شهرام ناظری ـ شوالیه آواز ایران ـ در ادامه‌ی اولین اجراهای شاهنامه‌خوانی در ایران، شب گذشته ـ جمعه۱۳اسفندماه ـ در تالار رودکی شهر اصفهان به صحنه رفت.
به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری ایران(ایسنا)،این اجرا در تالار «رودکی» در بخش‌های اشعار مولانا و شاهنامه‌خوانی اجرا شد.
این اجرا که در آستانه‌ی هزار و یکمین سال سرایش شاهنامه برگزار می‌شد با استقبال اصفهانی‌ها همراه بود.
در این اجرا ابتدا «تلفیقی اشعار مولانا» با سازهای عود، تار، دف، کمانچه،تنبک خوانده شد که در سرآغاز آن، ناظری به اجرای خود در سال۸۰ در «باغ غدیر» اصفهان اشاره کرد و یادآور شد: متاسفانه در اجرای ده سال پیش شرایط خوبی فراهم نبود و اکنون نیز جهان به گونه‌ای شده‌است که اجرای این‌گونه برنامه‌ها با دشواری همراهی است.
او به ظرفیت سالن رودکی اشاره و تاکید کرد: این سالن هزار نفر گنجایش دارد و اگر در شهرهای ایران سالن‌هایی با کیفیت بیشتر ایجاد شود، امکان برگزاری اجراهای بهتری فراهم می‌شود. خصوصا در اصفهان که مردم هنرشناس هستند.
شهرام ناظری در بخش دیگری از سخنانش به حضور شاهزیدی استاد آواز در اجرایش اشاره کرد و افزود: ما از استاد شهناز و کسایی برای شرکت در این اجرا دعوت کردیم که به علت کسالت امکان حضور نیافتند.
به گزارش ایسنا، در کنسرت شب گذشته صدای شوالیه‌ی آواز ایران با اشعار مولانا چون «چو خیال تو درآید به دلم رقص کنم»،« پیدا شدم پیدا شدم پیدای ناپیدا شدم»، «عاشقی پیداست از زاری دل»،«باز آمدم باز آمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم» همراه شد.
در بخش دوم که اولین اجرای شاهنامه فردوسی در ایران را در بر می‌گرفت، اشعار فردوسی با نوای سازهایی چون عود، تار، کمانچه، تنبک، دهل، سازهای کوبه‌ای، همنوازی چهار نفره تنبور همراه بود.
ناظری در سراغاز این بخش با اشاره به اولین اجرای شاهنامه فردوسی در ایران تصریح کرد: این قسمت آن بخشی از شاهنامه‌ی فردوسی را در بر می‌گیرد که برافراشتن درفش کاویانی توسط کاوه‌ی آهنگر را شرح می‌دهد.
وی افزود: ما تا به حال چندین بار بر روی شعر‌های شاهنامه کار کرده‌ایم که هیچ‌یک تا به حال به اجرا نرسیده است و یکی از انواع آن این ترکیب است که نگاهی مقامی است.
او ادامه داد: شاهنامه به دلایل اجتماعی- تاریخی در موسیقی سنتی ازبین رفته است و نیست و صد سال که هیچ خواننده‌ای به شاهنامه اشاره نکرده است و تنها در موسیقی سنتی ما صرفا یک نگاه غزل‌وار وجود داشته است، اما خوشبختانه در برخی قسمت‌های ایران در بین قومیت‌ها یک موسیقی بومی و حس حماسی شاهنامه وجود دارد هرچند خیلی کم شده است اما موسیقی مقامی ما این فضاهای اسطوره‌ای و لحن‌های حماسی که در حقیقت به اوستا و حتی قبل از آن بر می‌گردد، وجود دارد. لحن‌هایی مانند«مور»، «هوره»، «سیاه چمانه» یک سری لحن‌هایی هستند که دیگر در موسیقی سنتی نیست، اما در موسیقی مقامی تنوع دارد.
وی افزود: از آنجا که موسیقی مقامی کمی نا آشنا است، هضمش سخت است و من فکر می‌کنم این اجرا باید به صورت سی دی در بیاید و بارها شنیده شود که درک شود.
به گفته‌ی این هنرمند؛ این اجرا از فضاهای موسیقی سنتی ایران گرفته شده است.
شهرام ناظری با اشاره به اجرای موسیقی در این آواز گفت: ما دلمان می‌خواست که این اجرا با یک گروه موسیقی صد نفره و اپرا گونه همراه می‌شد که در اندازه‌ی شاهنامه باشد زیرا شاهنامه شخصیت‌های بسیاری دارد و حداقل با پنج خواننده برگزار می‌شد که در ایران حتی دو خواننده نیز همدیگر را تحمل نمی‌کنند که کنار هم بایستند.
وی با اظهار امیدواری کرد: امیدواریم تغییرات فرهنگی به وجود بیاید و هنرمندان با آرامش بیشتری کار انجام بدهند زیرا سال‌هایی گذشته و مسائل موسیقی حل نشده است و امیدوارم دست‌اندکاران امور فرهنگی متوجه این موضوع حیاتی و مهم باشند و بعد از بیش از سی سال به فکر این موضوعات باشند.
بنا بر این گزارش،اولین اجرای شاهنامه خوانی در ایران که شباهتی با آلبوم آواز اساطیر ناظری نیز داشت، دم اساطیری او با همنوازی تنبور و سازهای کوبه‌ای در داستان کاوه و ضحاک مار دوش را روایت می‌کرد که با تشویق‌ها و استقبال پی درپی حاضران همراه بود.
در پایان در پی درخواست تماشاگران، شهرام ناظری،«آتش در نیستان» را اجراء کرد.
دیدگاهتان را بنویسید