هزارصدا

یکی دیگر از برنامه های بخش پاپ هزارصدا، ساعت ۱۵ روز جمعه ۸ بهمن ماه در سالن اصلی فرهنگسرای ارسباران برگزار ‌شد. در این برنامه دو موزیسین و خواننده طراز اول موسیقی پاپ از دو نسل در کنار یک ترانه سرا و آهنگساز باسابقه در کنار هم نشستند تا تیم داوری این برنامه شکل ویژه ای داشته باشد و برای اولین بار یک خواننده ی صرف در گروه داوری حضور نداشته باشد. استاد بابک رادمنش، بهروز صفاریان و سعید امیراصلانی داوری این برنامه را به عهده داشتند، آثار جوانان را بررسی کردند، نطراتشان را گفتند و در پایان نفرات برگزیده را اعلام کردند.

در بخشی از برنامه، نصیری از اتاق فرمان خواست کلیپی را پخش کنند که «زمین خشک تر» با موسیقی و صدای پدر و پسر مشهور سینمای ایران، بابک رادمنش و سامی یوسف بود. پخش این کلیپ مورد استقبال حضار قرار گرفت. نصیری گفت درست است که سامی یوسف یک هنرمند بین المللی و هنرمند طراز اول کل جهان اسلام است اما ما او را ایرانی می دانیم و به وجودش افتخار می کنیم. سپس استاد رادمنش درباره ماجرای موزیسین شدن سامی صحبت کرد و گفت: «سامی بچه بود. یک روز گریه کرد و گفت تو به همه ساز یاد می دهی و فقط به من یاد نمی دهی. گفتم پسرم اگر از روی نت یاد بگیری به تو درس می دهم. چه سازی را دوست داری؟ گفت: تنبک. من کلیه سازهای سنتی را درس می دهم به اضافه ویولن. ما هر سال با خانمم می آمدیم تهران و یک بار که آمدیم، یک تنبک با دهانه کوچکتر برایش خریدم و بردم. به او گفتم این کتاب استاد حسین تهرانی هست و این هم تنبک. دو سه صفحه هم به او درس دادم و گفتم من می روم بیرون و عصر که برگشتم ببینم چقدر درست را یاد گرفتی. عصر که برگشتم گفت بابا. یک چیزی بگویم نارحت نمی شوی؟ گفتم نه. گفت من همه کتاب را زدم. باور نکردم اما واقعا هر جای کتاب را باز کردم زد. آن موقع بود که متوجه شدم خداوند به او نبوغ داده و معمولی نیست.

رادمنش با اذعان به این نکته که «هر هنری باید در ژن آدم باشد» افزود: «دیدم خداوند به او بیشتر از همه لطف کرده. یک روز هم گفت بابا می توانم ساز دوم هم انتخاب کنم؟ گفتم بفرما. گفت سنتور. کتاب آقای پایور را باز کردم و مضراب دادم دستش و به او یاد دادم و چند صفحه هم برایش زدم و یاد دادم. نشان به آن نشان که هفته دوم و سوم در جشن های مدرسه، خودش ساز را کوک می کرد و ضمن اینکه ردیف می زد، کارهای بتهوون و موتزارت را هم می زد. خدا را شکر می کنم که خدواند چنین فرزندی به من داده. پسر دیگرم باران هم کارهای مرا با نظارت من تنظیم می کرد چون من نمی توانم با کامپیوتر کار کنم.»

این آهنگساز و خواننده پیشکسوت درباره آشنایی سامی یوسف با سازهای دیگر هم گفت: «سامی کم کم همه سازها را یاد گرفت. سیزده سالش بود که با مادرش آمد ایران و وقتی برگشت گفت استاد جلیل شهناز یک قطعه زده و زد(قطعه را زمزمه می کند). وقتی این را زد بلند گریه کردم. خانمم گفت چرا گریه می کنی؟ گفتم مگر می شود بچه سیزده ساله اینقدر قشنگ تار بزند. من به جز آقای فرهنگ و آقای شریف تار به این زیبایی نشنیده بودم. او همه سازها را زد و فقط ویولن نزده بود. یک روز وقتی چهارده سالش بود رفته بودم بیرون برگشتم دیدم از اتاق کارم صدای ویولن یاحقی می آید. با خانمم گفتم کی آنجاست؟ دیدم سامی پایش را گذاشته روی آمپلی فایر من و اکو را زده و سیم را وصل کرده و دارد ویولن می زند. اسمش سیامک است و انگلیسی ها می گفتند سامی و ما هم می گوییم سامی. گفتم سامی جان تو کی ویولن یاد گرفتی؟ گفت الان بار اول است. واقعا استعداد بینظیری و نبوغ خاصی داشت.»

رادمنش درباره اینکه چرا سامی یوسف به ایران نمی آید هم گفت: «آرزوی سامی این است که به ایران بیاید. او یکی از بیست و شش سفیر سازمان ملل و سفیر صلح و غذاست و همچنین با کمپانی آندانتک قرارداد دارد و این دو موضوع باعث شده نتواند به ایران بیاید. چند وقت پیش گفت حالا که نمی توانم برای کنسرت بیایم می خواهم همینجوری بیایم ایران. سامی نمی تواند اینجا کنسرت بگذارد، چون اینجا نمی توانند پول آن کمپانی را بدهند. خودتان هم می دانید که سامی اگر پولی هم بگیرد بیشتر به خیریه ها می دهد. او خیلی بچه مومنی ست و اخلاق های خاص خودش را دارد. خدا رو شکر که هم دوستش دارند. به من می گوید همه جای دنیا مرا مثل فرزندشان دوست دارند و من می گویم که این لطف بزرگ خداوند است.»