محسن رجب پور:

مدیر شرکت ترانه شرقی و تهیه‌کننده آلبوم‌های گروه آریان درباره تاثیر جلوگیری از ورود هنرمندان خارجی به ایران اظهار داشت: در برابر هر صادرات یک واردات وجود دارد. اگر اینها برابر نباشند و مثلا ما یک چیزی را به تن صادر کنیم نمی شود. الان می بینیم که ما در برابر صادراتمان چیزی وارد نمی کنیم. در مقوله هنری می توانیم از این زاویه به مسئله نگاه کنیم که آمدن هنرمندان درجه اول دنیا به ایران چه نقش اساسی را ممکن است بازی کند. آنچه اعتقاد من بوده و با همان عقیده کریستی برگ را به ایران آوردم بر همین اساس بوده است من معتقدم وقتی که ما می خواهیم از خودمان تعریف کنیم اگر خودمان از خودمان تعریف کنیم می شود تبلیغات و ممکن است کاربرد نداشته باشد اما هر چه دیگران در مورد ما حرف بزنند واقعیت ملموس می شود و باورپذیر. در تاریخ چند سال اخیر ایران به خیلی چیزها متهم شده است. خیلی انگ ها به ما چسبیده است و گاهی بر اساس اتفاقات عجیب و غریبی خبر اول یاهو شده ایم که آخرین خبر آن خبر توافق هسته ای بود. غالبا اخباری که از ایران منتشر می شود اخبار خوشایندی نیست و اکثرا اخبار کذبی بوده است اینکه ایران کشور امنی نیست یا فلان اتفاق بد در ایران افتاده است. زمانی که ما با کریس دی برگ در ایران ویدئو کنفرانس داشتیم کریستی برگ صحبتهایش را با سلام صبح بخیر فارسی آغاز کرد و بعد گفت: من می خواهم به شما اعلام کنم که آنچه من از کشور شما برداشت کردم و آنچه که «محسن» در این مدت به من نشان داد و با توجه به اتفاقات و تجربیاتی که از سفر به کشورهای مختلف دنیا دارم باید به شما بگویم که تهران امن تر از لندن و لس آنجلس است.

وی ادامه داد: زمانی که ما مجوز گرفتیم کریس دی برگ را به ایران بیاوریم سیستم پلیس در ایران از من خواست که برای این آدم محافظ بگذاریم. اما من معتقد بودم که آمدن یک هنرمند به کشورمان آنقدر عجیب نیست که درصدد باشیم سیستم های امنیتی عجیب و غریب برای او بگذاریم. اما به هر حال چون اینها جزو شرح وظایف نیروی انتظامی است از آنها خواستم که دو مأمور در اختیارم قرار دهند که این دو لباس فرم هم نداشته باشند. گاهی کریس دی برگ بدون مأمور به گردش در شهر می پرداخت. من با این حرکتم می خواستم هم به دوستانی که با خودم جلسه گذاشته بودند در نیروی انتظامی و هم بقیه دوستانی که در ارشاد به ما مجوز داده بودند و هم به خودم و همه مردم ثابت کنم که مملکت ما مملکت امنی است. کریس دی برگ و همراهانش وقتی مأموران ما را می دیدند که اسلحه ندارند تعجب می کردند وقتی از ما می پرسیدند به آنها می گفتیم احتیاجی نیست که مأموری در وسط شهر اسلحه داشته باشد. این علامت سوال ها در طی سفر به ایران در ذهن آنها از بین رفت و به همین دلیل در روز آخری که از ایران می رفت اعلام کرد که تهران امن تر از لندن و لس آنجلس است.

رجب پور افزود: نکته حائز اهمیت این است که هر چقدر آدم های معمولی به کشورمان بیایند و شاهد اوضاع کشورمان باشند به افراد کمی می توانند این امنیت را منتقل کنند اما وقتی افراد مهم و هنرمندان تراز اول به ایران بیایند و این امنیت را ببینند آن را رسانه ای می کنند و خبر اول یاهو می شود. مثلا ببینید ما چگونه می توانیم با مثبت نشان دادن توافقی که انجام می دهیم دشمنان درجه یک مان را در دنیا کوچک نشان دهیم. در عالم هنر هم به همین شکل است هر چقدر ما هنرمندان بزرگ به ایران آوریم دو خاصیت دارد هم کشورمان را امن نشان می دهد و هم ما از آنها تجربه کسب می کنیم. وقتی بچه ای به دنیا می آید همه چیزش را از بزرگترها یاد می گیرد. ما بعضی از سازه هایی که در ایران می نوازیم سازه های غربی اند و فقط با آوردن یک آدم خارجی می توانیم این تکنیک ها را فرا گیریم و از آنها یاد بگیریم مانند ورزش تنیس که در ذات ایرانیان نیست و به همین دلیل مثلا نرخ آن در دنیا یک به صد هزار نفر است ولی در ایران یک به یک میلیون نفر ولی اگر ما هر چقدر مربی خارجی داشته باشیم این مربیان خارجی می توانند به ما تکنیک ها را بیاموزند.

رجب پور اظهار داشت: حرف من این است که بعضی از هنرها به ذات ایرانی نیستند و در جامعه مخاطب دارند اگر ما این را بتوانیم به شکل متعالی در ایران آموزش دهیم و مسترکلاس هایی را با حضور مربیان بین المللی تشکیل ندهیم در اصل ما مخاطب ایرانی مان را جذب موسیقی خارجی می کنیم پس راه درست تر این است که ما این هنرمند را به ایران بیاوریم و این هنر را از او بیاموزیم و آن را ایرانیزه کنیم و با هنر خودمان ترکیب کنیم زیرا هنرمندان ما به خارج از کشور می روند و با هنرمندان خارجی ترکیب می شوند و کارهای مشترک انجام می دهند و این باعث معرفی موسیقی ایرانی می شود. حتی به غیر ایرانی ها معرفی می شویم و متقابلاً ما اصرار داریم که برای دانش آموزی در سازها بخصوص سازهایی که مستر غیر ایرانی دارند یا عربی دارد مثل عود، قانون، بتوانیم با آوردن هنرمندان خارجی به ایران تعداد آدم های ایرانی که می توانند این سازها را بنوازند را افزایش دهیم.

این تهیه کننده با اشاره به اینکه دلیل ممانعت از ورود هنرمندان خارجی یک سوال غیر کارشناسی است افزود: بهتر است بخشی هم به این موضوع بپردازیم که چرا این اتفاق افتاده است چرا در قدیم این اجازه بوده و اکنون نیست این بر می گردد به نظرم به یک سوال کارشناسی نشده معاون سینمایی دولت قبل و بواسطه همین موضوع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دست و بالش برای دادن مجوز بسته است. مجوزی که به ذات باید داده شود و از همه مهمتر اینکه معدود هنرمندان خارجی که وارد ایران می شوند فقط باید در تالار وحدت اجرا کنند یا در قالب جشنواره فجر برنامه اجرا کنند و جالب است که هنرمندانی که در جشنواره بین المللی فجر می توانند به ایران بیایند و کار اجرا کنند همان هنرمندان در خارج از جشنواره فجر نمی توانند به ایران بیایند.

رجب پور افزود: به ازای هر هنرمند خارجی که اجازه اجرا در ایران پیدا می کند ما حداقل از خروج ۵۰ هنرآموز داخلی مان را به خارج از کشور جلوگیری می کنیم. وقتی اجازه نمی دهیم هنرمندی در ایران به اجرای کنسرت بپردازد در اصل سرمایه کشورمان را در قواره چند برابر از کشور خارج می کنیم. ما هیچ کسی را نداریم که نخواهد به ایران بیاید هر کسی البته یک نرخی دارد ولی به هر حال در قوانین بین المللی چنین چیزی را نداریم. اما به هر حال این روندی که در این چند سال اخیر ایجاد شده و این سوال نابجا و غیر کارشناسی معاون وزیر سبب شده که چندین سال ما دچار مشکل شویم.

وی در پایان با اشاره به امنیت بالای ایران افزود: ما از معدود کشورهای امن در دنیا هستیم این را تجربه عینی من به من ثابت کرده است هیچ کشوری نیست که شما بتوانید که آنقدر راحت در آن در هر ساعتی از شبانه روز تردد کنید. در متمدن ترین پایتخت های دنیا در واشنگتن دی سی در طول روز نمی توانید تردد کنید. خیلی از شهرها و کشورهای دنیا همین گونه هستند اما ما در ایران چنین مشکلی را نداریم. من در جریان خبر موثق این امر هستم که در ارشاد کارگروه ویژه برای حل این موضوع تشکیل شده است.