یافتن یک موسیقی خوب و لذت‌بخش در زمانه‌ای که آلبوم‌ها و آهنگ‌های نامرغوب فراوان‌تر از فراوان است، کار چندان ساده‌ای نیست. در این گزارش سعی شده تا با جستاری در آلبوم‌های موسیقی ژانرهای مختلف، چند پیشنهاد به عنوان موسیقی خوب ارایه شود.
روزهای باقی مانده از نوروز ۹۴ و به طور کلی فصل تازه از راه رسیده بهار، شاید بهترین فرصت برای شنیدن موسیقی خوب باشد. قطعا سلیقه‌های شنیداری موسیقی مخاطبان به اندازه ژانرها و گونه‌های این هنر، متفاوت و متنوع است. در این گزارش چند آلبوم موسیقی به عنوان پیشنهادهایی برای شنیدن در فصل بهار، معرفی شده‌اند.
موسیقی سنتی
آن و آن/ حسین علیزاده
حسین علیزاده در طی مدت فعالیت پربارش در موسیقی ایران، بارها و بارها رنگی نو بر پرده موسیقی ایرانی زده است. علیزاده در آلبوم «آن و آن» هم مانند بسیاری از آثار بداهه نوازی‌اش، فضا سازی و ملودی پردازی شنیدنی‌ای را ارایه می کند. علیزاده در این اثر با برداشتی آزاد از فضای مدال دشتی و اصفهان، با جمله‌بندی‌های کوتاه محورهای اصلی گوشه‌ها را به عنوان تم اصلی قطعه انتخاب می‌کند و سپس یه تزیین هنرمندانه آن می‌پردازد. البته از حضور پژمان حدادی هم در این آلبوم هم نمی توان سخن نگفت. بی‌تردید اجراهای فراوان علیزاده و حدادی باعث شده تا این دو نوازنده به درکی درست و متقابل از همنوازی برسند. حدادی با اجرای قابل قبولش در این آلبوم، فضایی را به وجود می‌آورد که مخاطب را بیشتر و بیشتر به متن و ملودی نزدیک می‌کند. آلبوم «آن و آن» توسط نشر هرمس منتشر شده است.
نجوای ماه/ داریوش دولت‌شاهی
«نجوای ماه» اثر داریوش دولت‌شاهی، علی‌رغم درخشانی‌اش، کمتر شنیده شده است. داریوش دولت‌شاهی در این آلبوم به بداهه‌نوازی تار پرداخته است. دولت‌شاهی در این آلبوم نشان می‌دهد که هنرمندی نوگرا و صاحب تفکر است که برداشتی قابل تامل از نوازندگی تار دارد. دولت‌شاهی در «نجوای ماه» با به کار گیری درست و به جای سکوت و استفاده از ترکیبات مضرابی متنوع، رنگ آمیزی متفاوتی را ایجاد می‌کند که در عین سادگی و بی‌پیرایگی، مخاطبش را به تامل دعوت می‌کند. بی‌تردید باید آلبوم «نجوای ماه» که برداشت شخصی و به نوعی انتزاعی دولت‌شاهی از دستگاه موسیقی ایرانی است را باید شنید. این آلبوم توسط موسسه فرهنگی هنری ماه‌ریز مهر منتشر شده است.
تا بیکران دوردست (باد)/ کیهان کلهر و اردال ارزنجان
«تا‌بیکران دوردست» آلبومی مشترک از کیهان کلهر و اردال ارزنجان است که در آن بداهه‌نوازی بر اساس مقام‌های موسیقی ایران و ترکیه صورت گرفته است. این آلبوم مانند بسیاری از آثار کلهر رنگ و بویی از گفتگو میان سازها و به طبع آن فرهنگ‌های مختلف دارد. در این آلبوم کلهر به ترکیه سفر می‌کند و رنگ‌هایی از موسیقی علویه ترکیه را می‌گیرد و ارزنجان هم به کردستان ایران سفر می‌کند و سعی می‌کند که لحن سازش را به موسیقی نواحی غربی ایران نزدیک کند. «تا بیکران دوردست» به مانند گفتگو و دردل طولانی دو دوست قدیمی است که سال‌های سال از یکدیگر دور بوده‌اند. کلهر و ارزنجان طی یک گفتگوی موسیقایی، در واقع چند جمله را بارها و بارها اما به شیوه‌ها و بیان‌های مختلف بیان می‌کنند. «تا بیکران دوردست» توسط موسسه فرهنگی هنری آوای دوست در ایران پخش شده است.
آلبوم «یادباد» سیامک آقایی، آلبوم «دستاس» پیام جهانمانی، آلبوم «مضراب عشق» فضل‌الله توکل، آلبوم «عجملر» آرش محافظ، آلبوم «سرو و ماه» عطا جنگوک، آلبوم «رقص قطره» شورش رعنایی و عماد توحیدی، آلبوم «بازتاب» عیسی غفاری، آلبوم «احوالات شخصی» سپیده مشکی، «سراسر مه» محمد معتمدی، «تربت» حسین علیزاده نیز دیگر آثاری هستند که حداقل ارزش یک بار شنیدن را دارند.
موسیقی پاپ
پاروی بی‌قایق/محسن چاوشی
چاوشی در آلبوم جدیدش یعنی «پاروی بی‌قایق» به گذشته خود بازگشته است. گذشته‌ای که آهنگ‌های ترنس و پرشتاب در آن جایی نداشت؛ گذشته‌ای که باعث شده بود او به پرطرفدارترین خواننده پاپ بدل شود و طرفداران به شدت متعصب و پروپا قرصی پیدا کند. چاوشی در این آلبوم خود واقعی‌اش را به مخاطبش ارایه می‌دهد. به همین خاطر هم مخاطبان همیشگی‌اش حرف‌های دلشان را از میان کلام او خواهند یافت. به نظر می‌رسد که دوران آزمون و خطای چاوشی تمام شده و حالا او به مرز پختگی نزدیک شده است. آلبوم تازه چاوشی قطعا یک سر و گردن از بسیاری از آلبوم‌های بی‌هویت و به تکرار افتاده پاپ امروز بالاتر است. چاوشی در این آلبوم تجربه موفق گذشته‌اش را تکرار کرد اما او همواره نشان داده که به دنبال تجربه‌های جدید است.
آقای بنفش/ گروه پالت
گروه پالت در آلبوم آقای بنفش، سعی کرد تا با به کارگیری فضایی نوستالژیک و قطعات فولکلور و اجرای آن‌ها با سازهایی چون آکاردئون، گیتار، کلارینت، ویالن سل و پیانو، فضای بدیعی را خلق کند. صدای امید نعمتی خواننده این گروه یک ویژگی خاص دارد. نعمتی علی رغم این که تحریرهای خام و نتراشیده‌ای دارد، به شدت گرم و دلنشین است و وقتی این صدا روی نغمه های به گوش آشنا، قرار می‌گیرد و وقتی هم با تم های کلاسیک و ایرانی ادغام می‌شود، فضای چندصدایی زیبایی را به وجود می‌آورد. ترانه‌های این آلبوم در عین سادگی در جستجوی معناهایی فراتر از ترانه‌های معمول آلبوم‌های روز موسیقی پاپ ایران هستند که این ویژگی در این اوضاع اسف‌بار ترانه‌سرایی چیز کمی نیست!
شکوه/ محمد اصفهانی
اصفهانی در این آلبوم بر خلاف دیگر آلبوم های موسیقی پاپ یک موضوع واحد را برای آفرینش اثرش انتخاب کرده است. او در این آلبوم کوشیده به دور از هر نوع تعصب و مقدس نمایی به تحلیل گوشه ای از حقایق دفاع مقدس در قالب موسیقی بپردازد. انتخاب اشعار آلبوم نیز هوشمندانه صورت گرفته و درعین وزانت اشعار، برای مخاطب عام هم قابل فهم هستند. موسیقی در آلبوم «شکوه» کاملا در خدمت کلام است و کلام شیوای اصفهانی که شبیه روزهای اوج این خواننده است، مخاطب را درگیر مضمون و انتقال پیام آلبوم می کند. اصفهانی در این آلبوم به دنبال تجربه گرایی نرفته و خود دوست داشتنی گذشته اش را تکرار می کند و شاید همین موضوع برگ برنده آلبوم تازه اش باشد. او سعی نکرده تا با تنظیم های رایج در موسیقی پاپ امروز خودش را به روز کند. او همان اصفهانی است که طرفدارانش انتظار دارند؛ نه بیشتر و نه کمتر.
شاید شنیدن آلبوم‌های «باران تویی» گروه چارتار، «فقط گوش کن» رضا صادقی، «پاییز تنهایی» احسان خواجه‌امیری، سلول شخصی «رضا یزدانی» نیز پیشنهادهای بدی برای شنیدن در موسیقی پاپ نباشند.
سایرگونه‌ها
شهر خاموش/ کیهان کلهر
بی تردید مهمترین ویژگی کیهان کلهر، «آزاد اندیشی» او در موسیقی است. او اساسا با این که در فضای موسیقی سنتی نفس کشیده، هنرش را در چهارچوبی خاص و تعریف شده محدود نمی‌کند و مدام دست به تجربه‌های شنیداری بدیع می‌زند. کلهر در شهر خاموش نوعی موسیقی وهم‌آلود و تصویری ارایه می‌دهد و مخاطبش را با خود به کوچه پس کوچه‌های یک شهر ویران شده، می‌برد. در قطعه اول این آلبوم که به یاد قربانیان حلبچه ساخته شده، موسیقی با سکوتی دردآور و تامل‌برانگیز آغاز می‌شود و آرام آرام صداهای ناله‌گون به گوش می‌رسد و بعد مخاطب درگیر فضاهای غم‌زده و هراس‌آلودی می‌شود که از زجه آرشه‌ها برمی‌خیزد. «شهر خاموش» کلهر که به اعتقاد نگارنده یکی از برترین آلبوم‌های منتشر شده توسط یک آهنگساز وطنی در سالیان اخیر است را باید با تامل و تفکر شنید. شهر خاموش توسط انتشارات آوای خورشید در ایران منتشر شده است.
سِیر/ مسعود شعاری و کرسیتف رضاعی
آلبوم «سیر» شاید یکی از برترین آثاری باشد که تاکنون در موسیقی تلفیقی ارایه شده است. مسعود شعاری که بی‌تردید با انتشار آلبوم هایی چون سیر و درسایه باد جز پیشگامان موسیقی تلفیقی به شمار می‌رود، در این آلبوم به درستی توانسته به لحن و بیان مشترک بین دوفرهنگ موسیقایی برسد. مبنای این اثر سفری تصویری از میان رنگ آمیزی‌های مختلف و هارمونی‌های شرقی و غربی است. در نواختن سه تار برخلاف رایج کمتر از ربع پرده و جملات آوازی استفاده شده و همراهی تبلا و سازهای غربی همچون گیتار سازهای زهی و جلوه‌های صوتی در کنار آن، مکالمه‌ای را برقرار می‌کند که در آن سه زبان موسیقایی متفاوت، مفهومی مشترک را بیان می‌کنند. آلبوم سیر توسط نشر هرمس منتشر شده است.
پر/ آلان کوشان
آلان کوشان، آهنگساز و نوازنده سنتور، از جمله هنرمندان فعال در خارج از کشور است که در حوزه موسیقی تلفیقی فعالیت های خود را دنبال می کند. از کوشان تاکنون ۱۲ آلبوم به عنوان آهنگساز و نوازنده در خارج از کشور منتشر شده، اما آلبوم«پر» نخستین اثر منتشر شده این هنرمند در ایران است. این آلبوم در حوزه موسیقی تلفیقی است که سمت و سویی مینی مال، با پارامترهای ضربی تکرارشونده دارد. این آلبوم ۵۰ دقیقه‌ای، از هشت قطعه تشکیل شده که در قطعه پایانی از سازهای کیبورد، پرکاشن و سارنگی نیز استفاده شده است. آلبوم «پر» به آهنگسازی و نوازندگی آلان کوشان توسط نشر «ماه ریز» منتشر شده است.
شنیدن آلبوم‌های «هفت گاه معلق» فرخزاد لایق، «به خاطر سنگفرشی که مرا به تو می‌رساند» فردین خلعتبری، «عبور» کسری صادقی، «گره‌های خیالی» حمید سعیدی، «از زبور تنهایی» علی جابری، «یک روز» راجیب چاکرابورتی، شهرام غلامی، پژمان حدادی، «بر قطار زمان» شوان توکل، نیز قطعا در این روزها خالی از لطف نخواهد بود.
دیدگاهتان را بنویسید