گروه موسیقی«نوای کهن»

موسیقی ایرانیان – حمیده موسوی: آلبوم تصویری «پایکوبان» کاری از گروه موسیقی«نوای کهن» به عنوان اولین اثر رسمی این گروه تا چند وقت دیگر، توسط مؤسسه فرهنگی، هنری «ایران گام» به بازار موسیقی عرضه خواهد شد.

این گروه که متشکل از چهار عضو ثابت بوده و علاقه و تعهد خاصی نسبت به موسیقی کهن و فاخر ایران زمین دارد، قریب به ۱۰ سال است که در این زمینه مشغول فعالیت است و علاوه بر اجراهای داخلی در خارج از کشور نیز به برگزاری کنسرت های متعددی پرداخته است. آخرین اجرای آنها در کشور ترکیه بوده که به مناسبت نوروز ۱۳۹۳ و به مدت سه شب، در شهرهای ارزروم، ترابزون و سامسون برگزار گردیده است. این گروه، که اعضای آن را محمدرضا اسلامی (سرپرست گروه و نوازنده تنبک)، متین پیمانی (آهنگساز و نوازنده تار و سه تار)، سینا مشفقی (نوازنده دف) و میثم اکبری (خواننده) تشکیل می دهند، در نظر دارد، ماحصل تلاش ها و تجربه های اجرایی خود را در قالب یک آلبوم تصویری، منتشر کرده و در دسترس مخاطبین و علاقمندان به این موسیقی قرار دهد.

محمدرضا اسلامی، سرپرست و نوازنده تنبک این گروه از فعالیت و همکاری در کنار دیگر دوستان هنرمندش، به نیکی یاد کرده و ابراز خرسندی می کند. او با اشاره به جزئیاتی از اولین آلبومشان و تلاش و زحمات بیشماری که برای ارائه آن صرف کرده اند، در گفتگو با خبرنگار موسیقی ایرانیان، عنوان کرد: «در جامعه ای زندگی می کنیم که فضای موسیقی آن دستخوش تغییرها، ترکیب ها و تلفیق هایی غیر ضروری گردیده است. موسیقی امروز ایران ما، تحت تأثیر عوامل و ظواهری، به سمت و سویی سوق پیدا کرده که شرایطش کمی نگران کننده است. موسیقی اصیل و فاخر ما، بر لبه ای بّرنده و ظریف در حال پیشروی ست و درایت و آگاهی بالایی برای ارائه شدن و صحیح اجرا شدن می طلبد. شاید در این مسیر خیلی از دوستان و هنرمندان پیشنهادهایی می دادند که تغییرات مدرنی در سبک اجرا و قالب آن تزریق کنیم و برای بهتر دیده شدن و حتی درآمد زایی بیشتر، یک سری تکنیک هایی که مربوط به کار ما نمی شود را در آن بگنجانیم. اما هدف ما چیز دیگری ست و علاقه و احتراممان به این موسیقی فراتر از این پیشنهادات است. از آن جا که بنده و دیگر دوستان فعال در این گروه علاقه و ارادت خاصی به این موسیقی داریم، سعی کرده ایم، تا آنجا که مطالعات و نگرش هایمان یاری می کند، این موسیقی کهن و پربار را در چارچوب های اصلی خود پیش برده و به اجرا در بیاوریم.»

از آنجا که آلبوم «پایکوبان» در قالب یک مجموعه تصویری روانه بازار خواهد شد، دلیل و انگیزه اصلی این کار را از محمد رضا اسلامی جویا شدیم و او در این باره گفت: «اصالت و کیفیت موسیقی فاخر و محتوای آن چه به لحاظ انتخاب اشعار و چه به لحاظ قطعات اجرایی، به گونه ایست که مخاطب را به تفکر و تعمق وا می دارد، بنابراین، ارتباط با اینگونه آثار شاید نیازمند حوصله و تعمق متقابل باشد. لذا محدوده مخاطبان آن نیز به نسبت دیگر شاخه های موسیقی قشر خاصی را شامل می شود. علی الخصوص، در میان اقشار جوان تر. ازآنجا که خود ما گروهی نسبتاٌ جوان هستیم و به این نوع موسیقی علاقه داریم، هدفمان این بوده که پلی ارتباطی و واسطه ای باشیم برای ایجاد پیوند بین دیگر جوان ها با این ژانر موسیقی و فضای این چنینی. اگر توجه داشته باشید، گاهی کلیپ یا پخش زنده ای از یک اثر موسیقایی را در رسانه های تصویری مشاهده می کنیم که فضایی نسبتاٌ ایستا، کم انرژی و فاقد تنوع را دارا می باشد. چنین تصویر و اجرایی اگر بسیار غنی هم باشد، کمی حالت تخصصی خواهد داشت و شاید تنها مخاطبان خاص را جذب کرده و برای دنبال کردن همراه سازد و اینگونه می شود که قشر جوان و مخاطبانی که آشنایی چندانی با این موسیقی ندارند کمتر از این اثر استقبال کرده و حتی بعدها کمتر آن را دنبال کنند. هدف ما از این حرکت و انتشار یک مجموعه تصویری با این کیفیت، جذب شمار زیادی از مخاطبین و به خصوص نسل جوان بوده تا آنها خود را با موسیقی ای که متعلق به این مرزو بوم است نزدیک تر دانسته و در انتخاب های هنری خود دقت بیشتری داشته باشند. به هر حال، هدف و خواسته ما ارائه موسیقی سنتی و کهن است و قرار نیست به خاطر جذب بیشتر مخاطبین چارچوب کار خود را دستخوش تغییراتی کنیم که اصلاٌ ربطی به اصالت کار ما ندارد. مخاطب مهم است، اما کار و هدف ما نیز برای خودمان مهم و محترم است و می خواهیم مردم را با افکار و اهداف مختص به خودمان آشنا کنیم. بدون شک مردم موسیقی خوب را می شناسند و آن را دوست دارند. بنایراین اگر فعالیت ما و آثارمان در این زمینه خوب باشند مخاطب آن را دنبال خواهد کرد و از آن استقبال خواهد نمود. پس برخی تلاش ها و برخی افکت های تبلیغاتی یا درواقع برخی تزئینات برای القای این هدف ضروری نیست و چه بسا اضافه باشد. اما از آن جا که این آلبوم اشاره به موسیقی کهن و قدیمی کشورمان دارد و با توجه به اینکه در عصر ارتباطات بصری و رسانه های تصویری به سر می بریم، تصمیم گرفتیم قطعات کار را، در فضاهای تصویری زیبا و متنوعی به اجرا در آورده و با شگردهای بصری خاصی، مخاطب را، بدون اینکه احساس خستگی کند، همراه خود سازیم. امیدوارم این حرکت مثمر ثمر بوده و برای ارتباط بیشتر و بهتر با مخاطب، کارساز گردد.»

اسلامی همچنین درباره مدت زمان ضبط صوتی و تصویری قطعات، انتخاب لوکیشن ها و اکسسوارها افزود: «میکس و مسترینگ این قطعات و آماده سازی های صوتی آن دو سال به طول انجامید، علاوه بر آن، برای ضبط کلیپ ها و یافتن لوکیشن های مناسب و همچنین لباس های درخور این مجموعه، حدوداٌ دوماه زمان صرف کردیم. ضبط تصاویر در تهران و در عمارت هایی خصوصی در چند جای تهران صورت گرفته و کارگردانی آن به عهده آقای سرمد صادقیان بوده است. در این زمینه با سختی های متعددی مواجه بودیم. یافتن لوکیشن ها برای ضبط کلیپ به این راحتی ها نیست. حتی انتخاب و تهیه لباس ها. ما حتی به آرشیو صدا و سیما نیز برای تهیه لباس ها مراجعه کردیم و باز با این حال به موقع به آنچه می خواستیم دست نیافتیم. لباس هایی که در این مجموعه به کار رفته، جامه های امیر کبیر در فیلم ساخته شده در این مورد می باشند. انتخاب هایمان در باره لباس ها بسیار سخت بوده و در نتیجه تهیه آن ها نیز سخت بود. امیدوارم دوستانی که فعالیتی مشابه کار گروه مارا دارند با اینگونه مشکلات مواجه نشوند و تقاضایی که دارم این است که ارگان های شناخته شده ای مانند سازمان میراث فرهنگی که هدفشان حفظ و اشاعه فرهنگ و هنر اصیل این مرز و بوم است، برای چنین حرکت هایی در کنار هنرمندان باشند. بخصوص هنرمندانی که سعی دارند آثاری متعلق به سنت ها و ریشه های اصیل کشورمان را به اجرا در بیاورند.»

درباره بازتاب این اثر در بین دوستان و مخاطبان نزدیک و حمایت آن ها و همچنین ویژگی بارز این اثر از اسلامی سؤال پرسیده و او در پاسخ گفت: «میانگین سنی اعضای گروه ما، ۲۸سال است و جزء گروه های جوان به حساب می آییم. شاید برای خیلی از دوستانمان این سؤال پیش آمده که چرا توجه مان بیشتر معطوف موسیقی سنتی کهن و فاخر کشورمان می باشد. در قطعات ضبط شده این اثر تصویری، سه قطعه آوازی گنجانده ایم. از موسیقی مقامی و سنتی در کنار هم بهره برده ایم این روش نه هیچ گاه اما به ندرت اتفاق افتاده است..پیش درآمد این کار در دستگاه سنتی چهارگاه به اجرا در آمده. دستگاهی که بسیار پرانرژی و حماسی ست، اما با این حال، ویژگی بارز کار ما، اجرا در فضایی بی آلایش، ساده و بی ریاست. همان سادگی و در عین حال جذابیت موسیقی سنتی مان. موسیقی ای که در گذشته شاید تنها با یک ساز ملودیک، یک تنبک و یک خواننده به اجرا در می آمده و با این حال در نهایت قدرت با مخاطب ارتباط برقرار کرده و با استقبال مواجه می شد. در این میان، برخی از دوستان انتقاد می کردند که تعداد آوازها زیاد است و شاید کار را سنگین و خسته کننده جلوه دهد. اما از نظر من اینگونه نیست، خواننده اثر، میثم اکبری چنان با قدرت آوازها را اجرا کرده که وجود آن ها را در کار از نقاط قوت آن می دانم. به نظرمن پرداختن به موسیقی کهن و علاقمندی به آن، سن و سال نمی شناسد و این خصوصیات و نگرش ها، به فضای تربیتی افراد، به تعامل و انتخاب آن ها در موسیقی و گرایششان بستگی دارد. کما اینکه جسارتاٌ عرض می کنم هنرمندان صاحب سبک و شناخته شده موسیقی ما از سنین کم به اینگونه موسیقی ها پرداخته اند، موفق بوده اند و همگی ما و تاریخ موسیقی ما، بر این اصل شاهد و گواه بوده و هست. قدرت موسیقی ایرانی در بداهه هایی ست که در آن اتفاق می افتد و این از امتیازات ساز و آوازی موسیقی ما به شمار می آید. ما توجهمان به این فاکتورها زیاد است و علاقه زیادی به فعالیت در این زمینه داریم. شاید گروهمان متشکل از چندین و چند ساز نباشد، شاید خیلی دبدبه و کبکبه در کارمان نداشته باشیم، اما سعی کرده ایم با همین بضاعت و با سازهای مختصر و خلاصه ای که در دست داریم، پیام خود را برسانیم و امیدوارم در این زمینه موفق شویم.»

شایان ذکر است که اعضای گروه موسیقی نوای کهن، تا به حال در دانشگاه های متعدد کشور، شهرهای مختلفی من جمله تهران، اراک، شیراز، گلپایگان و کشورهایی همچون، بلژیک، ایتالیا، اسپانیا، پاکستان و ترکیه به اجرای کنسرت پرداخته اند. علاوه بر این، این گروه در فستیوال موسیقی ابوظبی نیز مقام دوم را کسب کرده است.