وحید حاجی تبار

موسیقی ایرانیان – وحید لشگری: «وحید حاجی تبار» خواننده پاپ، طی سالهای ۸۲ و ۸۳ دو آلبوم «عشق‌های دروغین» و «هیشکی منو دوست نداره» را روانه بازار کرد. آلبوم‌هایی که در آن زمان به فروش خوبی دست یافتند اما فعالیت‌های این خواننده طی سالهای بعد کمرنگ شد. حاجی تبار چندی پیش در نشست خبری خود اعلام کرد سومین آلبومش با نام «دبل کلیک» روانه بازار می‌شود. به همین بهانه گفتگویی با این خواننده داشته ایم که در ادامه می توانید دنبال کنید.

*آلبوم «کلیک دوباره» چه زمانی در بازار توزیع می‌شود؟
آلبوم جدید من منتشر نخواهد شد. هیچکدام از شرکت‌های پخش موسیقی این کار را به شکل تخصصی انجام نمی‌دهند و من مجبور بودم که با شرکت‌های پخش فیلم مذاکره کنم و البته همه موزیسین‌ها مجبور هستند که با این دوستان کار کنند. قراردادهایی که شرکت‌های پخش فیلم ثبت می‌کنند با قرارداد ترکمانچای هیچ تفاوتی ندارد! رفتار بسیار ضد و نقیضی با خواننده‌ها دارند و به گونه ای وانمود می‌کنند که سرمایه گذاری برای انتشار اثر یک خواننده برای آن‌ها ضرری معادل از دست دادن کل زندگیشان را دارد. اولین آلبوم من در سال ۸۲ از طریق شرکت «ایران گام» به بازار عرضه شد و این موضوع را خوب می‌دانم که حداقل یک می‌نیممی برای پخش براساس شهرت خواننده تعریف شده است. این شرکت هائی که در حال حاضر فعالیت پخش آثار موسیقی و فیلم را انجام می‌دهند حداقل با ده هزار سوپرمارکت، کیوسک مطبوعاتی، شهر کتاب و فروشگاه فرهنگی در ارتباط هستند. اگر به هر کدام از این فروشگاه‌ها حداقل یک سی دی بفروشند، ده هزار نسخه از یک آلبوم فروش می‌رود. مگر می‌شود پکیج حداقل ده تایی یک آلبوم وارد یک سوپرمارکت شود و یک نسخه آن هم به فروش نرود؟ در یک سوپرمارکت تهران حداقل روزانه ۵۰۰۰ خرید انجام می‌شود و آیا می‌شود در بین ۱۵۰۰۰۰ خرید ماهانه، ۵ سی دی هم فروش نرود؟ صد در صد که فروخته می‌شود. همیشه موزیسین‌ها تحت فشار بوده‌اند و همه چیز در موسیقی ایران برعکس دنیا است! در سایر کشور‌ها یک خواننده تا پنجاه سال پس از خواندن یک قطعه از‌‌ همان اثر خود زندگی‌اش را می‌گذراند. حتی پس از مرگ موزیسین هم به حساب ورثه او پول واریز می‌کنند. متاسفانه در ایران نگاه تهیه کننده‌ها به خواننده این است که ما به شما لطف می‌کنیم. من برای آلبوم «کلیک دوباره» بسیار زحمت کشیده‌ام و می‌توانم بگویم که حداقل شش الی هفت قطعه هیت در آن دارم.

*پیشنهادات تهیه کننده‌ها و شرکت‌ها چه بود؟
دو پیشنهاد وجود داشت. گفتند که در کار شراکت داشته باشیم و در مقابل شراکت یا سرمایه گذاری روی آلبوم از من خواسته‌هایی داشتند. نظیر اینکه می‌گفتند انحصار کنسرت‌های خود تا ۵ سال را باید در اختیار ما قرار بدهی. پیشنهاد دوم هم این بود که می‌گفتند شما هزینه تولید و پخش تیراژ ۴۰ هزار نسخه را پرداخت کن تا کار را پخش کنیم. هیچ ضمانت اجرایی هم در هر دو حالت قرارداد مبنی بر فروش و پخش خوب آلبوم یا سایر اتفاقات ویژه وجود نداشت. در وهله اول چنین سرمایه‌ای نداشتم و اگر داشتم هم هرگز چنین کاری انجام نمی‌دادم. هیچ نظارتی در بحث فروش وجود ندارد و حتی اگر هولوگرام هم روی سی دی بزنم هیچ اعتباری وجود ندارد. به دلیل اینکه هولوگرام به راحتی جعل می‌شود و اگر آن شرکت پخش میلیون‌ها نسخه سی دی هم به فروش برساند به من می‌توانند بگویند دو هزار نسخه فروختیم. هر دو حالت این قرارداد‌ها را قبول نکردم و حداقل الان می‌دانم که قطعاتی که مورد تایید وزارت ارشاد هستند را به شکل اینترنتی ارائه می‌کنم. اگر از طریق آن شرکت‌ها بخواهم آثارم را پخش کنم، سود مالی ندارم و آثارم هم به گوش هیچکسی نمی‌رسد. الان حداقل می‌دانم که سود مالی ندارم ولی آثارم را به گوش شنوندهای موسیقی می‌رسانم.

*دوست دارم بدانم دلیل انتخاب اسم «کلیک دوباره» برای این آلبوم چیست؟

من برای انتخاب اسم آلبومم فکر داشتم و پشت انتخاب و اعلام اسامی آلبومم تفکر خاصی داشتم. من در ۳ سال دو آلبوم که پرفروشترینهای ایران بودن رو به بازار دادم ولی بنا به دلیل مشکلات زیاد چندین سال کار نکردم. تنها “کلیک دوباره” ای لازم بود تا دوباره بین من و مخاطبان موسیقی پاپ آشتی برقرار بشه. به همین دلیل این اسم رو انتخاب کردم. میدونید که شنونده های موسیقی روی یک آهنگ دبل کلیک میکنن و اونو گوش میدن و اگه اون ترانه و آهنگ و صدا به دلشون بشینه تا سالها طرفدار و علاقمند به اون آرتیست میشن. ما هم از مردم همینو میخواستیم که دوباره روی آهنگهای وحید حاجی تبار دبل کلیک کنن و اونو بشنون، همین.

*پیش‌تر در خبر‌ها عنوان شده بود که آلبوم جدیدتان «هتریک» است و شما نیز با «یاس» همکاری داشته‌اید، لطفا درباره تغییر اسم آلبوم، جنجال و اتفاقاتی که در این زمینه افتاد، صحبت کنید.

بله اسم قبلی آلبوم “هت تریک” بود . پشت انتخاب این اسم هم فکر بود و قرار بود سومین آلبوم رسمی من “هت تریک” من، در موسیقی پاپ باشد. متاسفانه قضیه “یاس” بی دلیل رسانه ای شد و سر و صدا به پا کرد. ما تکستی رو در قالب کلام موسیقی گفتآواز به شورای شعر ارائه دادیم و با انجام چندین بار اصلاحیه مجوزش رو گرفتیم ولی متاسفانه به یکباره تیتر همه سایتها شدیم و کلی مشکلات.

*در این وضعیت موسیقی پاپ ایران که به خاطر بی‌قانونی و نبود کپی رایت، اکثر آثار به صورت رایگان از طریق اینترنت منتشر می‌شود و انتشار آلبوم موسیقی سود چندانی برای شرکت‌های پخش و خواننده‌ها ندارد، برخی هدف خود از انتشار آلبوم را صرفا به عنوان یک اعلام حضور در نظر می‌گیرند و برخی هم با آلبوم به دنبال تصاحب القاب گوناگون و رقابت جدی در بازار موسیقی هستند، شما به این آلبوم که سومین اثر رسمی شماست، چگونه نگاه می‌کنید؟

من ترانه ها و آهنگهای خیلی خوبی رو برای آلبوم سومم تهیه و تولید کردم و متاسفم بابت اینکه نشد این مجموعه بدست مخاطبان به شکل رسمی قرار بگیرد. در هر صورت حتما شنیدید که آثار یک هنرمند برایش مثل فرزندانش میماند و من دوست داشتم این مجموعه به شکل رسمی و معتبر و بصورت یکجا پخش شود و مطمئن بودم مثل آلبومهای قبلی تا مدتها شنونده های موسیقی به اون گوش خواهند داد. آلبوم اولم که منتشر شده بود، زنده یاد ناصر عبداللهی در مصاحبه با مجله محک از آلبوم من کلی تعریف کرد و گفته بود تا مدتها در ماشین به آلبوم “عشق های دروغین” گوش میداده بعد به کنسرتش من را دعوت کرد و همین موضوع را در کنسرت جلوی مردم هم گفت. پس من به کارم مطمئنم. وقتی اسطوره ای مثل ناصر عبداللهی شنونده آثار من بوده مطمئنن من نمره قبولی را گرفتم. امسال هم من همین کار را انجام دادم ولی متاسفانه تهیه کننده ها اصلا از اثر خوب حمایت نمیکنند و فقط به همان ده تا اسمی که الان بورس هستند، چسبیده اند. مطمئن باشید امسال و سال آینده من به حقم می رسم . مردم ایران خیلی باهوش هستندو از اثر هنری خوب حمایت میکنند.

*شنیدم، کنسرت خواهی داشت؟
طبق اعلام در نشست خبری گذشته قرار بود که کنسرت ما در بهمن ماه برگزار شود. به دلیل اینکه برای آلبوم چنین اتفاقاتی رخ داد و قرار شد که قطعات آلبوم را به شکل تک قطعه منتشر کنیم به زمان بیشتری نیاز داشتیم. همین مساله باعث شد که کنسرت ما در روز ششم اسفندماه به رهبری «فیروز ویسانلو» در سالن اریکه ایرانیان توسط شرکت سل فا برگزار شود.

*در‌‌ همان نشست خبری از شرکت «گلرنگ رسانه» اسم بردید و اعلام کردید که آلبوم شما توسط آن‌ها و به صورت شاهرگی پخش می‌شود. چرا از طریق این شرکت وارد عمل نشدید؟
متاسفانه شرکت «گلرنگ رسانه» فعلا فعالیت‌های خود را در حالت تعلیق قرار داده است و به همین دلیل قرارما با آن‌ها بهم خورد. با شرکت هنرنمای پارسیان هم بابت پخش مویرگی مذاکره داشتیم که در همکاری با هنرنمای پارسیان و سایر شرکت‌ها هم مشکلات و مسائلی که عرض کردم وجود داشت. من در بررسی‌های خودم به این نتیجه رسیدم در هیچکدام از سایر قرارداد‌ها هیچگونه سود مادی و معنوی وجود ندارد. در سال‌های ۸۲ و ۸۳ که دو آلبوم من منتشر شد هم پول زیادی از شرکت‌های پخش دریافت نمی‌کردم. اما آن‌ها امتیاز کامل پخش را می‌خریدند ولی حداقل دلمون خوش بود که آلبوم را به بهترین شکل توزیع می‌کردند.

*طی سال‌های اخیر خواننده‌های زیادی از مساله پخش آلبوم‌های خود ضربه خوردند و اعتراضات خود را به طرق مختلف عنوان کردند اما چرا هنوز هم این رویه پا بر جا است؟
به دلیل اینکه موسیقی کشور ما توسط هیچ ارگانی حمایت نمی‌شود. من وحید حاجی تباری بودم که آلبوم «عشق‌های دروغین» را در سال ۸۲ ارائه کردم و پرفروش‌ترین اثر سال شد. آلبوم «هیشکی منو دوست نداره» در دی ماه سال ۸۳ منتشر شد و فروش آن تا پایان نیمه اول ۸۴ ادامه داشت. آن اثر هم پس از آلبوم «غریبه» فریدون آسرایی، پرفروش‌ترین آلبوم سال ۸۳ و ۸۴ بود. بنده موزیک ویدئوهای خودم را در سال ۸۵ و زمانی که شبکه «مهاجر» مجوز داشت ارائه کردم و تا سال ۹۱ فعالیتی نکردم. در تمام این سال‌ها هیچکسی نپرسید که وحید حاجی تبار کجا است و چه اتفاقی برای او رخ داد؟ ما در مملکتی زندگی می‌کنیم که خواننده پر فروش‌ترین آلبوم‌های سه سال، به مدت پنج سال غیب می‌شود و هیچکس پیگیر او نمی‌شود. از این کشور چه انتظاری دارید؟ در پاسخ سوال شما باید بگویم که هیچ نهاد نظارتی بر مساله تولید، تکثیر، پخش و فروش آلبوم‌ها وجود ندارد. خواننده‌های ما به جایی رسیده‌اند که خودشان به قانون عدم کپی رایت تن داده‌اند. از جمله خود بنده که از این طریق اعلام می‌کنم که حاضر هستم قطعات خودم را به شکل رایگان و بر خلاف قانون کپی رایت در فضای مجازی منتشر کنم. یعنی عملا همه دست‌های خود را بالا برده‌اند و تسلیم شده‌اند. روز اول ما رفتیم گردن کج کردیم و گفتیم که می‌خواهیم خواننده شویم گفتند باید تست صدا بدهید. ما به سختی مجوز آلبوم گرفتیم و از شرکت پخش درخواست کردیم کار ما را توزیع کنند. همیشه خواننده‌ها در برابر کنسرت گذاران و شرکت‌های پخش با گردن کج حضور پیدا کردند و این مساله کاملا اپیدمی شد. این مساله جا افتاد که عده‌ای پولدار می‌توانند کنسرت بگذارند و آلبوم پخش کنند و خواننده‌ها با گردن کج در برابر آن‌ها بایستند. در سایر کشور‌ها اگر یک جوان قطعه‌ای را در فلان مسابقه استعدادیابی بخواند و بدرخشد تمامی تهیه کننده‌ها به دنبالش می‌دوند اما در ایران بر عکس است و همیشه آرتیست‌ها بدنبال تهیه کننده‌ها می‌دوند و هیچ بحث حمایتی هم در کشور ما وجود ندارد. بنده از سال ۸۲ که یک جوان بیست ساله بودم تا الان که ۳۱ سال سن دارم در این یازده سال تلاش و کوشش شبانه روزی کردم و میلیون‌ها تومان پول خرج کردم. پولدار هم نبودم و تدریس موسیقی کردم و ساز به هنرجو‌هایم فروختم و درآمد خودم را خرج همین موسیقی کردم. تنها سهم من از کل موسیقی کشور یک دفترچه بیمه تامین اجتماعی هنرمندان است.

*چرا تمامی قطعات این آلبوم را به شکل دیجیتال منتشر نمی‌کنید؟ در حالی که این روز‌ها برخی خواننده‌ها تک قطعات خود را هم به فروش می‌رسانند.
آلبوم من یازده قطعه دارد و پنج قطعه آن را تا روز کنسرت منتشر خواهم کرد. پس از کنسرت، کل مجموعه را برای فروش در اینرنت قرار می‌دهم. مطمئن باشید اگر الان بخواهم چنین کاری را انجام دهم باز هم سایتهای دانلود آهنگ، کل آلبوم را برای دانلود قرار می‌دهند و همه چیز می‌سوزد. این پنج قطعه‌ای که به نظر خودم جزو هیت‌ترین آثار آلبوم هست را با لیبل اکسکلوسیو برای دانلود قرار می‌دهم تا به خوبی به گوش مخاطبان برسد. باز هم شش قطعه جدید دیگر می‌ماند و مخاطبان می‌توانند پس از کنسرت تهران، تمام آثار را به صورت دیجیتالی خریداری کنند.

*و با توجه به شرایط کنونی موسیقی پاپ برخی از منتقدان و مخاطبان، خواننده را متهم می‌کنند که باز هم نسبت به تولید آلبوم اقدام می‌کند. در حالی که الان در دنیا بیشتر خواننده‌ها دیگر فقط نسبت به انتشار تک قطعه اقدام می‌کنند. شما در مورد این نقد چه نظری دارید؟
البته سیستم دنیا اینگونه نیست. سه یا چهار قطعه را به صورت سینگل ارائه می‌کند و آن‌ها را به همراه ده یا یازده قطعه جدید ارائه می‌کنند. آن‌ها روی تک قطعات خود موزیک ویدئو را دارند. اگر تاثیر یک قطعه روی مخاطب ده درصد باشد با ویدئو این تاثیر به هشتاد درصد تبدیل می‌شود. در نیمه اول دهه هشتاد، شبکه مهاجر به عنوان تنها شبکه ماهواره‌ای مجاز مورد توجه قرار گرفت و خوانندگانی نظیر «فرزاد فرزین»، «مهدی مقدم» و «هومن سزاوار» و… از طریق آن رسانه معروف شدند. فرزاد فرزین آلبوم «شراره» خود را در سال ۸۲ به بازار عرضه کرده بود و هیچ اتفاقی رخ نداده بود. اما زمانی که قطعات‌‌ همان آلبوم را با موزیک ویدئو ارائه کرد آثارش به گوش مردم رسید. متاسفانه الان در حال حاضر چنین بحث حمایتی وجود ندارد. اینکه خواننده‌ها به سمت آلبوم می‌روند دلایل مختلفی دارد نظیر اینکه دوست دارند یک اثری را از خود به یادگار بگذارند. قطعا اگر مشکلات موجود که برخی از آن‌ها را در ابتدای مصاحبه عنوان کردم وجود نداشته باشد در مسیر انتشار آلبوم‌ها هم خللی پیش نمی‌آید و به خوبی به گوش مردم می‌رسد.

در انت‌ها اعلام می‌کنم که تا ۶ اسفند ماه که کنسرت تهران را برگزار می‌کنیم ۵ قطعه آلبوم تک به تک ریلیز می‌شود. ۶ فری استایل تصویری با صدای من و نوازندگی استاد «فیروز ویسانلو» عزیز هم لابلای قطعات پخش خواهد شد. احتمالا قبل از کنسرت تهران اجرائی در شاهرود خواهیم داشت؛ از یاسین طوسی و آقای مجید طوسی بابت زحماتشون در اخذ مجوزهای آلبوم و برگزاری کنسرت‌ها کمال تشکر را دارم؛ همچنین از بچه‌های گروه ارکسترم بالاخص رهبر دوست داشتنیمون استاد ویسانلو که این روز‌ها برای گروهمون خیلی تلاش می‌کنه کمال تشکر و قدردانی رو دارم.