یادداشتی از سامان احتشامی

من سامان احتشامی به عنوان یک هنرمند ایرانی ترجیح می دهم که فقط سالی یک بار کنسرت برگزار کنم، زیرا اجرای کنسرت دارای گرفتاری و دردسرهای خاصی است که اخذ مجوز و سالن اجرا فقط موارد ساده ای از مشقت های برگزاری کنسرت است.

البته باید متذکر شد که به اجرای کنسرت های بی کلام راغب تر هستم تا کنسرت های باکلام؛ زیرا کنسرت های با کلام دارای پروسه طولانی تری نسبت به کنسرت های بی کلام است. من معمولا سالی یک بار کنسرت می دهم و در آن یک مرتبه هم صندلی های سالن پر می شود و تاکنون به این شیوه ادامه داده ام.

در اجرای یک کنسرت، تبلیغات نقش بسیار مهمی ایفا می کند، اما این نقش در عین اهمیت، بسیار گران است. اگر بخواهید تنها یک بار در مطبوعات، آگهی کنسرت منتشر کنید باید هزینه زیادی را متقبل شوید بخصوص این که اگر بخواهید این موضوع را به تنهایی حمایت کنید و از حامی (اسپانسر) کمک نگیرید، هزینه های بسیاری را باید متحمل شوید و اصلا به صرفه نیست.

معمولا ترجیح می دهم در اجرای کنسرت هایم اسپانسری نداشته باشم و با هزینه های شخصی کنسرتم را روی صحنه ببرم. کنسرت ها برای هنرمندان سود مالی چندانی ندارد زیرا باید هزینه اجاره سالن، پول تبلیغات، نورپرداز، صدابردار، نوازنده، لباس، صحنه و… را بپردازید و به همین دلیل پول زیادی باقی نمی ماند.

از انتشار سی دی و کنسرت درآمد چندانی ندارم و اگر تمایلی برای اجرای کنسرت دارم به این دلیل است که این کار می تواند بلیت خوب و مثبتی برای آموزشگاه و تدریسم باشد.

از یک سو، مشکلات هزینه های اجرای کنسرت مطرح است و از سوی دیگر، یک هنرمند در سال تا چه اندازه می تواند تراوشات ذهنی خود را منسجم کند و نهایتا در سال دو یا سه قطعه متمایز می تواند داشته باشد.

اگر هنرمندی بیش از یک یا دو دفعه در سال کنسرت برگزار کند، اصطلاحا تبدیل به یک «میان وعده» و تکرار می شود. در نتیجه شخصیت این هنرمند در میان دیگر هنرمندان زیر سوال می رود.

اما اکنون یک پرسش اصلی مطرح می شود؛ بهترین زمان اجرای کنسرت، چه ماهی از سال است؟ به دلیل بافت سنتی که در کشورمان حاکم است، دارای مناسک ملی – مذهبی متفاوتی مانندعید نوروز، ماه رمضان، محرم، صفر و… هستیم.

اگر بخواهیم تقسیم بندی ماه ها را توضیح بدهیم باید گفت در فصل بهار و با آغاز فروردین، به دلیل عید نوروز و این که معمولا همه در مسافرت یا دید و بازدید به سر می برند، کنسرتی برگزار نمی شود. اردیبهشت، ماه و فصل امتحانات نیم ترم بچه هاست و خانواده ها ترجیحا به مراکز فرهنگی و هنری نمی روند حتی فروش فیلم های سینمایی نیز در این ماه با کاهش چشمگیری مواجه می شود.

خرداد، فصل امتحانات اصلی بچه هاست. با آغاز فصل تابستان و تیر ماه، تب کنکور زیاد است و مرداد به دلیل گرمی هوا و شهریور نیز به دلیل امتحانات مردودی، ثبت نام مدارس یا جابه جایی منازل، کنسرت ها با استقبال مواجه نمی شود.

با فرا رسیدن فصل پاییز و مهر، بازگشایی مدرسه ها را در پیش داریم و مردم هنوز سرگرم تعطیلات و مدارس هستند. تمام هنرمندان و آهنگسازان از اواسط مهر تا آبان یعنی پانزدهم مهر تا پانزدهم آبان می توانند بخوبی فعالیت داشته و این یک ماه به فصل کنسرت لقب گرفته است، اما دوباره از آذر، امتحانات ترم اول دانشگاه ها و مدارس آغاز و دی نیز به دلیل سردی هوا و بهمن هم به دلیل آغاز جشنواره های مختلفی مثل جشنواره فجر، اجرای کنسرت و برنامه های فرهنگی نه تنها اجرای کنسرت دیده نمی شود، بلکه با اقبال نیز مواجه نمی شود.

اسفند، آخرین ماه از فصل زمستان نیز مردم در حال خرید و آمادگی برای سال نو هستند و در نتیجه فرصت کافی برای کنسرت ندارند.

پس باید گفت، هنرمندان ایرانی تنها یک ماه در سال برای برگزاری کنسرت، زمان ایده آل دارند البته اگر این ماه هم مصادف با محرم، صفر، رمضان یا شهادت پیشوایان دین ما نباشد.