گروه ژوانا
موسیقی ایرانیان – صنم قلی زاده: گروه موسیقی فولکلور «ژوانا» به سرپرستی «سعد الدین نصیری» آهنگساز و نوازنده کُرد که در «فستیوال موسیقی فولک ۲۰۱۵ ایتالیا» شرکت داشته است، با کوله باری از تجربه ها و سوغاتهای فرهنگی و هنری مختلف که از حضور خود در این فستیوال و آشنایی با هنرمندان و نوازندگان کشورهای دیگر به یادگار اندوخته به کشور بازگشت. هنرمندانی که به یقین در چشم یکدیگر دریچه هایی بسوی نگرشی متفاوت و تجربه ای تازه گشوده اند.
به گزارش خبرنگار «موسیقی ایرانیان»، رضا رضا پور، نوازنده ویلون، آهنگساز و خواننده که خود به همراه گروه «ژوانا» در این فستیوال شرکت داشته است، از جزئیات این سفر هنری یادداشتی در اختیار سایت «موسیقی ایرانیان» قرار داده است.
رضا رضا پور: همین که بتوانیم بدون دردسر به کارمان و حرفه مان بپردازیم ما را بس.
« «فستیوال موسیقی فولک ۲۰۱۵ ایتالیا» از رویدادهای مهم هنری و سالانه ی این کشور میباشد که امسال نیز با حضور ۱۳ گروه از کشورهای مختلف در «ایالت ساردینا»ی جنوب ایتالیا برگزار شد. گروه «ژوانا» به سرپرستی «سعدلله نصیری نیز در این فستیوال شرکت داشتند و بنده به عنوان نوازنده ویولن و همخوان، استاد نصیری را همراهی کردم و همچنین به اجرای چند قطعه بختیاری به همخوانی «راحیل رضاپور» پرداختم که بسیار مورد استقبال عمومی واقع شد.
گروه ژوانا را باید رونق این فستیوال نامید. شور و شوقی که اجرای گروه ژوانا ایجاد میکرد را گروه های کشورهای دیگر نمی توانستند در مردم ایجاد کنند. موسیقی کردی با ریتم های جذاب در کنار موسیقی آرام و عاشقانه بختیاری، فضای معنوی خاصی در جشنواره ایجاد کرده بود. هم اکنون دعوت های زیادی برای شرکت در چندین فستیوال دیگر از ما به عمل آمده و امیدوارم که درگیری های معیشتی ما نوازندگان، امکان حضور در این همایشهای هنری میسر کرده تا با افتخار، فرهنگ و هنر کشور عزیزمان را به جهانیان معرفی نمائیم.
دل گله ها:
گروه ژوانا
گروه موسیقی «ژوانا» به دعوت شخصی مدیر فستیوال «مستر برونو» در فستیوال ۲۰۱۵ ایتالیا حضور پیدا کرده بود و پیگیریهای ایشان در دریافت ویزا بسیار موثر بود و چه بسا اقداماتی همچون اخذ ویزا برای گروه های هنری دردسرهای فراوانی دارد. فستیوال هزینه های اقامت و ایاب و ذهاب گروه ما را عهده دار بوده است، ولی به هر حال سفر به خارج از کشور مخارجی دارد که به عهده خود ماست و هیچگونه حمایتی از چنین گروه هایی که می توان گفت سفیر فرهنگی یک کشور به شمار می آیند، به عمل نمی آید و چه بسا فضا به گونه ایست که اگر شرایط ایجاب کند، سنگ اندازی هایی هم صورت بگیرد. یعنی متأسفانه نگاه به موسیقی امروز از سوی مسئولین اینگونه است. تنها چند خواننده و گروه هستند که حمایت هایی از آنها صورت میگیرد و اصولا مکانی برای حمایت از گروه های مستقل در کشور وجود ندارد یا اگر وجود دارد بنده از وجود آنها بی اطلاع هستم. موضوعی که لازم دانستم در این میان اشاره کنم اینست که گروه بوسنی و هرزگوین نیز در این فستیوال شرکت داشتند که دوستی عمیقی بینمان ایجاد شد . آنها برادران و خواهران مسلمان ما بودند و این دلیل ایجاد احساس های مشترک و حتی اجرای مشترک ما و این هنرمندان عزیز شد. نماینده ای از طرف دولت بوسنی بعد از دو روز به آنها پیوست برای حمایت مالی و بررسی احتیاجات آنها. باقی گروه ها هم مدیر برنامه و اسپانسر مالی داشتند و جالب است که برداشت آنها از اسلام با موسیقی منافاتی ندارد و همه جور حمایت از این هنر صورت میگیرد. آنها از ما خواستند که به ایران بیایند اما هنگامی که به محدودیت های موجود در ایران برای اجرای آنها اشاره کردیم، نظرشان تغییر کرد. بسیاری از بچه های این گروه پدرانشان را در جنگ از دست داده بودند و از واژه شهید استفاده میکردند. یکی از آنها میگفت بودن من در ارکستر موسیقی آرزوی پدرم بود.
همه این موارد را عنوان کردم که بدانید وقتی گروهی از ایران در یک جشنواره خارج از کشور شرکت میکند چه مراحل و شرایطی را پشت سر میگذارد. موسیقی ابزار قدرتمندیست برای بیان مفاهیم فرهنگی و هنری یک مملکت. موسیقی ایران توانایی بسیار بالایی برای جلب نظر مثبت عموم جهانیان دارد. ما انتظار نداریم کسی از ما تشکر کند و به ما خوش آمد بگوید و همین که بتوانیم بدون دردسر به کارمان و حرفه مان بپردازیم ما را بس.
در پایان اشاره کنم که شناخت موسیقی نواحی ایران را برای درک صحیح موسیقی ردیفی و آوازی لازم میدانم . در غیر اینصورت همانطور که پیش از این در گفتگوهایم عنوان کرده ام، اگر موسیقی ایرانی با حس و حال ترکی، عربی، هندی و افغان آمیخته شود، هویت مستقل خود را از دست خواهد داد…»
دیدگاهتان را بنویسید