کیهان کلهر
کیهان کلهر در کارگاه آموزشی «نگرشی به مقام هنری بیوک آقا شکور‌زاده» گفت: در پوستر این برنامه به عنوان سخنران از من یاد شده بود؛ من سخنران نیستم و حرف‌هایم را با موسیقی می‌زنم اما امروز جایم عوض شده است. دوم اینکه هر موقع کسانی که از یک جنس هستند و موسیقی و فرهنگ را دوست دارند گرد هم آیند؛ غنیمت است و من هم تا اینجا آمدم.
این نوازنده صاحب‌نام کمانچه ادامه داد: من شخص بیوک آقا را از نزدیک ندیدم اما از طریق دوستانم متوجه شدم چنین شخصیتی در مراغه زندگی می‌کند و جدا از فعالیت‌های هنریش؛ روحیات خاصی دارد و انسان آزاده و رهایی است. درواقع او دارای تمام صفاتی‌ست که ما آرزویش را داریم. ما دوست داریم رها باشیم، به دنیا اهمیت ندهیم، به مکانی تعلق نداشته باشیم. شاید همه ما آرزو می‌کنیم مثل بیوک آقا زندگی کنیم اما این نوع زندگی شجاعت خاصی می‌خواهد.
کلهر با اشاره به اینکه به یاد بیوک آقا گردهم آمدیم؛ اظهار داشت: موسیقی در مملکت ما بی‌کس و مهجور است و درواقع همه‌ی داشته‌ی موسیقی خود ماییم. ما باید دورهم جمع شویم و گاهی به هر بهانه‌ای اظهار وجود کنیم و درباره موسیقی صحبت کنیم. چنین برنامه‌هایی به ما می‌گوید؛ در هر منطقه‌ای؛ اشخاصی مثل بیوک آقا حضور داشتند که مثل گل خود رو همه را تحت تاثیر قرار دادند. شما به بچه‌هایتان می‌گویید چنین شخصی با این احوالات در مراغه زندگی می‌کرده و یادش همواره زنده است. درواقع این بزرگداشت برای خود ماست؛ برای ارضا شدن ماست چون چنین افرادی به بزرگداشت نیاز ندارند و همواره میان ما جاری‌هستند.
این استاد موسیقی ایرانی؛ همچنین افزود: افرادی مثل بیوک آقا همواره نغمات‌شان میان ما جاری‌ست حتی اگر آنها ضبط نشده باشد. افسانه‌ها و تعریف‌های ما برای فرزندانمان همیشه باقی خواهد ماند چراکه افرادی هم‌سطح بیوک آقا در هر نقطه‌ای جاری هستند.
او در پایان بیان کرد: چنین گردهمایی‌هایی را همواره مقدم بدانید چون این گردهمایی‌ها کاری می‌کند که کنار هم باشیم. موسیقی ما را به هم پیوند می‌دهد. موسیقی ما طوری‌ست که نه تنها مهجور مانده بلکه خود صنف موسیقیدانان هم از هم مواظبت نمی‌کنند. کسانی که موسیقی و فرهنگ ایران را دوست دارند؛ به بهانه‌ی عدم اجازه فلان ارگان یا نداشتن بودجه همدلی و گفت‌وگو با سایر موسیقیدانان را کنار نمی‌گذارند.. ما هیچ بهانه‌ای برای همدلی و دورهم جمع شدن نداریم.
در سال ۱۳۷۲ علیرضا انصاریان مستندی از زندگی بیوک آقا به نام «زخمه بر زخ» ساخته است که این مستند برای اولین بار نام بیوک آقا را در خارج از شهر مراغه مطرح کرد و پس از آن هنرمندان مطرح داخلی و خارجی برای دیدارش به این شهر سفر کردند. وی بعد از اتمام ساخت مستند «زخمه بر زخم» همچنان زندگی بیوک آقا را تحت نظر می‌گیرد و اتفاقاتی را که بعد از نمایش زخمه بر زخم بر او می‌افتد، در فیلم بیوک آقا به نمایش می‌گذارد.
«بیوک آقا» تلاش ۲۲ ساله فیلمسازی است برای راهیابی به دنیای پر رمز وراز و جوهر شوریده‌ای که تنها، موسیقی آرام‌اش می‌کند. فیلم، روایت کننده مجنونِ عاقلی است که از دنیا کناره گرفته و یا شاید هم نتوانسته با بازی روزگار خود را هماهنگ کند. این فیلم مستند بلند پس از تدوین نسخه نهایی به زودی به اکران عمومی درخواهد آمد.
بیوک آقا از نوازندگان صاحب سبک تار در ایران بود که سال ۹۲ در سن هشتاد سالگی دار فانی را وداع گفت. این درحالی‌ست که شانزدهم و هفدهم تیر ماه سال ۹۱ کنسرتی با هنرمندی بیوک آقا با همراهی احمد آذرپیرا در حضور همایون شجریان در شهر مراغه برگزار شد.
در کارگاهی که کیهان کلهر در بزرگداشت مقام هنری بیوک آقا برگزار شده بود؛ احمد و هادی آذرپیرا اجراهای کوتاهی داشتند.
دیدگاهتان را بنویسید