خبرآنلاین- حمیدرضا عاطفی: فعالیت فرهنگی و هنری در هر جامعه ای نوعی خدمت فوق العاده وحرکتی انسان دوستانه ورای وظایف معمول اجتماعی و اقتصادی محسوب میشود چرا که بازدهی هر گونه سرمایه گذاری در این بخش در مقایسه با دیگر بخشهای اقتصادی قابل مقایسه نیست. به همین دلیل در جوامع پیشرفته اغلب فعالیتهای فرهنگی همواره با حمایتهای دولتی مواجه میشوند ؛ در این کشورها علاوه بر قانونهای مصرح درتسهیل امور فرهنگی، شرکتها و موسسات صنعتی پر سود نیز موظف هستند تا بخشی از مالیات خود را صرف حمایت از تشکلهای فرهنگی بکنند .
در ایران هرچند که برخی مصوبات قانونی و فعالیتهای اجرایی در دو قوه مقننه و اجرائی در جهت حمایت از فعالیتهای فرهنگی صورت گرفته ،اما اینها هنوز در مقابل موانع و مشکلات بزرگ امور فرهنگی بسیار اندکند.
حال همه این موارد را به مشکل اساسی و حاد موسیقی که در دهههای اخیر وجود داشته و برای همگان آشناست بیفزائید تا عمق ایثار و از خود گذشتگی فعالان و ناشران این بخش را بهتر لمس کنید.
در این سالها بسیاری از شرکتها و موسساتی که در حوزه موسیقی فعالیت کردهاند یا با ورشکستگی مواجه شده و عطای این کار را به لقای آن بخشیدهاند ویا با تغییر ماهیت و اهداف خود به کارهای غیر موسیقایی مشغولند و برخی نیز لنگ لنگان و صرفا با اتکا بر عشقی که به این هنر می ورزند تاب آورده و به امید بهتر شدن اوضاع روز را به شب و شب را به روز میرسانند، اما به قول معروف نه تنها این صبر – که افشردن جان است- ثمری نمیدهد بلکه متاسفانه هر روز از این باغ بری میرسد.
یکی از اقدامات و توجهات امور اجرائی کشور که از چندین سال پیش در جهت حمایت از بخش خصوصی صورت گرفته اجرای یک اصل مهم از قانون اساسی کشور(اصل ۴۴) در این زمینه است که با اجرای آن تصدی گری بخش دولتی را کاهش داده و امورجامعه را به خود مردم می سپارد.
انجمن موسیقی ایران حدود بیست و چند سال پیش به عنوان بازوی اجرایی مرکز موسیقی وزارت ارشاد برای پرداخت حقوق و دستمزد نوازندگان ارکستر سمفونیک – و بعدها ارکستر موسیقی ملی -برگزاری جشنوارهها، کارپردازی وامور اداری و مالی کارمندان مرکز موسیقی (دفتر موسیقی فعلی) واموری از این قبیل تاسیس شد . این انجمن تا اوایل دولت نهم بیشترین انرژی و پتانسیل ستادی و اجرایی اش را در این بخش مصروف میکرد و به اهداف و شرح وظایفش متعهد بود اما چند سالی است که با تغییر مدیریت در معاونت هنری ارشاد و انجمن موسیقی ، این انجمن به طور جدی و همچون یک شرکت خصوصی پای به میدان گذاشته و با برگزاری کنسرتهای سنتی و پاپ، فروش بلیت و سی دی ودیگر فعالیتهای اقتصادی در این حوزه به عنوان رقیبی جدی برای بخش خصوصی به میدان آمده است.
این انجمن در حالی این کارها را انجام میدهد که از بودجه وزارت ارشاد ارتزاق میکند و مستظهر به امکانات وارتباطات حوزه صدور مجوز دفتر موسیقی است.
این انجمن در چند سال اخیر علاوه بر ورود در حیطه اجرائیات و برگزاری کنسرت، دایره را بازتر کرده و همچون یک ناشررسمی آثار صوتی، آلبومهای مختلفی منتشر میکند که اخیرا به مناسبت انتشار ۷ عنوان آلبوم نیز مراسم رونمایی با حضور برخی مسئولان از جمله معاونت هنری در سالن رودکی برپا کرد.
از سوی دیگر کاراین نهاد به جایی رسیده که برخلاف شرح وظایف و اهداف آشکارش- که علی القاعده میبایست به عنوان یک اداره دولتی حرکت کند- همچون یک نهاد غیر دولتی به انتشار فرمهای عضویت -نظیرنهادهای مدنی که برپایه انتخابات شکل میگیرد- به عضوگیری نیز پرداخته است.
البته حضور و فعالیت هر نهادی در اعتلای هنر موسیقی و افزایش تولیدات و سرعت بخشیدن به جریان سالم موسیقی قابل ستایش و تقدیراست و مقصود این یادداشت نیز به هیچ وجه تحدید انجمن موسیقی و یا هر نهاد دیگری نیست که خدمتی به فرهنگ و هنر ایران میکنند، بلکه منظور تذکری به مسئولان و متولیان امر به حمایت عادلانه و هدایت همه فعالان به یک رقایت سالم در شرایط برابر و همچنین بر اساس تعاریف مشخص شده است ؛طبعا اینگونه بی عدالتیها در نهایت به تکروی و فربه شدن یک بخش و حذف سلایق و دیدگاههای متنوع دیگر فعالان هنر موسیقی منجر میشود که به نفع هیچکس نخواهد بود.
دیدگاهتان را بنویسید