خبرگزاری مهر – گروه موسیقی : ارکستر سمفونیک ویولت به رهبری فرزاد نوشاد و خوانندگی مسعود یکتا چهارشنبه ۲۴ فروردین ماه در دو نوبت در سالن اریکه ایرانیان به اجرای برنامه پرداخت.این ارکستر چند سالی است که فعالیتش را آغاز کرده است اما به علل مختلف از جمله حمایت نشدن از سوی مسئولان و متولیان فرهنگی نتوانسته است به آن رشد و بالندگی که شایسته اش است برسد.

به هرحال این اجرا علیرغم همه نواقص و کاستی ها اتفاق خجسته ای بود برای این گروه و موسیقی کلاسیک و به طور کلی برای موسیقی کشور چرا که حدود یکصد نفر از جوانان با انگیزه برخلاف همه موانع و بی انگیزگی ها با ماهها تلاش توانستند برای اجرای کنسرت گرد هم آمده و به روی صحنه بروند لذا باید به بانیان و دست اندر کاران این ارکستر درود فرستادو برایشان آروزی موفقیت بیش از پیش داشت.اما رشد و موفقیت هرگز بدون نقد و داشتن روحیه نقدپذیرمیسر نمی شود و امیدواریم که همه نوازندگان و فعالان این ارکستر بتوانند با درک و دریافت نقدها و رهنمودهایی که از بزرگان هنر موسیقی و استادان می گیرند مسیر تعالی را هرچه بهتر و سریعتر طی کنند که در این راه قطعا می بایست از سوی مسئولان و همچنین رسانه ها نیزمورد توجه قرار گیرند.

در یک نگاه کلی کنسرت اخیر ارکستر ویولت را می توان از چند جنبه مورد نقد و بررسی قرار داد.نخست و به طور مجمل در باره نظم و دیسیپلین اجرایی این ارکستر باید گفت که متاسفانه ارکستر ویولت در این خصوص بسیار ضعیف بود.لباسهای ناهماهنگ،صحبت مکرر و مستمر اعضاو نوازندگان ارکستر با یکدیگر و بگو بخندهای آنان در طول اجرا ،نا هماهنگی درنحوه و وضعیت نشستن نوازندگان در گروههای مختلف از جمله در بخش کنترباسها و…از مهمترین این بی نظمی ها بود در صورتی که نخستین و مهمترین شرط فعالیت و بقای ارکسترهای اینچنینی نظم و ظاهر آراسته و هماهنگی میلیمتری و مینیاتوری است و به قول معروف پایه و شرط لازم برای موفقیت این ارکسترها همین نظم است.بدیهی است هیچ ارکستر موفق و مشهوری در دنیا وجود ندارد که به این مسائل بی توجه باشد. (البه باید در این زمینه به لباس مرتب و متناسب رهبر ارکستر و خواننده اشاره کرد که موازین مربوط به چنین ارکسترهایی را به خوبی رعایت کرده بوند.).

به لحاظ محتوای برنامه ارکستر ویولت، آهنگساز این برنامه (فرزاد نوشاد) که تنظیم و رهبری اجرای قطعات را نیز بر عهده داشت قطعاتی را در دوبخش شعر نو(سهراب) و شعر کلاسیک ایرانی(مولانا) تهیه، تنظیم و ارائه کرده بود.

هرچند که ورود به ویژگیهای فنی این آثار مجال دیگری را می طلبد و دامنه وسیعتری را نیاز دارد اما به طور گذرا باید به چند نکته در این باره اشاره کرد.نخست آنکه اکثر قطعات با ریتمهای مشابه دوضربی بیشتر نقش زمینه و فضا سازی را برای ارائه شعر داشتند و بجز یکی دو قطعه مثل قطعه “گوش کن” اشعار باقی قطعات را می شد با اختلاف بسیار اندکی جا بجا کرد ؛ همین دیدگاه نقش و جایگاه کلام و شعر را در این ارکستر چند ده نفره به مراتب ارتقا داده و به عرش اعلا برده بود گویی همه اهداف ارکستر و نوازندگان وهمه تلاش آهنگسازفقط برای تحویل اشعار به مخاطب صورت گرفته است در صورتی که از سوی دیگراین نقش و جایگاه والا که درحضور خواننده تجلی می کرد در زیر شدت صدای ارکستر و در راس آن “درامز”کمرنگ ومخدوش می نمود.

همچنین ناهماهنگی و بی مسما بودن برخی اشعار با فضای موسیقی، برقراری ارتباط قطعه را با مخاطب دچار مشکل می کرد اوج این ناهمگونی در قطعات اهل کاشانم در بخش نخست و غلام قمر در بخش دوم مشهود وملموس بود؛ در بخش سوم ارزیابی ارکسترباید به تکنیکهای نوازندگی ، صدادهی و نوانس ارکستر در کل اشاره داشت .در این زمینه برخی فالشی ها بویژه در سازهای بادی و همچنین لغرشهای ریتم( افتادگی ریتم) ونا هماهنگی در سرضربها بویژه هنگام ورود درامز بیشتر احساس می شد و نوانس ارکستر که در این برنامه ویژه بسیار با اهمیت تر به نظر می رسید در حد مطلوب نبود . البته با توجه به تجربه و میانگین سنی نوازندگان که پائین است این موارد تا حدودی طبیعی است و به طور قطع قابل حل و فصل است.

نکته پایانی در باره اجرای اخیر ارکستر ویولت نامگذاری بخشهای برنامه است که بر اساس نام شاعر صورت گرفته بود(بخش اول سهراب و بخش دوم حضرت مولانا) و همچنین نام قطعات در بروشور بودکه به نظر می رسد دست اندرکاران ارکستربا کمی تامل بیشتر به نامهای بهتری می رسیدند. به عنوان نمونه در هر دو بخش قطعه ای با نام و تایپ لاتین”پارت” وجود داشت(پارت ۱ و پارت ۴) و… .

سرانجام اینکه نام آوردن افراد حاضر در کنسرت هرچند که در کنسرتهای پاپ و غیر جدی باب شده است اما در یک کنسرت جدی با این شاکله و این فرم ،کاری غیر متعارف و غیر ضروری است و نه تنها هیچ امتیازی در بر ندارد بلکه موجب تنزل جایگاه و سطح ارکستر است بویژه هنگامی که استادان معمر و پیشکسوت پشت سر خوانندگان و نوازندگان جوان و نوجوان حاضر در ردیف یک نشسته اند!

به هرحال ارکستر ویولت با همه این نواقص با رهبری خوب فرزاد نوشاد که با استیل و شیوه موزون و زیبا همراه بود در کل اجرای نسبتا موفقی را ارائه کرد و همانگونه که در آغاز نیز اشاره شد قطعا با ارائه تسهیلات بیشتر به این ارکسترو دقت و تامل بیشتر مدیران، در آینده شاهد اجراهای بهتری از این ارکستر خواهیم بود.

در ادامه عکس‌هایی از اجرا را می‌توانید مشاهده کنید.