آهنگساز مجموعه طنز نوروزی “دارا و ندار” گفت : سازهایی چون “آکاردئون”، “سنتور”،” بالابان” و “سه تار” به خانواده های ندار و سازهایی مانند پیانو و فلوت که بیانی امروزی تر دارند به خانواده های دارا اختصاص یافت.

پیروز ارجمند ضمن بیان این مطلب درباره کارکرد ترانه در تیتراژ مجموعه های تلویزیونی به خبرنگار مهر گفت : در موسیقی متن این سریال ساز آکاردئون محوریت داشت چون این ساز در دست بچه های خیابان است و مردم هم ارتباط خوبی با آن برقرار می کنند ضمن اینکه ده نمکی هم این ساز را خیلی دوست دارد و من هم به عنوان آهنگساز وظیفه داشتم نظر کارگردان را در نظر بگیرم.

وی با اشاره به نقش ترانه در موسیقی سریال افزود: وجود ترانه در تیتراژ پایانی به نوعی پیام شعرگونه اثر است که از طریق آواز مفهوم و مضمون را برای بیننده بیان می کند به همین دلیل وجود ترانه وسط و پایان یک مجموعه تلویزیونی امری متداول است .

همچنین ارجمند گفت : حضور خواننده هم در تیتراژ ابتدایی و هم در تیتراژ پایانی یک مجموعه به نوعی پیش داوری و تعیین تکلیف برای مخاطب است و من به عنوان آهنگساز “دارا و ندار” با دیکته کردن مضمون به تماشاگر مخالف هستم.

آهنگساز مجموعه طنز تلویزیونی “دارا و ندار”افزود: در برخی موارد فضای یک فیلم سینمایی و یا یک مجموعه تلویزیونی اجازه اضافه کردن ترانه و آواز در ابتدا و میان اثر را می دهد و خود من درسریال “خط قرمز”به دلیل فضای خاصی که داشت ترانه ای را در وسط هر قسمت گنجاندم ؛ اما در مجموعه نوروزی “دارا و ندار” با وجود مخالفت من، آقای ده نمکی می خواست سه ترانه در ابتدا ، وسط و انتهای مجموعه بگنجاند اما به دلیل حجم بالای کاراکترها در سریال، ترانه وسط حذف شد و در نهایت دو ترانه ابتدایی و انتهایی باقی ماند .

این آهنگساز در ادامه صحبت های خود ژانر به کارگرفته شده برای یک اثر سینمایی و تلویزیونی را مهم ارزیابی کرد و گفت : حضور خواننده به کم و کیف ژانر هم بستگی دارد به عنوان مثال در دنیا مرسوم نیست که برای ژانر پلیسی ترانه بگذارند اما در یک ژانر اجتماعی که پیام اجتماعی دارد این ترانه گاهی ضروری است البته در چند سال اخیر در سریال های ایرانی معمول شده که بی دلیل و با دلیل ترانه را طراحی می کنند و یک خواننده پاپ هم می خواند بدون اینکه کارکرد این مقوله توسط کارگردان درک شده باشد از همین رو ترانه های اضافه تاثیر بدی روی کلیت کار می گذارد؛ چراکه رفته رفته گوش بیننده از حجم بالای ترانه خسته می شود و این مسئله به کل اثر لطمه می زند.

پیروز ارجمند در توضیح کم و کیف آهنگسازی مجموعه “دارا و ندار” گفت : محور آهنگسازی این مجموعه بر دو بخش استوار بود یک ترانه ها و دیگری موسیقی متن که هر دو آنها برای من اهمیت و ارزش یکسانی داشت و برخلاف بسیاری که معتقدند ترانه ارزش بیشتری دارد من موسیقی متن را کمتر از آن نمی دانم و معتقدم که نوشتن موسیقی برای متن سریال سخت تر از ترانه نویسی است چراکه یک فرد باید آهنگساز خوبی باشد تا بتواند موسیقی متن بنویسد از طرفی هر آهنگسازی هم نمی تواند برای متن اثر موسیقی بنویسد من معتقدم که آهنگساز فیلم کسی است که هم فیلم را بشناسد و هم خلاقیت تصویر سازی با سازها را بداند وهمچنین در سبک های مختلف موسیقی بنویسند .

وی در ادامه سازبندی این مجموعه تلویزیونی اشاره کرد و گفت : آهنگسازی “دارا و ندار” یکی از سخت کارهای من در حوزه ساخت موسیقی متن سریال در سالهای اخیر بود چراکه دارا و ندار تنوع کاراکتر و همچنین شخصیت پردازی بسیاری داشت به همین دلیل در سازبندی اثر ابتدا بافت اجتماعی کاراکترها که به دو طبقه داراو ندارها تقسیم می شد را درنظرگرفتم که همین تقسیم بندی در سازبندی من هم تاثیر داشت.

ارجمند در پایان افزود : سازهایی چون “آکاردئون”، “سنتور”،” بالابان” و “سه تار” به خانواده های ندار اختصاص داشت و سازهایی مانند پیانو و فلوت که بیانی امروزی تر دارند متعلق به خانواده های دارا بود در واقع سازها هم در تقسیم بندی شخصیتی به دارا و ندار تقسیم شدند