کل اخبار 43993اخبار امروز : 0
آهنگساز، نوازنده کمانچه و سرپرست گروه ترنگ درباره سازهای فراموش شده منطقه کرمانشاه و کردستان می‌گوید: برخی از سازها به دلیل عدم توجه از بین رفته‌اند و دیگر از آنها استفاده نمی‌شود. «موکش» یکی از سازهای فراموش شده است که دیگر وجود ندارد. این ساز شبیه کمانچه است. ساز «شمشال» هم چنین وضعیتی دارد و نوازندگان بسیار اندکی دارد.
مهدی آذرسینا درباره فعالیت‌های هنری‌اش در شهر تبریز می‌گوید: آن زمان که به تبریز رفتم گروهی متشکل از سازهای ایرانی تشکیل دادیم که به موسیقی دستگاهی می‌پرداخت و استاد بیگجه‌خانی نیز تشریف داشتند. از تهران نیز خوانندگانی با ما همکاری می‌کردند مثلا آقای رضوی سروستانی برای دو کار دعوت شدند. ارکستر ملی تبریز در آن مقطع آثار بلند بالایی عرضه کرد. آثار ارکستر ملی تبریز زنده و تصویری بود. یعنی به استودیوی تلویزیون می‌رفتیم و آثارمان را اجرا می‌کردیم و پخش می‌شد. آن زمان خبری از پلی‌بک و کارهای این چنینی نبود.
آنچه مهدی خالدی (نوازنده صاحب سبک ویولن) را از دیگر هم‌نسلانش متمایز کرده، شیوه نوازندگی اوست. می‌توان گفت مهدی خالدی پس از حسین یاحقی و ابوالحسن صبا، سومین سبک شاخص ویولن نوازی ایرانی را پدید آورده است.
