سید ابوالحسن مختاباد در خبرانلاین نوشت:
سفر معاون هنری وزیر ارشاد به آمریکا مورد اعتراض طیفی از مخالفان و منتقدان دولت قرار گرفت و اعلام شد که چرا این سفر مخفیانه بود و چرا دیداری با برخی مقامات وزارت خارجه آمریکا صورت گرفته است؟جدای از کار مثبت و موثری که آقای مرادخانی انجام دادند که به عنوان نخستین مسئول رده میانی دولت در حوزه فرهنگ همت کردند و البته خطر و چنین ماموریتی را به انجام رساندند، نکته مهم همانا جدا کردن سیاست از عرصه فرهنگ و هنر است که در پاسخی که به منتقدان و معترضان داده شد نیز این نکته هویدا بود.
شاید اگر این دیدار دو سه سال قبل انجام می شد ، می توانستیم سخن معترضان را باور کنیم که کاسه ای زیر نیم کاسه است و ارتباط فرهنگی پوششی است برای اصل ارتباط در حوزه سیاست. اما نکته ای که منتقدان عجول در نظر نگرفتند و به قول معروف از هول حلیم کشف یک گاف بزرگ از دولت در دیگ تعجیل فروغلتیند همانا نادیده انگاشتن ارتباط وزارت خارجه و دولت ایران در بالاترین سطوح با دولت مردان آمریکاست.
واقعا وقتی وزیری همچون آقای ظریف و تیم ورزیده ایشان در حوزه سیاسی و دیپلماسی سیاسی هستند که هر لحظه اراده کنند می توانند با معاون و وزیر خارجه آمریکا مسائل خودشان را در میان بگذارند ، چرا باید لقمه را دور دهانشان بگردانند و از یکی خارج از مجموعه بخواهند یک پیغامی را اننقال دهد.
نکته بعد این دیدار تحرک یک نهاد غیر دولتی در آمریکا و بی تحرکی یک نهاد غیر دولتی و مدنی در ایران در حوزه موسیقی است.
به گمانم اگر خانه موسیقی این ظزفیت را داشت که چنین حرکت هایی را سامان می داد , آقای مرادخانی این خطر را نمی پذیرفت که گام در چنین وادی ای نهد. اما بعید می دانم دوستان و روسای این خانه و حتی رئیس شورای عالی این نهاد که استاد شجریان گرامی باشد، و یا استاد حسین علیزاده که دبیری شورای عالی را بر عهده دارند و یا آقای دکتر سریر که رئیس هیئت مدیره هستند و البته خود را دیپلماتی کارکشته هم معرفی می کنند، خود را وارد چنین وادی های خظرخیزی کنند و بخواهند از آبرو و اعتبارشان برای ایجاد ارتباطات فرهنگی و هنری بین دو ملت و هنرمندان آن استفاده کنند.
البته از آنها انتظاری هم نیست. وقتی یک نهاد وظایف قانونی خود را فراموش می کند و الان چند ماه از مهلت قانونی انتخاب و معرفی اعضای شورای عالی خانه موسیقی گذشته کسی را معرفی نمی کنند و یا در حالی که باید در فکر برگزاری انتخابات دور جدید باشند، ولی اساسنامه خانه موسیقی را از روی سایت حذف می کنند تا اصولا کسی از اهالی موسیقی به فکر چنین مواردی نباشد و از همه اینها اسفناکتر ، عدم نظارت وزارت ارشاد بر این نهاد و عدم پرسش از انها که چرا انتخابات را برگزار نمی کنند ، طبیعی است که نباید از انها انتظاری فراتر داشت.
دیدگاهتان را بنویسید