سیروس سلیمی
موسیقی ایرانیان – رها معتمدی: در واپسین روزهای سال گذشته و پس از تاخیری نسبتا طولانی، نخستین آلبوم موسیقی «سیروس سلیمی» نقاش و گرافیست، با عنوان «صدای بی صدا» راهی بازار موسیقی شد. در این اثر که نوازندگان آن را گلچینی از بهترین های موسیقی ایران از جمله زنده یاد آندره آرزومانیان ،رضا تاجبخش، خاچیک بابایان، همایون رحیمیان، ابراهیم لطفی، میثم مروستی، فرشید حفظی فر، امید حجت، صفا درمان، همایون نصیری و امید حاجیلی تشکیل داده اند، سیروس سلیمی خواننده ساخته های پیمان براری بود. ترانه های این آلبوم هم از بین سروده های نسترن زندی و فرشید سنگ تراش در کنار دو ترانه از نوشته های خود سیروس سلیمی انتخاب شده اند.
جالب است بدانید، ترانه فیلم سینمایی «تجارت» ساختهٔ مسعود کیمیایی، اولین ترانهٔ پاپ در سینمای بعد از انقلاب بوده که «سیروس سلیمی» علاوه بر خواندنِ این قطعه و ساخت ملودی آن، عنوان بندی آن فیلم را نیز خوشنویسی و طراحی کرده بود. این هنرمند پس از آن چند ترانه را برای تلویزیون در قالب فیلم سینمایی، سریال و ویدیو کلیپ به اجرا در آورد. همچنین وی بسیاری از مشهور‌ترین کاور‌ها و پوسترهای موسیقیِ پاپ، سنتی، کلاسیک و بی‌کلام در ۱۷ سال اخیر را طراحی نموده است.
به بهانه آلبوم «صدای بی صدا»، موسیقی ایرانیان با وی گفتگویی داشته که در ادامه می توانید بخوانید.
* دقیقا چند سال است که به صورت جدی به عنوان خواننده شناخته می شوید؟
دقیقا از سال ۱۳۷۳ که ترانه ی پایانی فیلم تجارت مسعود کیمیایی عزیز را خواندم، باید گفت که کار حرفه ای خود را به عنوان یک خواننده آغاز کردم. ملودی آن قطعه هم پیشنهاد من بود. تا آن زمان ترانه ی پاپ در سینمای ایران وجود نداشت و ترانه خوانی در تیتراژ نیز نبود. آن ترانه و آن فیلم آغازگر راهی شد که امروزه شاهد حضور خوانندگان و قطعات زیادی در فیلم های سینمای ایران هستیم. دقیق تر بگویم موسیقی پاپ نیز در آن زمان به شکل امروز وجود نداشت و شاید از این نظر حقیر یکی از اولین خوانندگانی باشم که موسیقی و ترانه پاپ را اجرا کردم.
* اساسا تقلید را در آثار هنری چه طور می بینید؟
تقلید در هرکارهنری نکوهیده و ناخوشایند خواهد بود. در واقع هنرمندی که مقلد است، تنها ممکن است در بهترین حالت ممکن یک کپی کننده ی عالی باشد، هنر خلاق، هنر حقیقی است و هنرمند می بایست هم خالق باشد و هم خلاق.
* چقدر قدرت کلام در آثاری که می خوانید، برایتان اهمیت دارد؟
ترانه و کلام در یک قطعه موسیقی یا تصنیف، همچون فیلم نامه یک اثر سینمایی، بار بزرگی از تاثیرگذاری آن را بر دوش دارد و انعکاسِ دلمشغولی ها و درونیات خالق اثر که در موسیقی آهنگساز آن است را برعهده دارد و خواننده عنصری است که این کلام را در بهترین شکل ممکن و با بالاترین درجه احساس خود منتقل می کند و شخصی می سازد.
* در این آلبومی که منتشر کرده ای، تا چه میزان سلیقه بازار و تا چه میزان سلیقه خودتان وجود دارد؟ و اینکه نقش جامعه مخاطبان موسیقی در تعیین این قبیل خط مشی ها برای هنرمندان چقدر تاثیرگذار است؟ آنها و سطح سلیقه شان تا چه حدی می تواند در تعیین بالا و پائین های منحنی کیفیت در موسیقی پاپ تاثیرگذار باشد؟
طبیعتا هر سبکِ موسیقی و هر خواننده مخاطبین و طرفداران خود را دارد و ممکن است سلیقه ی عموم با سبک و روش یک خواننده و آهنگساز صددرصد هم سو نباشد اما معتقدم یک موزیسین و خواننده در عینِ وفاداری به ارزش های موسیقی خود و پایبندی به آن ها، در جمع بندی و نتیجه گیری آثار خود می بایست به سلیقه درستِ موسیقی و سبک خود در جامعه و در میان مخاطبین، دقت نموده و در مسیرِ پیشرفتِ آثار خود به این نظرات اهمیت دهد.
سیروس سلیمی
* برخی از خواننده‌ها آلبوم اول خود را صرفا به عنوان یک اعلام حضور در نظر می‌گیرند و برخی هم با آلبوم اول به دنبال تصاحب القاب گوناگون و رقابت جدی هستند. شما به آلبوم اولتان چگونه نگاه می‌کنید؟
آلبوم اول به زعم من، همیشه آلبومِ سعی و خطاست. یک خواننده در آلبوم اول خود به نتایج مثبت و شگرفی در مسیری که در آن است، خواهد رسید. آلبوم اول به هر حال بینش و خط مشیِ خواننده را مشخص می کند، مثلا سیروس سلیمی هرگز یک خواننده رپ نخواهد بود، اما ممکن است در آثار بعدی قطعاً سراغِ ملودی ها و تنظیم های مدرن تری برود و فضاهای دیگری را با عنایت به مرزبندی های سلائق خود تجربه کند.
* بهترین همکاری شما در طول فعالیت هنری موسیقی تان با چه هنرمندانی بوده؟ یعنی چه کسانی به سلیقه و سبک شما نزدیک تر بوده اند؟
پیمان براری عزیز که به نظر من یکی از آهنگسازان و تنظیم کنندگان و نیز نوازندگانِ کاربلد و اندیشمندِ حوزه ی موسیقی پاپ و کلاسیک ماست، بهترین خاطرات این همکاری را برایم ثبت نمود ولی از آرمان موسی پور نازنین هم یاد می کنم که قطعات به یاد ماندنی و پراحساسی را برروی ملودی ها و تنظیم های او خوانده ام.
* چه راه کارهایی برای پیشرفت موسیقی پاپ به نظرتان میرسد؟
بزرگترین نقصانی که در موسیقی پاپ در حال حاضر وجود دارد، سطح نازلِ اغلبِ ترانه هاست، متاسفانه تعداد ترانه های خوب، پرمغز و در عین حال بیادماندنی بسیار اندک اند. با وجود اینکه هم اکنون آهنگسازان و تنظیم کننده های جوان و بسیار خوبی ، آثار زیبایی را خلق می کنند، برخی از این آثار که آنان را در زمره قطعات شنیدنی و قابل اعتنا دسته بندی می کنم نیز، عموما از ضعفِ چشمگیر ترانه رنج می برند.
به نظرم موسیقی پاپِ امروزِ ما، قبل از هرچیز به ترانه هایی با درونمایه های غنی تر و ساختاری محکم تر نیاز دارد و تعداد ترانه سرایانی از این دست متاسفانه بسیار کم اند. در مرحله بعد از معضل ترانه، باید به مسائلی که آهنگسازی و تنظیم مبتلایند پرداخت و در این مهم باید از تجارب اساتید فن بهره مند شد.
* تا آخر امسال مخاطبین شاهد اولین کنسرت شما خواهند بود؟
قطعا. هم اکنون مشغول برنامه ریزی برای اولین کنسرت با حضورِ نوازندگان برجسته و دوستان خوبم هستیم. قطعات ِ”صدای بی صدا “یقینا در اجرای زنده بسیار شنیدنی خواهند بود.
سیروس سلیمی
* در زمینه هنر، شما بیشتر از خوانندگی، به عنوان نقاش و گرافیست و خوشنویس شناخته شده اید، درباره فعالیت هایی که در این عرصه داشته اید بیشتر توضیح دهید و بفرمایید چقدر نقاش و گرافیست بودنتان روی سلیقه موسیقایی شما نقش و تاثیر داشته؟
با گرافیک، نقاشی و خوشنویسی سال هاست که مالوف و مانوسم و رشته ی تخصصی و کاری من اند و سواد بصری که امیدوارم از آن بهره مند باشم، مستقیما در سوادِ شنیداری و سلیقه ی هنری و موسیقیِ یک هنرمند تاثیر می گذارد. هنر، انعکاسِ درونیاتِ هنرمند است، خواه بصری، خواه شنیداری و کلامی. هنر در درجه ی خوب آن، مخاطب را خشنود و ارتباط با وی را قوی تر می سازد. در مواد تبلیغی و بسته بندی آلبوم سعی نمودم تا احترام نهادن به مخاطب را با عرضه متریال مرغوب، چه از حیث گرافیک و چه تولید و چاپ، حفظ نمایم.
* درباره آلبوم «صدای بی صدا» صحبت کنیم، از نحوه شروع همکاری تان با پیمان براری صحبت کنید و چه شد که مدت زمان انتشار آلبوم چند سال طول کشید؟
رفاقت من با پیمان عزیز به سال های دور بر می گردد، مدت ها مترصد انجام یک پروژه ی منسجم با هم بودیم، پروژه ای که در آن رگه هایی از موسیقی ارکسترال و کلاسیک نیز شنیده شود و تصور می کنم پیمان در صدای بی صدا در این فضاسازی بسیار موفق بوده. تولید این گونه آلبوم ها به دلیل بهره گیری از حضورِ تعداد زیادی از نوازندگان و هنرمندان عرصه موسیقی طبیعتاً کمی بیش از سایر آثار به طول می انجامد و اگر به این ها وسواس من، آهنگساز و تنظیم کننده و میکس را نیز اضافه کنیم این طول زمان منطقی به نظر می رسد، در عین حالی که مشکل اخذ مجوز برای برخی از ترانه ها این پروسه را یکسال و نیم دیگر به تعویق انداخت و کمی هم برای عرضه ی آلبوم وقفه داشتیم و مجموعا باعث شد تا صدای بی صدا با تاخیری نسبتا طولانی ارائه گردد.
* در اکثر قطعات این آلبوم، مشخص است شما تاثیرات غیر قابل انکاری از موسیقی پاپ دهه های ۴۰ و ۵۰ ایران گرفته اید؛ درباره این تاثیرات و چگونگی نزدیکی موسیقی آلبوم «صدای بی صدا» به فضای نوستالژیک دهه های یاد شده، صحبت کنید.
در این امر هم من و هم آهنگساز و تنظیم کننده ی اثر سلیقه ای مشترک داشتیم، البته این به این معنی نیست که من همیشه قرار است آثاری با این حس و حال بخوانم، یقینا بسیاری از خوانندگان، ترانه سرایان و آهنگسازان مان از دهه ۴۰ و ۵۰ موسیقی پاپ ایران به عنوان دهه هایی یاد می کنند که در آن ها اغلب آثارِ ارزشمند موسیقی پاپ خلق و ماندگار شدند، زنده یاد فرهاد مهراد اکثر آثار برجسته خودرا در این دو دهه ضبط و جاودانه ساخته است.
* این آلبوم به صورت تمام آکوستیک ضبط شده است،به نظر شما این نوع ضبط چقدر در انتقال حس ناب موسیقی به مخاطب می تواند تاثیرگذار باشد؟
انتقال حس یک موسیقی پاپ با جانمایه ی اصیل آن که با همنشینی سازهایی که توسط زبده ترین هنرمندان و نوازندگان این عرصه ضبط شده اند، هدف و انگیزه ی اصلی خلق این آلبوم بوده است و مطمئنا شما در آثار بعدی من در فضاهایی کاملا تازه و ملودی ها و تنظیم هایی کاملا متفاوت نیز این وفاداری به حضور این حس ناب و اصیل را دریافت خواهید کرد.
سیروس سلیمی
* درباره بازخوانی شاهکار جاودانه پل آنکا، قطعه ” my way ” که به نظر می رسد یکی از شنیدنی ترین قطعات آلبوم است، توضیح دهید، چه شد این اثر در آلبوم جای گرفت؟
یکبار در ماهنامه سینمایی فیلم / شماره ۴۵۸/ فوق العاده بهار ۱۳۹۲ – پرونده آواز و ترانه در سینما و تلویزیون تحت عنوان مطلبی به نام “فصلِ بوی خاک” که در مورد چگونگی شکل گیری ترانه فیلم سینمایی تجارت بود، این موضوع را نوشتم. قطعه جاودان “My Way ” یا همان “روش من” که در این آلبوم به زبان انگلیسی بازخوانی نمودم، اولین قطعه ای بود که برای مسعود کیمیایی عزیز در آن روزها خواندم و تقدیم کردم و خواستم تا به پاس حرمت آن خاطره و آشنایی و آن ترانه و فیلم، در آلبوم صدای بی صدا باردیگر به آن یاد و خاطره تقدیم دارم. رضا تاجبخش عزیز هم به زیبایی و مهارت تمام پیانوی زیبای این قطعه را نواخت و مرا همراهی نمود.
* درحال حاضر که بیش از سه ماه از انتشار آلبوم گذشته است، آیا فکر می کنید “صدای بی صدا” توانسته نظرِ اهالی موسیقی را به خود جلب کند؟
ما به چند دلیل برای این آلبوم مراسم رونمایی و نشست خبری برگزار نکردیم، چون معتقد بودیم آلبوم در ابتدا باید شنیده شود تا بتوان درباره آن صحبت کرد. تصور می کنم با توجه به گذشت چند ماه از انتشار آلبوم، زمانِ یک نشست و بررسی با اهالی موسیقی، خبرنگاران و منتقدان رسیده باشد. پس از برگزاریِ این نشست می توان جواب درست و منطقی به سئوال شما داد.
* یعنی قصدِ برگزاری جلسه نقد و بررسی و یا نشست خبری دارید؟
به طور قطع بله، زمان آن در اولین روزهای پس از ماه مبارک رمضان خواهد بود و به زودی زمان و مکان دقیق این نشستِ خبری اعلام خواهد شد.
* و سخن پایانی، اگر هست…
دوست دارم از آندره آرزومانیان بزرگ و عزیز یاد کنم که پیانوی بسیار زیبای قطعه غم وحشی را در آخرین روزهای فعالیت کاری خود نواخت و پیمان این پیانو رو در آن روزها ضبط نمود و پاس داشت، با ویولن سل استاد مجید اسماعیلی درآمیخت و در کنار ترانه و کلام ترانه سرای پراحساس و گرانقدر نسترن زندی عزیز که درود فراوان به او می فرستم، یکی از شنیدنی ترین قطعات آلبوم شکل گرفت. برای این گفتگو از شما سپاسگزارم.
دیدگاهتان را بنویسید