امیر بکان گفت: خاله ها و عموهایی که هر روز و شب به تلویزیون اضافه می‌شوند موسیقی‌هایی را توصیه می‌کنند که مضر و سمی است و مبارزه با اینها هم کار آسانی نیست.
رونمایی آلبوم آهنگی برای زمین، با حضور امیرمهیار تفرشی پور، امیر بکان، شاهین فرهت و فرزین طهرانیان در شهر کتاب مرکزی برگزار شد.
امیر بکان در این مراسم گفت: زمانی که می‌خواستیم این آلبوم را در استودیو ضبط کنیم، از بچه‌ها خواهش کردیم در استودیو حضور داشته باشند و درباره قطعه‌شان با نوازنده‌ها صحبت کنند در واقع به بچه‌ها گفتیم هر کجا احساس کردند ضبط باید متوقف و آن قطعه یک بار دیگر نواخته شود، با ما در میان بگذارند.
وی با بیان اینکه این بچه‌ها نشان داده‌اند در آینده می‌توانند آهنگسازان حرفه‌ای باشند، اظهار داشت: اینکه بچه‌ها بتوانند قطعه موسیقی بنویسند، کار راحتی نبود. ما تلاش کردیم بچه‌ها را در آموزشگاه ایزوله کنیم و اجازه ندهیم به هر موسیقی‌ای گوش کنند.
این آهنگساز همچنین گفت: متاسفانه به دلیل تعدد رسانه‌های موجود، موسیقی‌های خوب و بد زیادی به گوش کودکان ما می‌رسد در حالی که والدین باید به شدت مراقب آنچه کودکان می‌شنوند، باشند و کودکان موسیقی‌ای را بشنوند که متعلق به سن خودشان باشد البته چنین موسیقی‌های سالمی کم است و کمتر تولید می‌شود. بدبختانه خاله ها و عموهایی که هر روز و شب به تلویزیون اضافه می‌شوند و موسیقی‌هایی را توصیه می‌کنند که مضر و سمی است و مبارزه با اینها هم کار آسانی نیست اما دوست دارم تمام والدین بدانند اساتید بزرگی هستند که متد درست موسیقی را از دو سالگی تا زمانی که فرد می‌خواهد رهبر ارکستر باشد، آموزش می‌دهند؛ متدی همانند متد پروفسور سوزوکی و ما هم می‌توانیم از این نواها برای کودکان‌مان استفاده کنیم.
وی ادامه داد: ما حتی برای زمان خواب کودک هم موسیقی‌هایی داریم و آنها را به والدینی که درباره گوش موسیقایی کودک‌شان حساس هستند، توصیه می‌کنیم. به عنوان مثال موتسارت، آهنگ‌هایی دارد که خیلی ساده تنظیم شده و به راحتی می‌توان از همان استفاده کرد. بنابراین به نظرم کمبود منابع برای تربیت گوش کودک نداریم ولی انگار داریم عمدا ذهن بچه‌ها را خراب می‌کنیم چون باید ساعت مشخصی را تعیین کنیم که کودکان‌مان با یک روش‌مندی خاص، موسیقی گوش کنند. همان‌طور که ما این کار را در آموزشگاه ریشه در خاک انجام دادیم و بچه‌ها بعد از یک سال توانستند آهنگسازی کنند. درست است که ملودی‌ها ساده و کوتاه است اما روندی منطقی و همچنین آکوردگذاری دارد.
شاهین فرهت نیز گفت: من تمام نکاتی را که دوستان گفتند، قبول دارم اما همچنان معتقدم که درک موسیقی نیازمند ژنی مخصوص است؛ یادم می‌آید سال‌ها قبل دوستی را می‌خواستم به موسیقی کلاسیک علاقه‌مند کنم و برایش انواع و اقسام این آهنگ‌ها را پخش کردم اما بعد از مدت‌ها گفت که موسیقی کلاسیک را فهمیده ولی موسیقی ایرانی را دوست دارد. بنابراین فکر می‌کنم اگرچه آموزش و تربیت و عادت اهمیت بسیار زیادی در نوع سلیقه موسیقایی ما دارد اما اگر کسی آن ژن ویژه موسیقی را داشته باشد، حتی اگر مبتذل‌ترین آهنگ‌ها را هم بشنود، نهایتا به موسیقی اصیل و فاخر روی می‌آورد.
رضا مهدوی، کارشناس موسیقی نیز در این برنامه حضور داشت و گفت: به عنوان کسی که سال‌ها در شورای برنامه‌ریزی درسی و آموزشی وزارت آموزش پرورش حضور و در تالیف کتاب‌های هنری سهم داشته است، می‌گویم که کاری که موسسه ریشه در خاک انجام داده است، کاری بوده که آموزش و پرورش طی ۳۰ سال گذشته نتوانسته انجام دهد.
وی ادامه داد: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در گذشته بهترین موسیقی‌های کودک را ارائه می‌کرد و متاسفانه آموزش و پرورش به راحتی از کنار آن گذشت. سال‌ها هم ما در شورای تالیف کتب درسی می‌گفتیم که محتوای آموزشی باید ارتباط عمودی و افقی داشته باشد تا آموزش بچه‌ها به نقطه اوج برسد ولی هیچ کس توجهی نکرد.
مهدوی همچنین گفت: به نظر من ما در ایران باید همان کاری را انجام دهیم که چین و ژاپن انجام دادند. آنها برای دو سال، فضای آموزشی را تعطیل کردند و به جای تالیف، کتاب‌های درسی بچه‌ها را از بازار تهیه کردند. به عقیده من ما هم باید همین کار را انجام دهیم چراکه مراکز دولتی، ذهن بچه و معلم را دچار تناقض می‌کند و حالا ریشه در خاک کاری انجام داده است که می‌تواند الگو و شاخص ما در زمینه آموزش موسیقی باشد و به پیشرفت موسیقی ایران بینجامد.
او اضافه کرد: باید از آنچه دنیا تجربه کرده، استفاده و درواقع از یک‌جا شروع کنیم چون بچه‌ها بیش از آنکه نیاز به آموزش داشته باشند، به تربیت هنری محتاج هستند و آلبومی که منتشر شده، نمونه خوبی برای مدارس موسیقی است.
فرزین طهرانیان، استاد دانشگاه نیز در این برنامه حاضر بود و با بیان اینکه دنیا در ۹ ماه گذشته، درگیر یک جنگ جهانی تمام عیار بوده است، گفت: توصیه می‌کنم همه بعد از برنامه، دو کتاب نامه‌های انیشتین و فروید را بخرند و بخوانند. هر دو تاکید می‌کنند که دنیای بدون جنگ و خشونت، فقط با هنر ممکن است؛ سال‌ها قبل هم داستایوفسکی گفته بود که زیبایی، دنیا را نجات می‌دهد. شاید همه متوجه کاری که موسسه ریشه در خاک کرده است، نشوند اما آنها کار بسیار بزرگ و عظیمی انجام داده‌اند، حرکتی که یک نقطه عطف به حساب می‌آید.
او ادامه داد: من همیشه تهران و مسکو را با هم مقایسه می‌کنم چون هر دو پایتختند و هر دو هم مدارس موسیقی دارند، اولی کمتر از ۴۰۰ تا و دومی، بیش از ۹۰۰ آموزشگاه موسیقی دارند اما نتیجه این دو را نمی‌توان با هم مقایسه کرد. موسیقی و کودکان برای ما به وسیله‌ای برای خودنمایی تبدیل شده که با نمایش آنها به دیگران فخرفروشی می‌کنیم و در این میان، آموزشگاه‌ها هم پول پارو می‌کنند؛ این وضعیت را با وضعیت هنری و موسیقی مسکو مقایسه کنید! خوشبختانه موسسه ریشه در خاک در طول دو سال فعالیت توانسته چنین کاری انجام دهد و به نظرم این وضعیت، مصداق سپردن کار به کاردان است، آدم‌هایی حرفه‌ای که کارهای بزرگ و خوبی را ضبط کرده‌اند.
وی افزود: شبی که آهنگ‌ها را ضبط می‌کردیم، در استودیو حضور داشتم و شاهد بودم که برخورد همه از جمله صدابردار و نوازنده و باقی عوامل با بچه‌ها حرفه‌ای و جدی بود و هرگز با اداهای بچه‌گانه یا کوچک شمردن بچه‌ها، پوزخند و نیشخند همراه نبود و طوری با همه رفتار شد که متوجه باشند مسئولیت مواجهه با اثری را که نوشته‌اند، باید برعهده بگیرند.
طهرانیان با بیان اینکه تجارت موسیقی در ایران در حال نابودی است، گفت: از همه خواهش می‌کنم بعد از برنامه از یک آلبوم موسیقی خوب و حرفه‌ای بخرند تا این تجارت در کشورمان از بین نرود. به علاوه خوشحالم که بخشی از این پروژه بودم و این کار وارد کارنامه هنری‌ام می‌شود.
در پایان این مراسم، تک تک بچه‌ها به معرفی قطعه‌ای که ساخته بودند، پرداختند و آهنگ‌ها هم برای حضار پخش شد.
دیدگاهتان را بنویسید