‌ویژه در امر بداهه‌نوازی و بداهه‌خوانی، مستلزم آشنایی و اِشراف به ردیف این هنر است و این مهم، مطلبی است که همواره بزرگان این هنر بی‌بدیل بر آن توصیه‌های اکید داشته‌اند.
از میان آثار به‌جای مانده در این زمینه می‌توان به ردیف مدون و معتبر میرزا عبدالله اشاره کرد که یکی از جامع‌ترین و شاخص‌ترین منابعی است که امروزه اکثریت قریب‌به‌اتفاق موسیقی‌دانان ایران به آن استناد می‌کنند.
در مجموعه‌ی پیشِ رو، هفت دستگاه از ردیف یاد‌شده با تکنیک‌ها و قواعد نوازندگی ساز قانون تنظیم و نواخته شده است که به‌جهت اشاعه و آموزش نوازندگی این ساز به علاقه‌مندان تقدیم می‌شود.»
این در حالی است که «ماهور» به تازگی کتاب «موسیقی بلغارستان» (تجربه‌ی موسیقی، بازنمود فرهنگ) را نیز منتشر کرده است . این اثر را «تیمُتی رایس» نوشته و «بهناز شایق» آن را ترجمه کرده است.
موسیقیِ بلغارستان بر معرفی سنت غنی و پرتنوعِ موسیقی بلغارستان تمرکز دارد. این کتاب خوانندگان را به گشت و گذاری در چشم انداز موسیقایی بلغارستان می‌برد و بدین ترتیب بررسی می‌کند که سنت‌های روستایی بلغارستان به چه طُرُقی بر بازنمود و تفسیر موسیقیِ آن اثر می‌گذارند و تاریخ بلغارستان چگونه در طول دهه‌ها بر موسیقی‌اش تاثیر گذاشته است. این کتاب همچنین نشان می‌دهد که علی‌رغم تغییرات اجتماعی که به واسطه‌ی صنعتی‌سازی، مدرن‌سازی و شهری‌سازی در دوران پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شدند، سنت‌های موسیقایی چه طور همچنان حفظ شدند و به شکوفایی رسیدند.
دیدگاهتان را بنویسید