دکتر مجید پازوکی (پژوهشگر موسیقی): پس از فاجعه زلزله در منطقه محروم بویین زهرا، شادروان جهان پهلوان تختی که همواره با مردم و برای مردم میزیست، در یکی از چهار راههای تهران ایستاد و مردم را به یاری هموطنانشان فراخواند، آنروز آنقدر کمکهای نقدی وغیرنقدی طبقات مختلف مردم زیاد بود که انتقال آنها به سختی انجام شد. پیرزنی که اندک پس انداز خود را به تختی می سپرد و یا تجار و بازاریانی که کمکهای شایسته ای به مردم زلزله زده میکردند، همه نشان از مهر و محبت مردم به همنوعان خود بود، متاسفانه جامعه امروز ایران در ظل عدل و قسط وعده داده شده ای که منجربه شکاف عظیم طبقاتی شده به شدت دوقطبی شده است، چه عده ای که با رانت های میلیاردی پولدارشده اند و چه کسانی که ازطریق مافیای ورزش و هنر پول پارو مینمایند واین گروه توجه شان به مقوله هایی مانند بیماری و فقر توده های مردم به یک ترحم ودلسوزی مقطعی و اسبابی برای تفریح و گذران وقت و البته مطرح شدن دائمی تبدیل شده، چرا که چهرهای مشهور اگر روزی مورد توجه قرار نگیرند بشدت دچار افسردگی وانزوا خواهند شد.
کمک به بیماران خاص کاردرستی است اما میتوان بدون این بازیهای وارداتی غربی ها هم این کاررا کرد. آیا همچنان روشنفکران ما باید منتظر نسخه های وارداتی از اروپا و امریکا باشند و راه دیگری برای اظهار کمک وجود ندارد؟؟؟ جماعت آب یخی! آیا در کنار گوش شما و چندروز پیش و در برابر چشمان معصوم یک نوجوان، ماموران شهرداری با پنجه بوکس چه خواه و چه ناخواه پدر کارگر او را که از میان زباله ها نان وروزی خود را طلب میکرد به قتل نرساندند؟ در غزه بیگناهانی در زیر موشک ها هستند، در عراق و سوریه داعشی ها بیگناهان و هم نوع های مارا به قتل می رسانند، کمپینتان برای این فاجعه ها چرا تشکیل نمی شود؟ در این زمان دیگر به جای آب یخ و خنده و شوخی و لودگی باید خون گریه کنید، که لاجرم این حمیت وغیرت در یکایک شما فراموش شده ومرده است.
درد امروز جامعه ما این است، خود را به بی خبری زدن و توده های مردم را به سخره گرفتن.
دیدگاهتان را بنویسید