آلبوم ماه از ساینا زمانیان
آلبوم تکنوازی تار «ماه-Moon » از ساینا زمانیان، بصورت دیجیتال و توسط Music diffusion فرانسه منتشر شد. این اثر از طریق پلتفرم های معتبر بین المللی در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
به گزارش «موسیقی ایرانیان»، ساینا زمانیان بانوی آهنگساز و نوازنده توانای تار، دومین اثر رسمی خود را در قالب آلبوم تکنوازی تار و تحت عنوان «ماه» منتشر کرده که کل این اثر را یک قطعه بلند با همان نام آلبوم تشکیل می دهد. زمانیان اثر خود را در استودیو تم با صدابرداری مازیار مرتاضیه اجرا و ضبط کرده است.
میرعلیرضا میرعلینقی؛ منتقد، پژوهشگر و مورخ موسیقی درباره این آلبوم یادداشتی در اختیار موسیقی ایرانیان قرار داده است که متن آن به قرار زیر است:
«راست پنجگاه را کمتر نواخته و خوانده اند . گویا قدما آن را چندان خوش نمی داشته اند . از استاد وزیری که آن را عملاً ماهور حساب می کرد تا شهنازی و نی داوود که آن را بیشتر لایق امور مشاقی می دانستند و نه شایسته خلاقی . پیش از ۱۳۵۷ و در جریان واپسگرایی ای که به نام “سنت” به خلایق عرضه می شد ، تنها اجرای لطفی/شجریان / فرهنگفر در جشن هنر شیراز به یاد مانده است : کاری تجربی( ونه هنری)، و البته پاکیزه و شسته رفته که بیش از حدود و اندازه هایش ستایشش کرده اند . از دوران صفحات سنگی تنها تکنوازی پیانوی استاد مشیرهمایون شهردار از راست پنجگاه ضبط شده و علی رغم مدت زمان کوتاهش ، بسی باارزش و شایان توجه است . در دهه های گذشته ، تکنوازی سنتور هنرمند شایسته ، آقای پشنگ کامکار در آلبوم بهاران آبیدر ، شنیدنی است . استاد علی اکبرشهنازی گفته اند راست پنجگاه میدان امتحان نوازنده است و باید هم دست و پنجه اش روان باشد و هم حضور ذهنش .
به هر حال این گوی و میدان شماست ! البته راست پنجگاه شما در شنوایی ام گاه سایه هایی از نوا و گاه شور را هم به ذهن متبادر می کند . اجرای شما به من این پندار را می دهد که بیشتر قصدی معطوف به روایتگری داشته اید ؛ تا بازخوانی متنی تقریباً همه از پیش تعیین شده که با عبارت غلط ِ” ردیف نوازی !” ، آن را نامیده اند . این نوع رویکرد با استاد وزیری آغاز شده (هر چند اثر قابلی از آن ضبط نشده) و در تداومی غیرمستقیم و باالمآل متفاوت ، در دهه های اخیر ، به دست توانای استاد حسین علیزاده به اوج طرح و رواج خود رسیده و البته رهروان فراوان یافته است . رهروانی که بیشترشان مقلدانی بیش نیستند و به نظر می رسد حتی معنای حرف ها و هدف های استاد را هم به درستی درنیافته اند و در سطحی ترین لایه های بیرونی آثار ایشان جاخوش کرده اند . فضای صوتی و صناعت اجرای پرشور شما هم بی تردید جز استاد علیزاده تارنواز دیگری را به ذهن وارد نمی کند . با این تفاوت فاحش که : شما بهنگام نوازندگی ، به کمک این تکنیک ، به جستجوی چیزی در درون خود پرداخته اید و قصد تقلید و مشابه سازی از استاد را ندارید . دیگران ادای شور و هیجان و التهاب و خروش را با تار درمی آورند ؛ شما اینها را ” واقعاً دارید ” و ادا درنمی آورید . جملاتتان خواناست ، سکوتهای پس از طنین های آخرین ، زیباست و انرژی اجرایتان در تمام مدت نوازندگی ، بدون اُفت ؛ پابرجاست . محتوا فدای سرعت نشده و شوق حرکت در صداها به سمت تکنیک نمایی و آکروبات بازی نرفته است.
بااین حال ، به نظرم این کار می تواند در آینده به سوی نوعی شکوفایی درونی برسد و در روند ِپذیرش دگرگونی های بسیار ، نکته های ناب را برای بیانش بیابد . مهم نیست که نویسنده این یادداشت با این نوع روایتگری میانه ای دارد یا خیر ، مهم اینست که حرکتی برای بیان خویشتن ، ازسوی ذهنی تربیت یافته و آموزش دیده و فرهیخته ، با تلاش و کوشش ، جستجو شود و هرکز از دست فروگذارده نشود.»
ساینا زمانیان، متولد ۱۳۷۳ با ساز تخصصی تار، فارغ التحصیل از هنرستان موسیقی دختران تهران، دارای مدرک کارشناسی نوازندگی ساز ایرانی از دانشگاه هنر تهران و مقطع کارشناسی ارشد نوازندگی ساز ایرانی در دانشگاه هنر تهران است. او پیش از این نخستین اثر خود را تحت عنوان «۱۱ تصنیف از علینقی وزیزی» توسط ماهور به انشتار رسانده است.
دیدگاهتان را بنویسید