امین‌الله رشیدی، یکی از خواننده‌های قدیمی کشورمان است. خواننده‌ای که با نود سال سن نسل ما جوان‌تر‌ها شاید از فعالیت‌های گذشته او چیزی به خاطر نداشته باشد، اما حدود ده سال پیش که اجراهای او را در چند برنامه تلویزیونی دید، با او و صدایش آشنا شد و ارتباط برقرار کرد. او علاوه بر فعالیت در عرصه موسیقی دو جلد کتاب هم نوشته و جلد سوم کتابش هم هشت سال در وزارت ارشاد منتظر اخذ مجوز شد و در پایان نویسنده را بر این واداشت تا آن را برای دانلود روی سایت شخصی اش قرار دهد. با او درباره این موضوع گفت و گویی کوتاه انجام دادیم.
امین‌الله رشیدی
موسیقی ایرانیان – زینب مرتضایی فرد: امین‌الله رشیدی، یکی از خواننده‌های قدیمی کشورمان است. خواننده‌ای که با نود سال سن نسل ما جوان‌تر‌ها شاید از فعالیت‌های گذشته او چیزی به خاطر نداشته باشد، اما حدود ده سال پیش که اجراهای او را در چند برنامه تلویزیونی دید، با او و صدایش آشنا شد و ارتباط برقرار کرد. او علاوه بر فعالیت در عرصه موسیقی دو جلد کتاب هم نوشته و جلد سوم کتابش هم هشت سال در وزارت ارشاد منتظر اخذ مجوز شد و در پایان نویسنده را بر این واداشت تا آن را برای دانلود روی سایت شخصی اش قرار دهد. با او درباره این موضوع گفت و گویی کوتاه انجام دادیم.
* با خبر شدیم از چاپ کتابتان بصورت رسمی ناامید شده و آن را برای دانلود روی سایتی قرار داده اید. آیا این موضوع را تایید می کنید؟
بله. ۸ سال صبر کرده و موضوع را پیگیری کرده اما بی فایده بود.
* نام کتاب چیست؟
ایران در رهگذر زمان.
* شما پیش از این هم کتاب چاپ کرده بودید. آیا برای چاپ آنها به مشکل مواجه نشده بودید؟
دو جلد از کتاب هایم در دولت هفتم و هشتم چاپ شد با نام های «از کاشان تا کاناری» و «عطر گیسو؛ خاطره ها و نغمه ها»، اما جلد سوم کتابم ۸ سال در ارشاد ماند و در پایان هم نتوانست مجوز انتشار دریافت کند.
امین‌الله رشیدی
* فکر می کنید دلیل این اتفاق چیست؟
من سال هاست در این مملکت زندگی می کنم و می دانم خط قرمزها چیست. سیاسی هم نیستم که بگوییم مشکل خاصی دارم. کتاب سوم، سال ۸۴ به ارشاد ارائه شده و نامش ایران در رهگذر زمان تا مرزهای بی سرانجامی است. آن دو کتاب هر کدام یک ماه در وزارت ارشاد ماند، اما جلد سوم همان مجموعه هشت سال! به آقایان وزیر قبلی نامه دادم. هیچ گشایشی نشد. چند بار رفتم با آقایان صحبت کردم، آخرش خیلی راحت گفتند نمی خواهیم از این نوع کتاب ها چاپ کنیم. من هم توضیح دادم این کتاب ادامه «عطر گیسو» است که سال ۸۱ چاپ شده و مشکل و واکنش منفی هم ایجاد نکرده است. این را که گفتم، خیلی راحت گفتند اگر ما بودیم اجازه انتشار آن را هم نمی دادیم. وقتی از چاپ آن کتاب ۱۱ سال می گذرد و همه واکنش ها مثبت و تشویق آمیز بوده است، واقعا چرا باید این طور برخورد کنند. به خدا ما هم می دانیم خط قرمز ها کجا هستند، مشکل ما برخورد سلیقه ای مسئولان است که هیچ پایه و اساسی ندارد. می ترسم بمیرم و انتشار این کتاب را نبینم، پس آن را به این شکل در اختیار مخاطبان قرار دادم.
* موضوع را با آقای جنتی هم درمیان گذاشتید؟
بله. علیرغم دستور ایشان جناب ممیز چاپ کتاب را منوط به اعمال ۱۰۰ ممیزی دانست! خواسته هایی که بسیاری از آنها تعجب آور است. من هم ترجیح دادم در شرایطی که قرار است از کتاب هیچ باقی نماند آن را به این شکل منتشر کنم. به امید روزی که قدر پیشکسوتان را بدانند و به آنها اعتماد کنند، می‌خواستم این کتاب را به همکارانم هدیه بدهم که امروز بین ما نیستند. هنرمندانی چون پرویز یاحقی، علی تجویدی، همایون خرم، بیژن ترقی، پرویز مشکاتیان، جلال ذوالفنون، جهانگیر ملک، پرویز یاحقی، علی تجویدی، نوذر پرنگ و عباس شاپوری که همه در همین هشت سال از دنیا رفتند.
دیدگاهتان را بنویسید