همایون نصیری پس از سالها همکاری با هنرمندانی چون پیمان یزدانیان، علی صمدپور، فردین خلعتبری، مجید انتظامی، احمد پژمان، اردوان کامکار، علیرضا عصار و… در سال ۱۳۸۱ گروه دارکوب را به همراه دوستانش تاسیس کرد و با تاکید بر سازهای ضربی، توانست عده زیادی از مردم را به سوی خود جلب کند. موسیقی گروه دارکوب نوعی موسیقی تلفیقی و ریتمیک است که میتوان آن را بهعنوان یک تجربه جدید دید و شنید و بدون هراس از نوگرایی این گروه، آن را دستکم بدون پیشداوری و بهعنوان یک تجربه جدید پذیرفت. گروه دارکوب با بهرهگیری از مجموعهای از سازهای ریتمیک و ضربی مانند پرکاشن و دمام در کنار سازهایی چون گیتارباس، ترومپت، پیانو و کیبورد، گیتار فلامنگو، درامز، گیتارالکتریک، کمانچه، دی جی ریدو، ساکسیفون و سازهای محلی بوشهر روی صحنه رفت و در هر قطعه بار اصلی را به دوش یکی از سازها انداخت. اگرچه ویژگی همه قطعات، ریتمیکبودن آنها بود اما سازهای ترومپت، گیتار، کمانچه و… نیز سازهای ریتمیک را همراهی میکردند. در حقیقت نوع کار دارکوب بهگونهای است که نمیتوان به درستی گفت که ساز اصلی گروه کدام است؛ دارکوب به سازهای ضربی، بادی و زهی به یک اندازه اهمیت میدهد اما پایه اصلی قطعات بر سازهای ضربی استوار است. این گروه طی روزهای آینده به بهانه دهسالگی خود کنسرتی را در برج میلاد تهران برگزار میکند.
همایون نصیری در گفتوبا فارس درباره ده سالگی گروه دارکوب میگوید: «ما از اردیبهشت ۸۶ شروع کردیم و اکنون ۱۰ سال از فعالیت ما میگذرد. عزیزان هنرمند زیادی در مقاطع مختلف با ما همکاری کردند و جدا شدند. در مراحل ضبط کردن کارها نامهربانی هایی از شرکت ها و بعضی برنامه گذارها دیدیم ولی خداروشکر خودمان پشت هم بودیم و با هر سختی که در این راه وجود داشت به خاطر عشقی که به کارمان داشتیم ده ساله بشویم. امیدوارم دهه بعدی را هم جشن بگیریم.»
او ادامه میدهد: «ما در دورهای کنسرت دادیم و ۶ سانس سالن اریکه را پر کردیم که موسیقی تلفیقی کشش سالنهای بیش از ۳۰۰ نفره را نداشت و در دوره خودمان خیلی از خط ها را شکاندیم.خداروشکر می کنم که اکنون گروه هایی که این نوع موسیقی را کار می کنند بیشتر شده اند و هم اینکه این نوع موسیقی مخاطبین بیشتری دارد.»
نصیر درباره تجربه همکاری دارکوب با چهرههای سینمایی میگوید: «در ابتدا حامد بهداد عزیز و مهران مدیری با ما بودند. آقای مدیری که همیشه به من لطف داشتند در آلبوم اول دارکوب با ما همکاری کردند. کارهایی که با آقای مدیری و بهداد انجام دادیم همیشه ماندگار شده است. وقتی حامد بهداد به روی صحنه آمد همه انتظار داشتند که یک کار روتین مثل کارهای دیگر درمورد خال لب و قوس ابرو و … بخواند ولی یک باره دیدند که اینگونه نیست و « آقام حنا می بنده» می خواند و چیز دیگری کاملا متفاوت از انتظارات مردم خواند.»
این نوازنده سازهای کوبهای میگوید: «کار ما تکراری و روتین نبود و فرق داشت. کارهای ما فقط به واسطه شهرت آن افراد نبود و به دلیل توانایی آن ها هم بود. این همه هنرمند چه بازیگر و چه در شاخه های دیگر آمدند و خواندند، ولی الان کجا هستند و چقدر توانستند دوام بیاورند. ولی در گروه ما کارشان را جدی انجام دادند و توانستند همان کار را روی صحنه ببرند. من همیشه از آن ها دفاع کرده ام و همیشه گفته ام که موفقیتشان هم به واسطه توانایی و هم به واسطه شهرتشان بوده است.»
نصیر در پاسخ به این سوال که چرا دارکوب به جای انتشار آلبوم، تمرکز خود را بر روی تکآهنگها گداشته نیز میگوید: «شما دو سال میآیید و روی یک آلبوم زمان میگذارید و در نهایت با پخش نامناسب نابودتان میکنند. پس این کار را نمیکنیم و تک تک بیرون میدهیم تا حداقل به گوش مردم برسد و وقتی ده آهنگ شد در یک مجموعه روی یک سی دی میزنیم تا بیرون بیاید. برای پخش آلبوم ما را خیلی اذیت کردند و همیشه حرص می خوریم که چرا آلبوم همه جا نیست و در اخر به مردم می گوییم توروخدا بروید و دانلود کنید تا بشنوید.»
او میافزاید: «ما برای کار جدیدمان به فکر درست کردن ویدئو هستیم و خداروشکر دوستانی در کنارمان هستند که همسو با فکرهایمان کار کنیم. ما در موسیقی مان وسواس داریم و طبیعتا در ویدئو هم همین وسواس را داریم چون به هرحال خروجی، خروجی دارکوب است و سعی می کنیم چیزی در حد و کیفیت کار خودمان باشد چون به هرحال مخاطبانمان از ما انتظاراتی دارند.»
نصیری درباره انتقاداتی که گاها درباره نوع موسیقی این گروه گفته میَود نیز گفت: «هرکاری موافق و مخالف دارد و انتقادهای سازنده همیشه به ما کمک می کند. من همیشه گفته ام ممکن است در مقاطعی ایراداتی داشته باشیم که خودمان متوجه نباشیم ولی هنگامی که از افراد صاحب نظر کمک می گیریم و می بینیم انتقادهای سازنده می کنند با کمال میل می پذیریم.»
این آهنگساز درپایان این گفتگو از کنسرت پیشروی این گروه نیز گفت: «هیچ وقت نگرانی لغو کنسرت نداشتیم و همیشه در چارچوب قوانین تعیین شده حرکت کردیم ولی تشنه هستیم. بعد از دو سال من روزشماری می کنم که ۵ خرداد برسد. نمی خواهم اسمش را زورآزمایی بگذارم ولی می خواهم بدانید که دو سال نبودیم کار می کردیم. دو سال اذیتمان کردند و به ما اسیب زدند و اکنون آمده ایم که بگوییم ما هستیم و آن ها نتوانستند کار را درست انجام دهند. ما هنوز پر قدرت هستیم و «دارکوب» در موسیقی تلفیقی حرف برای گفتن دارد. خیلی پرانگیزه تر از قبل با حفظ کاراکتر دارکوب کارهای جدید می سازیم و امسال پرفعالیت تر از سال های گذشته خواهیم بود.»
دیدگاهتان را بنویسید