مراسم پاسداشت «محمد میرزاوندی» که نوای آشنای «دایه دایه» متعلق به اوست و به علت سکته مغزی نزدیک به ۲۵ سال است سکوت اختیار کرده، شامگاه سه‌شنبه با حضور محسن رضایی فرمانده پیشین سپاه و دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، علی مرادخانی معاون هنری وزیر ارشاد، محمد بازوندی مدیرکل صدا و سیمای مرکز لرستان، اردشیر کامکار نوازنده ویلن و کمانچه، سید نظام‌الدین موسوی مدیرعامل خبرگزاری فارس و برخی چهره‌های دیگر در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.
در ابتدای این مراسم، سجاد نوروزی – مدیر فرهنگسرای اندیشه – در سخنانی تصریح کرد: نکوداشت میرزاوندی، نکوداشت هنر ملی، بومی و تاریخی ماست. امیدوارم جوانان ما بیش از توجه به موسیقی غربی به موسیقی بومی و فولکلور توجه کنند.
در ادامه، سید نظام‌الدین موسوی – مدیرعامل خبرگزاری فارس – اظهار کرد: افتخار داریم که در کنار هنرمندان این سرزمین، برگ سبزی تحفه درویش را به ساحت بزرگمردی از جنس حماسه که با وجود ۲۵ سال سکوت ظاهری، نوای او همچنان در تار و پود ما طنین‌انداز است، تقدیم کنیم.
او میرزاوندی را یکی از عناصر هویت‌بخش فرهنگ و هنر معاصر لرستان و ایران دانست و ادامه داد: او از مفاخر و ستارگان موسیقی لرستان و ایران‌زمین است که سرود «دایه دایه» را در دوران جنگ خواند؛ سرودی که امروز بخشی از شناسنامه و هویت ملی ما شده است.
موسوی همچنین خاطرنشان کرد: جنگ می‌گذرد و خرابی‌های آن آباد خواهد شد و حتی جراحت‌های جنگ به‌واسطه امید التیام می‌یابد اما آنچه می‌ماند نمادهایی است که در حافظه تاریخی یک ملت جاودانه است و سرودهای میرزاوندی نیز از این جنس است.
مدیرعامل خبرگزاری فارس افزود: اگر چه این قطعه فولکلور محلی در لرستان، قدیمی است و توسط خواننده‌های دیگر خوانده شده اما در زمان جنگ تحمیلی با خوانش میرزاوندی این ترانه محلی از چکاچک شمشیرهای غیورمردان لرستان تبدیل به یک آوای ملی شد.
او همچنین اظهار کرد: سرود جاودانه «سوار» نشان امید و انتظار است که از روح اساطیری لرستان با حماسه‌های شیعی پیوند برقرار می‌کند. امیدوارم این قدم دیرهنگام به پاس تقدیر از این بزرگمرد پذیرفته شود.
محمد بازوند – مدیرکل صدا و سیمای استان لرستان – دیگر سخنران این مراسم بود که پس از اشاره به جایگاه انقلاب اسلامی ایران در دنیا و ویژگی‌های آن که موجب شده است اصل همگونی انقلاب‌ها را در دنیا زیر سوال ببرد، گفت: «دایه دایه» میرزاوندی که در زمان جنگ انتظار مکتب شیعه را با موسیقی ترویج می‌کرد، بار مفهومی و ارزشی زیادی دارد و نشان می‌دهد که ما مردم لر و ایران‌زمین با خصممان آشتی نخواهیم کرد.
او ادامه داد: حنجره میرزاوندی صدا و حنجره ماندگار است و هیچگاه زخمی نیست. من اطمینان دارم نسل‌های بعد نیز از صدای به این با ارزشی بسیار استفاده خواهند برد.
بازوندی اضافه کرد: اعتراف می‌کنم که سبک کاری افرادی چون میرزاوندی یا ایرج رحمانپور موسیقی لرستان را نجات دادند. ما مردم لرستان اعتقاد داریم که موسیقی، معلول سرشت آدمی است و میان موسیقی و فطرتمان پیوندی ناگسستنی بسته‌ایم.
مدیرکل صدا و سیمای استان لرستان با بیان اینکه موسیقی در میان اهالی لر و لک پیش از زندگی و پس از مرگ وجود دارد، به این نکته اشاره کرد که دخترکان لر پیش از زمان بلوغ و ازدواج در عالم خیال و بازی‌های کودکانه برای عروسکان خود لالایی می‌خوانند، پس از ازدواج کودکان خود را با موسیقی فاخر لری و لکی همراه و پس از مرگ عزیزانشان با موسیقی لری مویه می‌کنند.
در ادامه، کلیپی درباره میرزاوندی و سرود «دایه دایه» پخش شد.
سپس ایرج رحمانپور – خواننده لر – پشت تریبون رفت و اظهار کرد: ما به عنوان همشهری‌های میرزاوندی همیشه پز صدای او را می‌دهیم. هیچ صدایی مانند صدای او پاسخگوی زمان جنگ نبود. اولین باری که این صدا را شنیدم با وجود اینکه خودم خواننده بودم، بر خود لرزیدم.
او افزود: دست تقدیر، میرزاوندی را به ما داد. کاش این صدا برای همیشه بود اما تقدیر صلاح دانست که این صدا را در اوج کار خود نگاه دارد. حق او بیش از اینهاست. زندگی در شرایط بحرانی، جواهرات و یاقوت‌های خود را رو می‌کند و میرزاوندی‌ها را به ما می‌دهد اما ما در مورد آنها کوتاهی می‌کنیم.
این خواننده با بیان اینکه به موضوعات سیاسی کاری ندارم، گفت: تا چه اندازه نهادهای دولتی از هنرمندان حمایت کرده‌اند؟ ما و هنر را بیشتر دریابید.
سپس فرج علیپور – کمانچه‌نواز لرستانی – به درخواست مجری برنامه روی صحنه رفت تا با همراهی ایرج رحمانپور، اجرایی داشته باشند.
پیش از این اجرا، رحمانپور اظهار کرد که غافلگیر شده است و می‌خواهد به صورت بداهه در حدی که شایسته میرزاوندی باشد، بخواند. او اجرای خود را با آواز و به زبان لری با عبارات «برای میرزاوندی چه بخوانم؟ او که خودش همه چیز را خوانده است»، شروع کرد و سپس قسمتی از ترانه لری «دسمه بیر تا بکه گل» را خواند.
در بخش دیگری از این مراسم، شجاع دریکوند – مشاور استاندار لرستان در امور اقوام – اظهار کرد: دین‌داری و شجاعت ناشی از عشایری‌بودن میرزاوندی او را در انقلاب نگه داشت. او برای دلگرمی امام (ره) و مردم ایران سرود. محسن رضایی بارها گفت لرها در همه تاریخ هیچگاه پای قراردادی که به ضرر ایران باشد، نرفتند و چیزی امضا نکردند. افتخار ما این است که در زمان ریاست جمهوری مقام معظم رهبری به طور اختصاصی این سرود را برای ایشان خواند که مورد توجه قرار گرفت.
او سپس متن پیام استاندار لرستان را در مورد میرزاوندی قرائت کرد و در پایان به محسن رضایی گفت: شما رزمندگان لرستان را فراموش نکرده‌اید اما خواهش می‌کنم دیر به سراغ این استان نیایید.
سپس محسن رضایی – دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام – پشت تریبون رفت و تصریح کرد: برای من افتخاری است در میان هنرمندان و هنردوستان باشم و از هنر استاد میرزاوندی تقدیر کنیم. وقتی هنرمند هنر خود را با تعهد و مسئولیت‌پذیری پیوند می‌زند، یک هنر حقیقی خلق می‌شود. هنر میرزاوندی سراب نیست، حقیقت است. صدایش که می‌جوشد قلب و روح او در خروش است، به همین دلیل است که اقوام دیگر، از طریق دل این انسان اشک از گوشه چشمشان جاری می‌شود.
رضایی گفت: حقیقت هنر چیزی جز وصل آسمان و زمین نیست. هنر واقعی جلوه واقعی انسان متعهد در محضر خداوندی است. آقای میرزاوندی از ۱۶ سالگی متوجه هدیه‌ای شد که خداوند به او داده است و خیلی زود متوجه شد که از علم هم باید استفاده کند و یک هنرمند روشنفکر در یک مقطع حساس انقلاب اسلامی ظهور کرد و در برابر قدرت‌های عالم، غیرت ایرانیان را به خروش وا داشت.
فرمانده پیشین سپاه ادامه داد: ارتباط من با این سرود از قبل از انقلاب بود. ششم ابتدایی در مسجدسلیمان بودم که دوستی این سرود مشترک همه لرها را می‌خواند. می‌دانید که از کرمانشاه تا بوشهر و شیراز در زاگرس مرکزی این سرود را به عنوان سرود تاریخی مشترک می‌خوانند. هیچ وقت فکر نمی‌کردم علیه رژیم شاه روزی از این آوا استفاده کنیم و روزگاری دیگر من یک ژنرال بشوم و این سرود در شلمچه، من و همه رزمندگان را به نشاط بکشاند. وقتی میرزاوندی می‌گفت دایه دایه، مادرانی را نشان می‌داد که فرزندانشان را به جبهه‌ها اعزام می‌کردند و قامت بلند رزمندگان پشت خاکریزها را نشان می‌داد که در برابر انبوه تانک‌های دشمن تا آخرین فشنگشان مقاومت می‌کردند.
او اضافه کرد: هنر اگر از تعهد خارج شود تبدیل به صنعت و سراب می‌شود. میرزاوندی نشان داد که هنر معجزه می‌کند؛ همان معجزه‌ای که دیدیم صادق آهنگران هم از زاویه مذهب و دین آن را در جبهه‌های دفاع جلوه‌گر ساخت. این سرود هنوز هم در میان ما ایرانیان، جایی دارد و شما می‌دانید که ایران ما همچنان باید سربلند در دنیا زندگی کند و در برابر دشمنان خود این سربلندی را باید حفظ کند. این سربلندی همه‌اش جنگ با تفنگ نیست. جنگ با فقر هم هست. ما برای سربلندی و آرمان‌هایمان باید روحیه نبرد با تکفیری‌ها و فقر را در خودمان حفظ کنیم. دایه دایه وقت جنگ است و تا نفس داریم باید بجنگیم و در جمهوری اسلامی ایران با این ملت پرافتخار باید به این راه ادامه بدهیم.
در ادامه، از تمبر بزرگداشت میرزاوندی، آهنگ وطن اثر محمد میرزاوندی و کتاب تا نفس دارم می‌جنگم اثر سامان سپه‌وند با حضور محسن رضایی، علی مرادخانی، اردشیر کامکار، سید نظام الدین موسوی و برخی از مسئولان استان لرستان رونمایی شد.
سپس هدایا و لوح‌های تقدیری از سوی معاونت هنری وزارت ارشاد، معاونت فرهنگی هنری شهرداری تهران، شهردار تهران، استاندار لرستان، فرهنگسراهای اندیشه و ارسباران و خبرگزاری فارس به محمد میرزاوندی اهدا شد.
در ادامه، علی مرادخانی – معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی – در سخنانی کوتاه، گفت: موسیقی فولکلور نقش زیادی در تعاملات اجتماعی دارد و در بسیاری از این موارد این هنر در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی ما را همراهی می‌کند. میرزاوندی از هنرمندان خوب ایران است که با وجود سکته مغزی که برای او پیش آمد اما از ارزش‌های او چیزی کم نشد و همچنان روز به روز شاهد معرفی بیشتر او در عرصه‌های جامعه هستیم.
سپس میرزاوندی به صورت پلی بک به اجرای آخرین اثرش به نام «وطن» پرداخت که در توضیح آن گفته شد او به مدت سه ماه برای ضبط این تک‌آهنگ به استودیو می‌رفته است.
او پس از این اجرا گفت: این صدای من بود که شنیدید. واقعا نمی‌توانستم بخوانم. یک سال پیش این آهنگ را خواندم. می‌بخشید که این صدا به درد نمی‌خورد.
در پایان مراسم، از ایرج رحمانپور، اردشیر کامکار، فرج علیپور، محمد میرزاوندی و همسرش نیز تقدیر شد.
دیدگاهتان را بنویسید