رضائی که از نامزدهای مدیرعاملی خانه موسیقی است، در گفت‌وگویی با ایسنا به چند پرسش درباره برنامه‌های خود در صورت دست‌یابی به جایگاه مدیرعاملی پاسخ داد.
او در ابتدا بیان کرد که در تلاش بوده است با توجه به رویکرد مثبت هیات مدیره جدید خانه موسیقی مبنی بر از دعوت از کسانی که گمان می‌کنند می‌توانند به خانه موسیقی در جهت ارتقاء و تحول کمک کنند، برنامه‌هایی ارائه دهد بسته به تجربه و سابقه‌ای که طی ۳۰ سال فعالیت در حوزه فرهنگ و هنر برای او متقرب بوده است.
رضائی تصریح کرد: گمان می‌کنم این توانمندی را دارم که بتوانم تمام تجارب خود را برای تحقق آن برنامه‌ها به کار ببندم و بتوانیم تحول اساسی را با حمایت و بهره‌مندی از راهنمایی‌های بزرگانی که در هیات مدیره خانه موسیقی هستند، رقم بزنیم.
در ادامه این مساله را با او مطرح می‌کنیم که در چند سال اخیر عده‌ای از هنرمندان موسیقی از این نهاد صنفی فاصله گرفته اند، با توجه به این مساله برنامه او برای ایجاد یک فضای متفاوت چیست؟
پاسخ داد: مهم‌ترین رویکردی که به برطرف شدن این نقیصه می‌انجامد، این است که خانه موسیقی باید بتواند از همه پتانسیل‌ها و هنرمندان موسیقی با ایجاد یک راهکار و برنامه مناسب استفاده کند. این پتانسیل بسیار بزرگ و خلاقانه است که قطعا با رجوع به تک تک هنرمندان موسیقی می‌توان از آن به نفع موسیقی کشور و به نفع پیشبرد اهداف خانه موسیقی بهره گرفت.
رضائی ادامه داد: تحقق این امر برای من مهم‌ترین مساله است؛ چون نتیجه مشارکت، مشاوره و استفاده از توانمندی‌های هنرمندان موسیقی را در سال‌هایی که در انجمن موسیقی ایران بودم و همچنین سال‌هایی که در کنار هنرمندان موسیقی عزیز کشور فعالیت‌های موسیقایی می‌کردم، شاهد بوده‌ام و توانسته‌ام به نوعی از این موهبت بهره ببرم.
کاندیدای مدیرعاملی خانه موسیقی تصریح کرد: می‌توان به گونه ای برنامه ریزی کرد که از تک تک اعضای خانه موسیقی و کانون‌های تخصصی این نهاد صنفی، درست بهره جست و با یک مدیریت دقیق و صحیح، علاقمندانه و فارغ از مغایرت با منافع افراد، به این سمت رفت که کارهای بزرگی را شکل داد.
«بهتر نیست پیش از هر اقدامی، خانه موسیقی تلاش کند اعتماد آن گروه از هنرمندانی که عضو این نهاد نیستند را جلب کرده و از مشاوره آنها بهره‌مند شود؟»
رضائی به این پرسش چنین پاسخ داد: خانه موسیقی باید در کنار برنامه‌های تاثیرگذار و اقدامات مثبتی که انجام می دهد، به مرور به سمت ایجاد آشتی بین بزرگان و اهالی موسیقی و خانه موسیقی برود تا اینکه این هم‌افزایی باعث قدرتمندی بیشتر برای پیشبرد اهداف بزرگتر شود. البته نمی‌توان برای تحقق این امر، زمان دقیقی را تعیین کرد ولی مسلم است که حتما در کوتاه مدت تحول و تحرک در اتفاقات مشهود خواهد بود.
او یادآور شد: در سال ۱۳۸۶ که مدیرعامل انجمن موسیقی ایران بودم، توفیق داشتم نخستین نمایشگاه موسیقی و آثار شنیداری تهران را در سالن حجاب برگزار کردم. شاید بتوان گفت آن برنامه در قبل و بعد از انقلاب تنها برنامه‌ای بود که تمام ظرفیت موسیقی را کنار هم جمع کرد. در آن برنامه، از حضور استادانی چون محمدرضا لطفی، پرویز مشکاتیان، شهرام ناظری، حسین علیزاده و همه اساتید بزرگ موسیقی جز استاد شجریان که درگیر کنسرت خارج از کشور بودند، بهره بردیم. با برنامه‌ها و فعالیت‌هایی که شکل دادیم رفته رفته توانستیم این خانواده و روابط را به هم نزدیک کنیم و از دل این روابط کلی اتفاق خوب رقم زدیم.
همچنین از او درباره برنامه‌هایش برای هموارتر کردن مسیر فعالیت هنرمندان زن کشورمان در عرصه موسیقی سوال کردیم که گفت: من توفیق داشته‌ام که سال‌ها در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت کنم و با حوزه حاکمیتی و رسمی فرهنگ و هنر کشور و مدیران طراز اول و ارشد فرهنگی مرتبط بوده و دیدگاه‌ها، نظرات و رویکردهای این دوستان را از نزدیک می‌شناسم و به قوانین و مقرراتی که در حوزه فرهنگ و هنر وجود دارد و خط قرمزها و مسائلی که به نوعی حاکمیت جمهوری اسلامی بر آن تاکید دارد، اشراف دارم.
او تصریح کرد: کسی که این اشراف را داشته باشد، با علاقه به هنر موسیقی می‌تواند راهی را پیدا کند که مسیر در یک روند رو به رشد و اغناکننده‌ای پیش رود. به همین دلیل حتما در این فضا اگر قرار بر فعالیت من بود، خانه موسیقی برنامه ریزی خواهد کرد.
در نهایت از رضائی درباره فعالیت خودش در حوزه موسیقی سوال کردیم. بیان کرد: سال‌هاست که در حوزه فرهنگ و هنر و خصوصا موسیقی فعالیت داشته‌ام. همچنین در حد شاگردی، نوازنده موسیقی هستم و یکی دو ساز را شاگردی کرده و می‌کنم. همچنین تا به حال چند ارکستر ساماندهی کرده‌ام و با حوزه موسیقی بیگانه نیست که البته تخصص من مدیریت فرهنگی و هنری است و کارشناسی ارشد این رشته را دارم.
دیدگاهتان را بنویسید