دهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران با روالی در حال آماده‌سازی است که فعالان این عرصه را با نگرانی‌هایی روبرو کرده که از آن جمله می‌توان به “بخش مسابقه موزیسین‌های اقوام مختلف”، “دستمزدهای بسیار پایین” و “درخواست نمونه کار از اساتید” و برخی دیگر مسائل اشاره کرد.
پیمان بزرگ‌نیا (پژوهشگر و سرپرست گروه سازینه) در گفتگو با ایلنا از نحوه برگزاری این دوره از جشنواره موسیقی نواحی گله کرده و گفت: من همواره از جشنواره موسیقی نواحی حمایت کرده‌ام اما در این دوره از زمانی که از چگونگی برگزاری این جشنواره مطلع شده‌ام و صحبت‌های آقای احمد صدری (دبیر دهمین جشنواره موسیقی نواحی) را شنیده‌ام بسیار احساس نگرانی می‌کنم.
این پژوهشگر در ادامه افزود: وقتی آقای صدری به من زنگ زد و دعوت کرد تا در برگزاری جشنواره موسیقی نواحی همکاری کنم به ایشان گفتم نسبت به جشنواره‌ای که می‌خواهید برگزار کنید نقدهای جدی و مهمی دارم. قرار است در این دوره از جشنواره بخشی به صورت مسابقه برگزار شود منتهی وقتی از واژه مسابقه استفاده می‌شود باید ضوابطش کاملا مشخص باشد. یعنی مثلا باید مسابقه مربوط به نوازندگان ساز دوتار منطقه مشخصی از خراسان و در رده سنی زیر سی سال برگزار شود. اما مسابقه این جشنواره چنین ضوابطی ندارد؛ آقای صدری قصد دارد “بخشی”ها را با “عاشیق”ها مقایسه کند؛ ضمن اینکه هیچ شرایط سنی مشخصی هم ندارد. آنها می‌خواهند یک فرد ۷۰ ساله را برای رقابت در مقابل یک جوان ۲۰ ساله قرار بدهند.
وی همچنین عنوان کرد: خود آقای صدری هم قصد دارد به عنوان داور به قضاوت بخش رقابتی جشنواره موسیقی نواحی بپردازد. البته وی گفته که تعدادی از اساتید هم در کنار ایشان قرار می‌گیرند؛ اما اینکه عاشق‌های آذربایجان یا سایر اساتید مناطق دیگر بیایند و در حوزه‌ای با هم به مسابقه بپردازند که هیچ سنخیتی میان‌شان وجود ندارد؛ بیشتر به رویارویی اقوام شباهت دارد. آخر براساس چه منطقی و با چه اصولی یک عاشیق از آذربایجان با یک بخشی از خراسان به رقابت بپردازند؛ اینها رپرتوارهای متفاوتی با یکدیگر دارند آیا کسی متوجه این موضوع نیست؟ چطور می‌خواهند یک استاد ۷۰ ساله خراسانی را در مقابل مثلا یک جوان ۲۰ ساله از یک فرهنگ موسیقایی دیگر قرار بدهند تا با هم رقابت کنند؟ اینها برای موسیقی نواحی؛ آسیب محسوب می‌شود.
بزرگ‌نیا در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: من گروه “سازینه” را برای حفظ موسیقی نواحی ایران تشکیل دادم و همانطور که می‌دانید در این گروه ۳۰ نفره، بسیاری از اساتید موسیقی مناطق مختلف کشورمان مانند کورش اسدپور، حسین ولی‌نژاد و بسیاری دیگر حضور دارند. آقای صدری به من زنگ زده و گفته که می‌خواهیم شما سه گروه به کرمان بیاورید تا در جریان جشنواره موسیقی نواحی در سه شهر کنسرت برگزار کنند. ایشان برای حضور گروه ۳۰ نفره “سازینه” با این تعداد اساتید مبلغ ۷ میلیون تومان را درنظر گرفته‌اند که هزینه رفت و برگشت گروه ما به همراه سازهایشان از این رقم بیشتر می‌شود.
این موزیسین همچنین عنوان کرد: من به آقای صدری می‌گویم اگر ایشان توانستند ۷ داستان از موسیقی مناطق مختلف را روایت کنند من به ایشان ۷ میلیون تومان می‌دهم؛ ایشان خودشان را محقق معرفی می‌کند؛ یعنی ایشان نمی‌داند دستمزد آقای کورش اسدپور، ولی‌نژاد، صلاح خضری و بقیه اساتید چقدر است؟ این رفتار ایشان توهین به اساتید موسیقی نواحی محسوب می‌شود.
سرپرست گروه “سازینه” در ادامه افزود: رفتار ناشایست دیگری که در دهمین جشنواره موسیقی نواحی اعمال شده؛ این است که دست‌اندرکاران جشنواره از اساتید کشورمان نمونه کار می‌خواهند. یعنی دوستان در ستاد جشنواره، آقای ولی‌نژاد را نمی‌شناسند که از ایشان نمونه کار می‌خواهند تا بتوانند تصمیم بگیرند ایشان را به جشنواره نواحی بیاورند یا نه؟ یعنی این دوستان آقای بلوچی‌نسب یا عاشیق‌ها و بقیه هنرمندان این عرصه را نمی‌شناسند که از آنها چنین تقاضایی کرده‌اند؟ چطور به خودشان اجازه می‌دهند از اساتید موسیقی نواحی نمونه کار بخواهند؟
وی گفت: بخش دیگری که نقد جدی به آن وجود دارد مبحث “داستان پردازی” در موسیقی نواحی است که این جشنواره براساس آن قرار است برگزار شود. جشنواره نواحی در سال ۹۰ مگر با محوریت “داستان پردازی” برگزار نشد؟ امسال هم جشنواره عاشیق‌ها در تبریز، جشنواره بخشی‌ها در خراسان و جشنواره‌های دیگری که در این سال‌ها برگزار شده همواره به مبحث “داستان‌پردازی” پرداختند. سئوال اینجاست چرا این دوستان به بخش‌های بسیار مهمی از رپرتوار موسیقی نواحی ایران که در حال از بین رفتن است و انتظار می‌رود به این بخش‌ها که تاکنون دیده نشده توجه کنند؛ نمی‌پردازند؟
پیمان بزرگ‌نیا همچنین گفت: بخش مهمی از موزیسین‌های موسیقی نواحی ما با مشکلات جدی مالی و معیشتی روبرو هستند آن وقت به‌جای اینکه حداقل به واسطه چنین جشنواره‌هایی به آنها بیشتر توجه شود و شان آنها به واسطه دستمزدهای متناسب‌شان رعایت شود، اتفاق دیگری روی می‌دهد.
وی در ادامه افزود: جشنواره موسیقی نواحی ایران در دهه هشتاد بسیار با شکوه و مناسب برگزار شد اما در دهه نود هیچ توجهی که راضی‌کننده باشد به این جشنواره نشد. هنرمندان نواحی ما در انزوال دارند و یکی یکی از بین می‌روند و انتظارهای جامعه موسیقی از مسئولان در این زمینه بسیار بالاست. آقای محمدرضا درویشی می‌گفت سال ۱۳۹۲ آمدند به من حکم دبیری جشنواره نواحی را دادند و من هم طرحی به آنها برای برگزاری این جشنواره دادم اما بعد از آن دیگر اصلا سراغم نیامدند و همه چیز تمام شد. با این شیوه‌ای که در پیش گرفته شده؛ اصلا وضعیت خوبی در انتظار موسیقی نواحی ایران نیست.
دیدگاهتان را بنویسید